Filharmonia Opolska
72. Sezon Artystyczny
2023/2024
BIP Wersja dla słabowidzących
Repertuar
kwiecień 2022
poniedziałek
wtorek
środa
czwartek
piątek
sobota
niedziela
po
wt
śr
cz
pt
so
ni
28
31
3
11:00 AM - KONCERT RODZINNY
4
5
6
7
11
12
7:00 PM - DLA UKRAINY
13
14
15
16
17
18
19
20
21
23
7:00 PM - MICHAŁ BAJOR
24
25
26
27
28
30
1
Laureaci Konkursu Chopinowskiego
29.03.2022    
19:00 - 21:00
Orkiestra Filharmonii Opolskiej Aimi Kobayashi – fortepian / Laureatka IV nagrody XVIII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina (2021) Martín García García – fortepian / [...]
Laureaci Konkursu Chopinowskiego
30.03.2022    
19:00 - 21:00
Orkiestra Filharmonii Opolskiej Kyōhei Sorita – fortepian / Laureat II nagrody XVIII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina (2021) Alexander Gadjiev – fortepian / Laureat [...]
Tańce i balety – ODWOŁANY
01.04.2022    
19:00 - 21:00
Szanowni Państwo, z przykrością informujemy, że z przyczyn niezależnych od Filharmonii Opolskiej, koncert kameralny 1 kwietnia 2022 r. został odwołany. Bilety zakupione na koncert podlegają [...]
FRANCUSKA. Chanson française – piosenka francuska
02.04.2022    
19:00 - 20:00
Justyna Bacz – wokal, gitara Mariusz Dubrawski – fortepian O repertuarze: Koncert FRANCUSKA. La chanson française tworzą najbardziej znane piosenki francuskich autorów i wykonawców, takich [...]
KONCERT RODZINNY
03.04.2022    
11:00 - 12:00
Orkiestra Filharmonii Opolskiej Przemysław Neumann – dyrygent Paulina Wojdyga – prowadzenie Po pierwsze: Koncerty rodzinne Filharmonii Opolskiej wracają po rocznej przerwie! Po drugie: Nutka i [...]
Wielki Post – Wielka Muzyka. Johann Sebastian Bach – Pasja wg św. Mateusza
Kammerchor der Humboldt-Universität (Berlin) Rainer Ahrens – przygotowanie chóru Chór Kameralny UAM w Poznaniu Krzysztof Szydzisz – przygotowanie chóru Chór Filharmonii Opolskiej Tadeusz Eckert – [...]
Wielki Post – Wielka Muzyka. Johann Sebastian Bach – Pasja wg św. Mateusza
Kammerchor der Humboldt-Universität (Berlin) Rainer Ahrens – przygotowanie chóru Chór Kameralny UAM w Poznaniu Krzysztof Szydzisz – przygotowanie chóru Chór Filharmonii Opolskiej Tadeusz Eckert – [...]
Zajęcia muzyczne dla dzieci
10.04.2022    
10:00 - 11:00
Cykl rodzinnych spotkań muzyczno-plastycznych, prowadzonych w swobodnej, radosnej oraz sprzyjającej rozwojowi dziecka atmosferze. PRZYJDŹ I DOŁĄCZ DO RODZINNEJ ZABAWY Z POWER OF MELODY!
Zajęcia muzyczne dla dzieci
10.04.2022    
11:30 - 12:30
Cykl rodzinnych spotkań muzyczno-plastycznych, prowadzonych w swobodnej, radosnej oraz sprzyjającej rozwojowi dziecka atmosferze. PRZYJDŹ I DOŁĄCZ DO RODZINNEJ ZABAWY Z POWER OF MELODY!
DLA UKRAINY
Orkiestra Filharmonii Opolskiej Chór Filharmonii Opolskiej Tadeusz Eckert – przygotowanie chóru Olga Szomańska – wokal Marcin Januszkiewicz – wokal Przemysław Neumann – dyrygent Magdalena Miśka-Jackowska [...]
Koncert Dyplomantów PSM w Opolu
22.04.2022    
19:00 - 21:00
          Dagmara Grochalska – perkusja Gabriela Hanisz – saksofon Stanisław Ignac – trąbka Szymon Klimański – puzon Robert Kuchnia – trąbka [...]
MICHAŁ BAJOR
23.04.2022    
19:00 - 21:00
Michał Bajor Promocja najnowszej płyty Artysty. W związku ze specyficznym i kameralnym charakterem recitalu Michała Bajora uprzejmie prosimy o nie przyprowadzanie na koncert dzieci poniżej [...]
Otwarta Próba Generalna
29.04.2022    
10:30 - 12:00
Piątkowe poranki w Filharmonii Opolskiej nie są kolejnym zwykłym dniem pracy. W tym czasie odbywa się najważniejsza próba – próba generalna. Jest to ostatni moment [...]
Los tak chciał
29.04.2022    
19:00 - 21:00
Orkiestra Filharmonii Opolskiej Marcin Markowicz – skrzypce Tomoko Akasaka – altówka Dainius Pavilionis – dyrygent W programie: Mikalojus Konstantinas Čiurlionis – Miške (W lesie) (17’) [...]
Wydarzenia w dniu 03.04.2022
Wydarzenia w dniu 23.04.2022
14 czerwca 2019, piątek | 19:00
STREFA GWIAZD / ZAKOŃCZENIE 67. SEZONU ARTYSTYCZNEGO
POLSKA MUZYKA ZAPOMNIANA
J. Jakowicz / P. Neumann
Zakończenie 67. Sezonu Artystycznego

