Orkiestra Filharmonii Opolskiej
Olga Zado – fortepian
Szymon Makowski – dyrygent

W programie:
Karol Szymanowski – Uwertura koncertowa E-dur op. 12 (14′)
Ludomir Różycki – I Koncert fortepianowy g-moll op. 43 (32′)
Robert Schumann – IV Symfonia d-moll op. 120 (30′)

Zestawienie ze sobą kompozycji Karola Szymanowskiego i Ludomira Różyckiego w jednej części koncertu jest tyle naturalne, co nieczęsto spotykane. Prawie rówieśnicy (dzielił ich rok), obaj byli członkami Spółki Nakładowej Młodych Kompozytorów Polskich. Obaj także studiowali w Berlinie i zafascynowani byli muzyką Ryszarda Straussa. Co ciekawe, Różycki nawet się ze Straussem spotkał, historię tę przytoczyła w swoim pamiętniku żona tego pierwszego: „Komiczne zdarzenie miałem ze Straussem. Błądzę po Berlinie, szukając ulicy, gdzie mieszka kompozytor. Nareszcie stoję przed kamienicą. Co prawda inaczej wyobrażałem sobie locum Straussa. (…) Zdziwiłem się, że tak skromnie. Idę, pukam. (…) Z pokoju wypada Strauss z wielkim krzykiem:
– Do stu diabłów! Nareszcie się pan zjawił, czekam od kilku dni!
Zdumiony odpowiadam:
– Dopiero co przyjechałem…
– Co? – Strauss z wściekłością łapie mnie za rękaw i ciągnie do komina.
– Dymi się bezustannie, (…) nie możemy nic gotować!
(…) Wyjmuję list polecający od Młynarskiego i podając go mówię:
– Nie jestem zdunem! Jestem kompozytorem, moje nazwisko Ludomir Różycki.”

Tak się złożyło, że autor Symfonii alpejskiej docenił kompozycje młodego Ludomira, a w tym samym czasie wizytę w berlińskiej kamienicy złożył także dyrektor nowojorskiego pisma muzycznego, który opisał na jego łamach zabawne spotkanie. Różycki stał się sławny! Wybitny polski muzykolog – Adolf Chybiński – odnotował nawet, że w komponowaniu materii orkiestrowej Różycki przewyższał talent Szymanowskiego. Dziś popularność obu panów ocenilibyśmy zgoła inaczej, ale nie ulega wątpliwości, że młodzieńcza, szalenie ekspresyjna Uwertura koncertowa E-dur Szymanowskiego oraz dojrzały i na wskroś romantyczny Koncert fortepianowy Różyckiego to dzieła wybitne i w fascynujący sposób ukazujące drogę, którą podążała polska muzyka pierwszej połowy XX wieku.

Robert Schumann swoją Symfonię d-moll pierwotnie określił jako Fantazję symfoniczną, co dobrze oddaje charakter wykreowany przez oryginalną konstrukcję formalną. Cztery części dzieła (z których aż trzy określone są tempem Lebhaft, co w dosłownym tłumaczeniu oznacza z życiem) następują po sobie płynnie, tworząc nasyconą bogatymi emocjami całość.

Olga Zado – fortepian

Opisywana jako „mistrzyni magicznej sztuki rubato” (Hamburger Abendblatt) a także często określana jako „czarodziejka fortepianu” (Mannheimer Morgen), Olga Zado porusza publiczność i krytyków na całym świecie swoją głęboką, poetycką muzykalnością i elektryzującą techniką. Jako wybitnie uzdolnione dziecko Olga dawała pierwsze solowe recitale i występy z orkiestrami już w wieku 7 lat. Na arenie międzynarodowej zadebiutowała w wieku 12 lat w Kulturcasino Bern, wykonując Koncert fortepianowy Mozarta KV.488. Jako solistka występowała w najważniejszych europejskich salach koncertowych, takich jak Filharmonia Berlińska, Elbphilharmonie Hamburg, Filharmonia w Gasteig Monachium, Gewandhaus zu Leipzig, Mozarteum Salzburg, Staatsoper Unter den Linden Berlin, Kulturcasino Bern, Brucknerhaus Linz, Meistersingerhalle Nuremberg, Mannheim Rosengarten, Konzerthaus Karlsruhe i Kreml w Moskwie. Współpracowała m.in. z takimi orkiestrami jak: Filharmonia Radia Niemieckiego, Filharmonia w Mannheim, Orkiestra Symfoniczna w Bari, Orkiestra Symfoniczna Biel-Solothurn, Narodowa Orkiestra Kameralna Armenii, Orkiestra Filharmonii Dolnośląskiej, Orkiestra Filharmonii Kosowa i Orkiestra Filharmonii w Odessie.

W latach 2013-2015 była rezydentką Orkiestry Filharmonii w Mannheim. W listopadzie 2017 roku Olga Zado wykonała przy pełnej widowni Koncert fortepianowy Schumanna w Wielkiej Sali Elbphilharmonie Hamburg, gdzie otrzymała owację na stojąco i natychmiastowe ponowne zaproszenie na solowy recital na grudzień 2018 roku.

Olga Zado z wielkim entuzjazmem wykonuje muzykę kameralną. Jest dyrektorem artystycznym cyklu koncertów muzyki kameralnej FinestClassics w Mannheim w Niemczech. Współpracuje z takimi artystami jak: Amihai Grosz, Boris Brovtsyn, Sharon Kam, Johannes Moser, Veronika Eberle, Inon Barnatan, Antonio Meneses, Sergei Nakariakov, Kian Soltani, Lars Ander Tomter oraz z zespołem Jerusalem Quartet.

