Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Opolskiej
Jan Stanienda – dyrygent
Michał Szymała – obój
Paweł Knebel – fagot

Program:
Joseph Haydn – 49. Symfonia f-moll La Passione
Joseph Haydn – Koncert na obój i orkiestrę C-dur
Wolfgang Amadeus Mozart – Koncert na fagot i orkiestrę B-dur KV 191
Ludwig van Beethoven – I Symfonia C-dur op. 21

Filharmonia Opolska im. Józefa Elsnera uczestniczy w programie filharmonia/ostrożnie, wciąga!!! organizowanym przez Instytut Muzyki i Tańca ze środków MKiDN.

O muzyce granej w filharmoniach mówi się, że jest klasyczna. Zgubne to określenie – ale tym razem jak najbardziej na miejscu. Program, który zaprezentują tego wieczoru Filharmonicy Opolscy prowadzeni przez wybitnego artystę – Jana Staniendę – to właściwie studium muzyki okresu klasycyzmu.

Sytuacja rysuje się następująco: Bach nie żyje od osiemnastu lat, Haendel – od dziewięciu. Barok, epoka polifonii ustępuje miejsca nowym koncepcjom kompozytorskim. Wiele z tych, które przyjęły się i miały wpływ na późniejszy rozwój historii muzyki, zaproponował Joseph Haydn. Papa Haydn jest dziś mimo to (chyba) najmniej docenianym z klasyków wiedeńskich. Niesprawiedliwie! W jego 49. Symfonii f-moll zatytułowanej La Passione wiele czynników zwiastuje romantyczne dążenia, podejmowane w niedalekiej przyszłości przez Beethovena.

Solistów (tak niezupełnie klasycznie) będzie dwóch: Michał Szymała i Paweł Knebel są instrumentalistami Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Opolskiej. Ich interpretacje koncertów Haydna i Mozarta to nie tylko zwyczajne pozycje repertuarowe. Każda sytuacja, w której pierwszoplanowe role odgrywają muzycy na co dzień tworzący opolską orkiestrę – to wyjątkowe święto.

Klasyczne spotkanie z muzyką zamknie I Symfonia C-dur Ludwiga van Beethovena. Czteroczęściowe dzieło powstało w trzydzieści pięć lat po haydnowskiej La Passione. Jest pogodne, ale mimo tego lekkiego w wymowie charakteru odznacza się już znamiennym dla Beethovena symfonicznym brzmieniem. Brzmieniem, które inspirowało później kolejne pokolenia wielkich twórców i do dziś pozostaje synonimem prawdziwej klasyki.

Jan Stanienda

Legendarny polski koncertmistrz, wybitny kameralista, błyskotliwy wirtuoz. Urodził się w Bytomiu. Studia ukończył w Akademii Muzycznej im. Fr. Chopina w Warszawie w klasie prof. Krzysztofa Jakowicza.

Niewiarygodnie bogata wyobraźnia wyciska na jego interpretacjach niepowtarzalne piętno, a mistrzowskie frazowanie oraz operowanie barwą i artykulacją sprawiają, że kreacje te zapadają głęboko w pamięć słuchaczy.

Od 1975 r. był członkiem Polskiej Orkiestry Kameralnej Jerzego Maksymiuka, a od 1977 jej koncertmistrzem i solistą. W 1976 roku został wyróżniony na Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. N. Paganiniego w Genui.

Grał z wieloma znakomitymi muzykami, takimi jak Sir Yehudi Menuhin, Maurice Andre, Michala Petri, Wanda Wiłkomirska, Krzysztof Jakowicz, Janosz Starker, Barbara Hendricks, Moris Bourge, Lidia Grzanka-Urbaniak, Krzysztof Jabłoński, Andriej Gridczuk, Grzegorz Nowak, Tadeusz Wojciechowski, Guy Touvrone.

Jako solista i dyrygent występował we wszystkich krajach europejskich oraz na wszystkich kontynentach, koncertował w takich salach, jak Carnegie Hall w Nowym Jorku, Filharmonia Berlińska, Concertgebouw w Amsterdamie, Auditorio Nacional de Musica w Madrycie, Barbican Center i Royal Albert Hall w Londynie (BBC Henry Wood Promenade Concerts), Santa Cecilia w Watykanie i w wielu innych.

Od 1986 do 2000 r. był koncertmistrzem orkiestry Sinfonia Varsovia, a w latach 1993-1995 jako dyrektor artystyczny prowadził orkiestrę Leopoldinum. Oprócz koncertów z Sinfonią Varsovią i Polską Orkiestrą Kameralną, koncertował i prowadził wiele zespołów kameralnych i symfonicznych, krajowych i zagranicznych. W latach 1991/92 jako Premier violon solo prowadził Orchestre de Chambre National de Toulouse. Z orkiestrą tą wystąpił 1. stycznia 1992 r. na Koncercie na rzecz Pokoju w Dubrowniku z udziałem Barbary Hendricks. W 1998 roku wystąpił w USA w Atlancie w Spive Hall na koncercie galowym z okazji przystąpienia Polski do NATO.

Jan Stanienda ma na swoim koncie szereg nagrań płytowych, radiowych i telewizyjnych. Nagrywał dla takich firm płytowych jak: Aperto, Linn Records, Pawane, Kos Warsaw Records, DUX Records. Jest pomysłodawcą, twórcą i dyrektorem artystycznym Festiwalu Muzyki Kameralnej Wieczory w Arsenale oraz laureatem Wrocławskiej Nagrody Muzycznej (2006).

Michał Szymała – obój

Paweł Knebel – fagot