Bilety normalne 45 zł
Bilety ulgowe 25 zł

Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Opolskiej
Jakub Jakowicz – skrzypce
Przemysław Neumann – dyrygent

W programie:
Stanisław Moniuszko – Uwertura fantastyczna Bajka. Opowieść zimowa
Emil Młynarski – II Koncert skrzypcowy D-dur op. 16
Sergiusz Rachmaninow – II Symfonia e-moll op. 27

Epika to (według słownika języka polskiego PWN) «jeden z trzech rodzajów literackich, obejmujący utwory, których podstawową formę wypowiedzi stanowi narracja». I choć w ostatnich latach różnych pochodnych tego rzeczownika używa się może nazbyt często – określenie koncertu kończącego 67. Sezon Artystyczny Filharmonii Opolskiej epickim jest jak najbardziej na miejscu.

Dawno, dawno temu… a dokładnie w roku 1819, urodził się Stanisław Moniuszko. W latach czterdziestych XIX wieku, jako gruntownie wykształcony już muzyk, zamieszkał w Wilnie. Moniuszko pisał tam głównie to, co zapewniało mu środki do życia: pieśni i muzykę kameralną. Miał jednak spore kompozytorskie ambicje, czego dowodem jest opera Halka oraz napisana w tym samym (1848) roku Uwertura fantastyczna Bajka. Bajka jest dziełem, które trudno zamknąć w sugerującym krótką formę słowie uwertura. Bliżej jej chyba do niewielkiego poematu symfonicznego (choć oficjalnie za pierwszy polski poemat uchodzi powstały prawie pięćdziesiąt lat później Step Zygmunta Noskowskiego).

Narracja Bajki jest porywająca. Pierwsze takty roztaczają klimat dworskiego przyjęcia – opowieść przyspiesza, emocje narastają. W niektórych momentach wkrada się niepokój, by za chwilę ustąpić miejsca quasi operowej arii; arii ze śpiewem instrumentów, gdzie słowa w uszach słuchającego mogą brzmieć za każdym razem inaczej. Mnóstwo tu filmowych cięć, dźwiękowych zmian kadru.

W końcu to epicka Opowieść zimowa!

Młynarski: to nazwisko jest w Polsce rozpoznawalne. Przede wszystkim kojarzone z Wojciechem – poetą, autorem tekstów i wykonawcą piosenek, satyrykiem. Ostatnio głośno jest także o Janie – synu Wojciecha, multiinstrumentaliście, wokaliście i kompozytorze. Miłośnicy muzyki symfonicznej z pewnością słyszeli zaś o Emilu Młynarskim – osobistości przełomu XIX i XX wieku, dyrygencie, skrzypku i kompozytorze, oraz (co dla naszej kultury szczególnie znamienne) współzałożycielu i pierwszym dyrektorze Filharmonii Narodowej w Warszawie. Owych trzech Młynarskich to nie zbieżność nazwisk, a talent przekazywany w rodzinie przez kolejne pokolenia.

