Strefa I – 45 zł, 35 zł
Strefa II – 35 zł, 28 zł
Strefa III – 25 zł, 20 zł
Orkiestra Filharmonii Opolskiej
Edward Wolanin – fortepian
Przemysław Neumann – dyrygent
W programie:
Albert Lortzing – Uwertura Der Pole und sein Kind (4’)
Ignacy Jan Paderewski – Fantazja polska na tematy własne gis-moll op. 19 (22’)
Piotr Rytel – Grażyna (25’)
Czym jest ojczyzna? – zapytał Janickiego (bohatera singspielu Der Pole und sein Kind) jego syn, Franciszek. „To kraj, gdzie człowiek się urodził, który kocha, jak dobre dziecko kocha swoich rodziców (…). Kiedy ktoś powie: Ojczyzna!, to człowiek, który był udręczony, zaczyna odczuwać wolność w sercu.” Sama opera Lortzinga nie jest oryginalną kompozycją – twórca zaczerpnął muzyczne pomysły od Weigla, Aubera czy Boieldieu. Autorską koncepcję stanowi jednak niespełna czterominutowa Uwertura, a zacytowany w niej Mazurek Dąbrowskiego wzbudza emocje opisane w zacytowanym fragmencie libretta.
Paderewski pisał w swoich pamiętnikach tak: „Lato 1893 spędziłem z synkiem i paroma przyjaciółmi w Yport, małej, spokojnej miejscowości w Normandii. (…) Ten okres spędzony z synem i przyjaciółmi dał mi choć krótką chwilę wytchnienia od ciągłych podróży i pracowitego życia, które dotąd było moim udziałem. (…) Miałem teraz czas na wszystko, poczułem się wolny od ciążącego jarzma. Zabrałem się do kompozycji i rozpocząłem „Fantazję polską”. (…) „Fantazja” po raz pierwszy została wykonana na festiwalu w Norwich; (…) przy czym kompozycja moja spotkała się z uznaniem publiczności. (…) Grało ją potem wielu innych znanych artystów.” Nic dodać, nic ująć – Fantazja polska do dziś zachwyca, a realizacja partii solowej zawsze jest dla znakomitych pianistów zarówno wyzwaniem, jak i powodem do dumy.
Pierwszą ciekawą kwestią w życiorysie Piotra Rytla są daty jego urodzenia i śmierci. Ten uczeń Zygmunta Noskowskiego wchodził w XX wiek jako nastolatek. Zmarł zaś w 1970 roku – kiedy na świecie było już wielu melomanów Filharmonii Opolskiej; przeżył zatem dwie wojny. Był nie tylko kompozytorem, ale także pedagogiem, publicystą i społecznikiem. W 1908 roku napisał poemat symfoniczny Grażyna, oparty na tekście mickiewiczowskim. Przez wiele lat przekonany był, że dzieło zaginęło w zawierusze wojennej i w 1954 roku opublikował jego drugą, odtworzoną wersję – właśnie ona uświetni ten uroczysty koncert. W pierwszej części poematu fanfary trąbki i waltorni sygnalizują gotowość do walki, a część druga opiewa miłość Grażyny i Litawora. W kolejnej, trzeciej, odgłosy bitwy ujęte zostały w formę fugi. W finale serca rozdziera bolesny temat rożka angielskiego, wyśpiewującego swój lament na tle żałobnego konduktu pozostałej części orkiestry.
Edward Wolanin – fortepian
Edward Wolanin w wieku 5 lat rozpoczął naukę gry na fortepianie u Urszuli Hop. Następnie, w Rzeszowie ukończył średnią szkołę muzyczną w klasie Krystyny Matheis-Domaszowskiej. Jako najmłodszy w historii uczelni student, w wieku 15 lat rozpoczął naukę w Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie. Studiował pod kierunkiem prof. Jana Ekiera, prof. Bronisławy Kawalli, a w klasie kameralistyki u prof. Jerzego Marchwińskiego. Po uzyskaniu dyplomu kontynuował naukę na Studium Podyplomowym u prof. Jana Ekiera.
