Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Opolskiej
Maciej Kułakowski – wiolonczela
Marek Pijarowski – dyrygent

W programie:
Camille Saint-Saëns – I Koncert wiolonczelowy a-moll op. 33 (23′)
Ludwig van Beethoven – IV Symfonia B-dur op. 60 (35′)

Prosimy o zapoznanie się z zasadami bezpieczeństwa obowiązującymi podczas koncertu, zgodnie z zalecaniami Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, dostępnymi w Regulaminie Bezpieczeństwa na stronie internetowej www.filharmonia.opole.pl/regulaminy.

Maciej Kułakowski – wiolonczela

Marek Pijarowski – dyrygent

Urodzony we Wrocławiu. Podczas nauki w Liceum Muzycznym opanował grę na kilku instrumentach, m.in. fortepianie (jako głównym), skrzypcach, oboju i organach. Studia dyrygenckie (dyplom z wyróżnieniem) odbył we wrocławskiej Akademii Muzycznej u Tadeusza Strugały i uzupełniał je w latach 1971-1973 na Międzynarodowych Kursach Muzycznych w Weimarze, pracując pod kierunkiem znakomitego dyrygenta łotewskiego – Arvida Jansonsa. W roku 1977 uzyskał stypendium rządu austriackiego i przez dziewięć miesięcy przebywał w Wiedniu, doskonaląc swe umiejętności u prof. Carla Oesterreichera w słynnej Hochschule für Musik und Darstellende Kunst. W tym czasie miał okazję bezpośrednio zetknąć się ze sztuką dyrygencką i osobiście poznać takich mistrzów batuty jak: Herbert von Karajan, Leonard Bernstein, Zubin Mehta, Georg Solti czy Claudio Abbado. Pracę etatową rozpoczął w roku 1974 jako asystent dyrygenta Filharmonii Wrocławskiej. W tym samym roku w grudniu wziął udział w II Ogólnopolskim Konkursie Dyrygenckim w Katowicach, na którym (będąc najmłodszym uczestnikiem) zdobył I nagrodę oraz specjalną nagrodę orkiestry Filharmonii Śląskiej. Sukces ten zaowocował licznymi zaproszeniami do wielu Filharmonii m. in. do Filharmonii Narodowej i WOSPR-u.

W 1975 roku otrzymał stanowisko II dyrygenta, a w 1980 został powołany na stanowisko dyrektora naczelnego i artystycznego Filharmonii Wrocławskiej, którą kierował do 2002 roku, będąc również w początkowym okresie odpowiedzialnym za organizację Międzynarodowego Festiwalu Oratoryjnego i Kantatowego „Wratislavia Cantans”. Współpracował także z Filharmonią Krakowską jako jej I dyrygent, a z Filharmonią Pomorską w Bydgoszczy związany był jako stały gościnny dyrygent tego zespołu. W okresie od 1980 do 2000 roku pełnił funkcję dyrektora artystycznego Festiwalu Polskiej Muzyki Współczesnej we Wrocławiu, a w latach 1986-1987 także dyrektora artystycznego Międzynarodowego Festiwalu Chopinowskiego w Dusznikach-Zdroju. W latach 2002-2005 był dyrektorem artystycznym i I dyrygentem Filharmonii im. Artura Rubinsteina w Łodzi. Obecnie pełni funkcję dyrygenta-szefa Orkiestry Symfonicznej Filharmonii im. Tadeusza Szeligowskiego w Poznaniu.

Od prawie 50 lat nieprzerwanie prowadzi ożywioną działalność dyrygencką, koncertując ze wszystkimi orkiestrami filharmonicznymi i radiowymi w Polsce. Wielokrotnie prowadził również koncerty z polskimi zespołami poza granicami kraju, m.in. z Filharmonią Narodową (Niemcy), NOSPR-em (Hiszpania, Francja), Filharmonią Krakowską (Francja), Sinfonią Varsovią (Hiszpania), Filharmonią Łódzką (Włochy, Hiszpania) oraz szereg tournée z Filharmonią Wrocławską, m.in. w Hiszpanii, Francji, Włoszech, Niemczech, Holandii. Dokonał wielu archiwalnych nagrań dla potrzeb Polskiego Radia. Współpracował ściśle z Eastern Music Festival w Greensboro oraz Texas Music Festival w Houston (USA), a także z Orkiestrą Prezydencką w Ankarze.