Niech potwierdzeniem powyższych słów o talencie będzie II Koncert skrzypcowy D-dur Emila Młynarskiego. Dzieło z 1916 roku na swoją premierę (z legendarnym Pawłem Kochańskim w roli solisty) musiało poczekać na Polskę niepodległą – aż do roku 1920. Opinie były podzielone. Romantyczne tony, doprawione niemałymi pokładami wirtuozostwa i nawiązaniami do folkloru, zachwyciły publiczność. Krytycy i recenzenci, spragnieni nowości (w świecie reprezentowanych przez Strawińskiego czy Skriabina) odnieśli się do Koncertu z lekkim pobłażaniem. Obiektywnie jednak – Młynarski dobrze wiedział co robi tworząc kompozycję, w której skrzypce i orkiestra przepięknie się ze sobą splatają i uzupełniają, nie pozostawiając zarazem wątpliwości: pierwszoplanowy bohater Koncertu jest jeden.

Elementy epickiej narracji zawiera także II Symfonia e-moll Sergiusza Rachmaninowa. Nie oficjalnie – w teorii to muzyka absolutna, wolna od treści pozamuzycznych. Ale czy można w stu procentach oddzielić kompozytora, jego osobistą i realną historię od sztuki, którą tworzy? Aby zrozumieć kontekst powstania II Symfonii, warto by cofnąć się w życiorysie Rachmaninowa o jedenaście lat. Właśnie wtedy poniósł on sromotną porażkę w związku z fatalnym odbiorem swojej I Symfonii d-moll. Co ciekawe – dzisiaj Pierwszej nie uważa się za kompozycję złą; przyczyn negatywnych ocen należy raczej upatrywać w niedostatecznej ilości prób i nieprzygotowaniu dyrygenta, Aleksandra Głazunowa. Owa sytuacja mocno odbiła się na stanie psychicznym wrażliwego Rachmaninowa. Dekadę zajęło mu odbudowanie pewności siebie, która pozwoliła na ponowne podjęcie próby skomponowania symfonii. Tę Drugą zresztą wielokrotnie poprawiał, zanim był z niej naprawdę zadowolony. W efekcie jest to symfonia, która mówi – mówi o wątpliwościach, wewnętrznej walce człowieka oraz słodkości i fajerwerkach zwycięstwa. Czy trzeba dodawać, że trudno opisać słowami zawrotny sukces II Symfonii?

 

(MK)

Partner cyklu STREFA GWIAZD:

 

fot. Maciej Mulawa

Jakub Jakowicz

Gry na skrzypcach uczył się u swojego ojca Krzysztofa Jakowicza, pod którego kierunkiem studiował w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Był również ostatnim uczniem jednego z twórców polskiej szkoły skrzypcowej, prof. Tadeusza Wrońskiego.

Koncertuje od 11 roku życia. Grał ze wszystkimi czołowymi polskimi orkiestrami. W 1998 r., na zaproszenie Krzysztofa Pendereckiego, wystąpił na festiwalu imienia kompozytora w Krakowie, prezentując Capriccio per violino e orchestra pod batutą Jerzego Maksymiuka. W 2001 r. skrzypek zadebiutował z Filharmonikami Monachijskimi pod dyrekcją Pinchasa Steinberga, wykonując I Koncert skrzypcowy Karola Szymanowskiego. Od tego czasu występował jako solista z wieloma renomowanymi orkiestrami, m.in. z Orkiestrą Filharmonii Narodowej w Warszawie, Orchestra del Maggio Musicale we Florencji, Filharmonią Czeską w Pradze, Orchestra di Santa Cecilia w Rzymie, Filharmonią Drezdeńską, Orchestre de la Suisse Romande w Genewie, Orquesta Nacional w Madrycie, Royal Stockholm Philharmonic, Orquestra Sinfônica do Estado de São Paulo i Concerto Köln. Współpracował z takimi dyrygentami, jak Pinchas Steinberg, Jerzy Semkow, Antoni Wit, Jerzy Maksymiuk, Jacek Kaspszyk, Kazimierz Kord, Jan Krenz, Yan Pascal Tortelier, Eiji Oue, Marek Pijarowski, Krzysztof Penderecki, Agnieszka Duczmal, Kirill Karabits, Michail Jurowski, Marc Minkowski czy Stefan Solyom. W latach 2009 oraz 2011 na zaproszenie Antoniego Wita artysta brał udział jako solista w tournées koncertowych Orkiestry Filharmonii Narodowej w Wielkiej Brytanii.