Artystka urodziła się w Odessie, a swoje wykształcenie muzyczne zdobyła w renomowanej Stolyarsky Special Music School dla wybitnie uzdolnionych dzieci, w tradycji pianistycznej Heinricha Neuhausa. W trakcie studiów muzycznych u Mihaeli Ursuleasa na Uniwersytecie Muzyki i Sztuk Scenicznych w Bernie oraz w Konserwatorium w Amsterdamie, brała udział w lekcjach mistrzowskich kształcąc się u Leona Fleishera, Arcadiego Volodosa, Pavla Gililova, Jacquesa Rouviera, Bernda Glemsera, Normy Fisher, a zwłaszcza u Sergeia Babayana, z którym łączy ją wieloletnia przyjaźń artystyczna i osobista.

Jest laureatką międzynarodowych konkursów pianistycznych Vladimir Horowitz i Sergei Prokofiev oraz laureatką Therese- Dussault-Special-Prize na konkursie Vladimir Kraynew. Była stypendystką Vladimir Spivakov International Charity Foundation, Apogey International Fund, Music Association Legato Bern oraz szwajcarskiej Lyra Foundation.

Olga Zado należy do grona Artystów firmy Steinway.

Ankieta

Moje ulubione miejsce na ziemi to
Odessa, Ukraina.

Gdybym nie była muzykiem, pewnie byłabym
Poetką albo szefem kuchni.

Za największy sukces artystyczny uważam
Ten, który wciąż jest przede mną.

Człowiek, którego podziwiam
Mój mąż.

Co lubię czytać
Książki filozoficzne oraz poezję.

Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna
Robert Schumann – Kinderszenen.

Szymon Makowski – dyrygent

Absolwent Akademii Muzycznej w Poznaniu (dyrygentura symfoniczna i operowa, skrzypce) w klasie dyrygentury prof. Marcina Sompolińskiego. Swoją edukację uzupełniał na kursach mistrzowskich w Poznaniu (Jose Miguel Rodilla Tortajada), Faro (Alexander Polishchuck) oraz Krakowie (Gabriel Chmura). W latach 2010-2014 ukończył kurs dyrygencki w Accademia Chigiana (Siena) pod kierunkiem Gianluigi Gelmettiego – trzykrotnie uzyskując „Diploma di Merito” oraz stypendia akademii.
W 2011 roku pracował jako asystent Waltera E. Gugerbauera w Operze Wrocławskiej przy produkcji opery Parsifal R.Wagnera. W tym samym roku rozpoczął stałą współpracę z Teatrem Muzycznym w Poznaniu i Teatrem Muzycznym w Lublinie.
W ciągu ostatnich lat współpracował z wieloma znakomitymi zespołami w całej Europie: Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia, Orkiestrą Muzyki Nowej, Filharmonią Sudecką w Wałbrzychu, Filharmonią Opolską, Filharmonią Warmińsko-Mazurską w Olsztynie, Filharmonią Podkarpacką w Rzeszowie, Sinfonia Baltica w Słupsku, Filharmonią Kaliską, Filharmonią Świętokrzyską w Kielcach, Filharmonią Krakowską oraz Filharmonią Poznańską. Współpracował także z Gliwickim Teatrem Muzycznym. Spośród zagranicznych orkiestr pracował z Orchestre Philharmonique Monte Carlo, Frankfurt Radio Symphony Orchestra, Orchestre National de Lorraine, Praska Komorni Filharmonie, Filharmonia Hradec-Kralove, Orchestra Sinfonica di Sanremo, Kosovo Philharmonic Orchestra, Orchestre Victor Hugo Franche-Comte, Orquesta do Algarve, Sofia Festival Orchestra, Regensburg Theater oraz Orchestra della Fondazione Bulgaria Classic. W czasie tych koncertów współpracował z wieloma światowej sławy solistami, m.in Aleksandrą Kurzak, Stefanem Kocanem, Agatą Szymczewską, Claudio Bohorquezem, Ivo Kahankiem, Krzysztofem Jakowiczem czy Igorem Szeligowskim.
Niezależnie od działalności koncertowej, Szymon Makowski brał udział w wielu międzynarodowych konkursach dyrygenckich: w Atenach (w 2010 r.), w Besancon (w 2013 r. – gdzie osiągnął półfinał) oraz we Frankfurcie nad Menem na konkursie im. G. Soltiego (w 2015 r. – gdzie również osiągnął etap półfinałowy).
W 2016 roku rozpoczął współpracę z Filharmonią Dolnośląską w Jeleniej Górze jako główny dyrygent orkiestry. Wraz z tym zespołem zrealizował ponad 50 koncertów w kraju i zagranicą, dokonał też premierowych nagrań muzyki Ludomira Różyckiego. W czerwcu 2019 roku poprowadził koncert finałowy 54. festiwalu Henryka Wieniawskiego w Szczawnie Zdroju, transmitowany i nagrany przez TVP Wrocław. Podczas pandemii Covid-19 był jednym z autorów nowatorskiego projektu Kultura w sieci, który zaowocował wykonaniem 15 nagrań w domach muzyków orkiestry Filharmonii. Łącznie nagrania te dotarły do ponad półtora miliona odbiorców.

Ankieta

Moje ulubione miejsce na ziemi to
Siena (Włochy).

Gdybym nie był muzykiem, pewnie byłbym
Prawnikiem.

Za największy sukces artystyczny uważam
Dwukrotny awans do etapów półfinałowych na międzynarodowych konkursach dyrygenckich (Besancon, Frankfurt nad Menem).

Człowiek, którego podziwiam
Krystian Zimerman.

Co lubię czytać
Fantastyka naukowa (Dan Simmons, Cixin Liu, H.G. Wells), Powieść Fantasy (J.R.R. Tolkien).

Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna
G. Mahler – II symfonia c-moll.