Sztukę dyrygencką Marka Pijarowskiego mogli poznać melomani w większości krajów europejskich oraz w Egipcie, Izraelu, Kanadzie, Chinach, USA, Meksyku, Korei Płd. i na Kubie.

W roku 1997 z rąk Prezydenta RP otrzymał tytuł profesora sztuki muzycznej. Od wielu lat związany jest z Akademia Muzyczną im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu, w której zatrudniony jest na stanowisku profesora. Prowadzi klasę dyrygentury, pełniąc jednocześnie funkcję Kierownika Katedry Dyrygentury oraz wcześniej – funkcję prorektora tej Uczelni. Jest inicjatorem, kierownikiem artystycznym i przewodniczącym Jury odbywającego się co trzy lata Ogólnopolskiego Konkursu Studentów Dyrygentury organizowanego przez wrocławską Uczelnię. W latach 2006-2019 był także profesorem dyrygentury w Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie. Wielu jego absolwentów sprawuje kierownicze funkcje w instytucjach muzycznych w kraju i za granicą.

Marek Pijarowski był promotorem bądź recenzentem wielu przewodów doktorskich, postępowań habilitacyjnych, postępowań o nadanie tytułu profesora sztuk muzycznych oraz laudatorem lub recenzentem w postępowaniach o nadanie tytułu doktora honoris causa polskich uczelni muzycznych wybitnym mistrzom batuty m.in.: Jerzemu Semkowowi, Tadeuszowi Strugale, Gabrielowi Chmurze, Helmutowi Rilingowi, Neville’ovi Marrinerowi, Joshua Rifkinowi, Jerzemu Maksymiukowi, Kurtowi Masurowi i Stanisławowi Skrowaczewskiemu.

Wielokrotnie pełnił funkcję przewodniczącego Jury Międzynarodowego Przeglądu Młodych Dyrygentów im. Witolda Lutosławskiego w Białymstoku. Jest również jurorem Międzynarodowego Konkursu Dyrygenckiego im. Grzegorza Fitelberga w Katowicach.

Odznaczony m. in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz złotym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Ankieta:

Moje ulubione miejsce na ziemi to:

Mój dom we Wrocławiu.

Gdybym nie był muzykiem, pewnie byłbym

Biochemikiem. Po zdanym (równolegle z dyrygenturą) egzaminie na Uniwersytet Wrocławski wybrałem jednak to pierwsze. Czy słusznie? To już sami Państwo osądzicie.

Za największy sukces artystyczny uważam

Kilka dobrych lat temu wraz z Orkiestrą Prezydencką w Ankarze wykonywaliśmy VI symfonię „Patetyczną” Piotra Czajkowskiego, której ostatnia część kończy się nostalgicznym odejściem, cichym pożegnaniem. Po ostatnich taktach tej umierającej muzyki zapadła trwająca wiele minut cisza, której nikt nie odważył się przerwać brawami.  I ta cisza to jest właśnie taki sukces, który pamięta się latami…

Człowiek, którego podziwiam

Od 47 lat moją Małżonkę, Emilię. Ci którzy Ją znają doskonale wiedzą, dlaczego.

Co lubię czytać

Lubię literaturę czeską – Bohumil Hrabal, Ota Pavel, Karel Čapek…

A poza tym lubię czytać w ludzkich myślach. W moim zawodzie jest to bardzo przydatne i czasem dzięki temu unika się niezręcznych sytuacji na estradzie.

Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna

IX symfonia Gustava Mahlera. Dlaczego? Może dlatego, że ta symfonia kończy się tak jak właśnie się kończy… Proszę jej posłuchać w wolnej chwili na YouTube. Nagrania dokonane przez genialnego Claudia Abbado i Orkiestry Festiwalowej w Lucernie. Wstrząsające wykonanie.