Jako kameralista Jakub Jakowicz od lat tworzy duet skrzypcowy z ojcem, Krzysztofem. Od 2000 r. gra z pianistą Bartoszem Bednarczykiem – wspólnie nagrali płyty Subito (Polskie Radio), Beethoven Violin Sonatas (Subito Records), krążek z Partitą Witolda Lutosławskiego (CD Accord) oraz  płytę z muzyką kameralną Franza Schuberta (Polskie Radio). Artysta występował ponadto z takimi muzykami, jak Heinz Holliger, Paul Gulda, Jan Krzysztof Broja, Michel Lethiec, Anna Maria Staśkiewicz, Ruth Killius, Katarzyna Budnik-Gałązka, Ryszard Groblewski, Avri Levitan, Ursula Smith, Daniel Müller-Schott, Andrzej Bauer, Rafał Kwiatkowski, Marcin Zdunik, Karol Marianowski oraz Zvi Plesser.

Jest również związany z dwoma kwartetami smyczkowymi: w latach 2008–2014 był prymariuszem Lutosławski Quartet, z którym dokonał m.in. nagrania kompletu kwartetów smyczkowych Grażyny Bacewicz, a od 2006 r. jest członkiem Zehetmair Quartet, zespołu stworzonego przez austriackiego skrzypka i dyrygenta Thomasa Zehetmaira. Płyta zespołu (ECM) z utworami Béli Bartóka i Paula Hindemitha otrzymała nagrodę Diapason d’Or de l’Année 2007. Jakub Jakowicz w Zehetmair Quartet występował m.in. w Filharmonii Berlińskiej, Wigmore Hall w Londynie, Suntory Hall w Tokio, Gulbenkian Center w Lizbonie, Konzerthaus w Wiedniu, Zankel Hall i Y Hall w Nowym Jorku, a także na słynnych festiwalach muzycznych, m.in. w Schleswig-Holstein, Salzburgu, Lucernie, Aldeburgh czy Edynburgu. W 2014 r. zespół otrzymał prestiżową Nagrodę im. Paula Hindemitha Miasta Hanau.

Jakub Jakowicz jest laureatem pierwszych nagród na konkursach skrzypcowych w Lublinie (1993), Wattrelos we Francji (1995) i Takasaki w Japonii (1999). W 2001 r. został jednym z trzech zwycięzców Międzynarodowej Trybuny Młodych Wykonawców w Bratysławie, organizowanej pod auspicjami Europejskiej Unii Radiowej i Międzynarodowej Rady Muzyki UNESCO. W 2002 r. otrzymał nagrodę Fundacji polsko-japońskiej dla najlepiej zapowiadającego się skrzypka młodej generacji. Jest także laureatem Paszportu „Polityki” za rok 2003. W 2007 r. otrzymał nagrodę „Orfeusz” podczas Festiwalu „Warszawska Jesień”, zaś w roku 2018, w uznaniu za wybitny wkład w upowszechnienie muzyki Witolda Lutosławskiego, został uhonorowany Medalem 100-lecia urodzin kompozytora, przyznawanym przez Towarzystwa im. Witolda Lutosławskiego.

Artysta nosi tytuł doktora sztuk muzycznych. Uczy gry skrzypcowej na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie oraz w Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. Gra na instrumencie Braci Gand (Paryż, 1859), dzięki uprzejmości Jerzy Semkow Foundation.

Materiały własne artysty.

Współpraca redakcyjna:

Projekt i realizacja: netkoncept.com