Edward Wolanin odniósł wiele sukcesów na konkursach krajowych i zagranicznych. Jeszcze w trakcie studiów został laureatem konkursów na stypendia artystyczne im. F. Chopina oraz Estrady Młodych na Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku (1984). W XI Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. F. Chopina w Warszawie, jako członek polskiej ekipy, otrzymał nagrodę dla najlepszego polskiego pianisty, który nie przeszedł do III-go etapu. Trzy tygodnie po warszawskim konkursie zdobył II nagrodę na III Międzynarodowym Konkursie Chopinowskim w Palma de Mallorca (1985). Kilka lat później (1989) został laureatem I nagrody na III Europejskim Konkursie Chopinowskim w Darmstadt, otrzymując także szereg nagród specjalnych za najlepsze wykonanie etiud, nokturnów, polonezów i mazurków.
Repertuar koncertowy pianisty obejmuje dzieła kompozytorów wszystkich epok – od Domenico Scarlattiego do twórców muzyki współczesnej – szczególnie Romualda Twardowskiego. Jako solista występował z wieloma orkiestrami, m.in. Polską Orkiestrą Radiową, Orkiestrą Filharmonii Narodowej w Warszawie, Concerto Avenna Andrzeja Mysińskiego, NOSPR w Katowicach, grając pod batutą wielu wybitnych dyrygentów, m.in. Bogusława Madeya, Jerzego Maksymiuka, Tadeusza Strugały, Antoniego Wita, Tadeusza Wojciechowskiego i Marka Pijarowskiego.
Pianista bardzo chętnie koncertuje także jako kameralista, współpracując z wybitnymi artystami, jak Jerzy Artysz, Tomasz Strahl, Krzysztof i Kuba Jakowiczowie. Koncertował w wielu krajach Europy, w takich ośrodkach kulturalnych, jak Paryż, Londyn, Wiedeń (Bösendorfer-Saal), Rotterdam, Berlin (Charlottenburg, Schauspielhaus), Praga, Moskwa, a także w Japonii, Chinach, Iraku, Jordanii, Tunezji, Kuwejcie, Nigerii, Meksyku i USA. Brał udział w renomowanych Festiwalach Muzycznych: w Dusznikach-Zdroju, Słupsku, Antoninie, Mariańskich Łaźniach, Nohant, a jako kameralista także w Szlezwiku-Holsztynie i Montpellier.
Edward Wolanin dokonał wielu nagrań radiowych i telewizyjnych oraz płyt z muzyką solową i kameralną. W latach 2000-2001 ukazały się dwie płyty firmy fonograficznej DUX z utworami Fryderyka Chopina. Znalazły się na nich Preludia op. 28, Mazurki op. 30 oraz transkrypcje utworów kameralnych i Allegro de concert op. 46 na fortepian i orkiestrę symfoniczną. W ostatnich latach ukazały się trzy płyty z muzyką Romualda Twardowskiego: Koncert na fortepian i orkiestrę, Mały koncert na fortepian i grupę instrumentów oraz Campane I z cyklu Symfonie dzwonów na fortepian (Acte Préalable). W 2006 roku ukazały się dwie płyty z muzyką kameralną wydane przez wytwórnię DUX: Sonata d-moll na skrzypce i fortepian op. 24 Józefa Wieniawskiego, nagrana z Patrycją Piekutowską (nominacja do nagrody Fryderyka 2006), oraz 2 cykle pieśni Karola Szymanowskiego Rymy dziecięce op. 49 do słów Kazimiery Iłłakowiczówny i Pieśni księżniczki z baśni op. 31 do słów Zofii Szymanowskiej, nagrane z Anną Mikołajczyk. W 2007 roku ukazały się w Meksyku Sonaty na skrzypce i fortepian Johannesa Brahmsa, nagrane z Eriką Dobosiewicz dla wytwórni fonograficznej Quindecim. W lipcu 2016 roku ukazała się najnowsza płyta artysty Rzeka EN z utworami Chopina, Rachmaninowa i Mahlera (DUX).
Ankieta
Moje ulubione miejsce na ziemi to
Mój dom na wsi.
Gdybym nie był muzykiem, pewnie byłbym
Historykiem.
Za największy sukces artystyczny uważam
Każdy występ jest dla mnie ważny.
Człowiek, którego podziwiam
Stephen Hawking.
Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna
Wielka Msza h-moll J. S. Bacha.
Materiały własne artysty.
