Olga Pasiecznik – sopran
Monika Ledzion-Porczyńska – mezzosopran
Piotr Buszewski – tenor
Jarosław Bręk – bas-baryton

Chór Narodowego Forum Muzyki im. W. Lutosławskiego we Wrocławiu
Agnieszka Franków-Żelazny – przygotowanie chóru

Orkiestra Filharmonii Opolskiej

Przemysław Neumann – dyrygent

W programie:
Ludwig van Beethoven – IX Symfonia d-moll op. 125 (70′)

Prosimy o zapoznanie się z zasadami bezpieczeństwa obowiązującymi podczas koncertu, zgodnie z zalecaniami Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, dostępnymi w Regulaminie Bezpieczeństwa na stronie internetowej www.filharmonia.opole.pl/regulaminy.

O repertuarze:
Na kartach partytury IX Symfonii Beethovena widnieje następujący skład: podwójne flety, oboje, klarnety, fagoty, trąbki, trzy puzony, cztery rogi, kotły i kwintet smyczkowy. W czwartej części pięciolinii jest więcej; dochodzą flet piccolo, kontrafagot, trójkąt, talerze, bęben i… partie wokalne. Sopran, alt, tenor, baryton, chór. W 1824 roku taki aparat wykonawczy w kontekście symfonii był absolutnie niewiarygodny. Publiczność zgromadzona podczas premiery musiała być zaskoczona jeszcze jednym faktem: na scenie pojawił się on sam. Ludwig van Beethoven, od sześciu lat kompletnie głuchy. Stał na podium za plecami dyrygenta, który prowadził orkiestrę. Całym sobą przeżywał muzykę, obracał strony swoich nut. Nie mógł usłyszeć żywiołowego aplauzu publiczności po odegraniu ostatnich dźwięków finałowej Ody do radości. Gdy jednak zobaczył wiwatujących słuchaczy i podrzucane do góry w geście uznania nakrycia głowy – poczuł spełnienie. Być może czuł, że dzięki symfonii, która narodziła się i zabrzmiała w jego umyśle, trwale zapisze się w historii muzyki jako niedościgniony wzór twórcy tego gatunku, a w historii świata jako autor hymnu zjednoczonej Europy.

A to ciekawostka!
Beethoven nazywany jest jednym z największych kompozytorów w dziejach. Faktycznie, muzyka wiele zawdzięcza jego osiągnięciom. Powszechnie znany jest portret kompozytora autorstwa niemieckiego malarza, Josepha Carla Stielera. Ludwig ma na tym wizerunku rozwichrzone, szpakowate włosy, silne spojrzenie, stanowczo zaciśnięte usta i delikatne, zadbane dłonie. Może wydawać się pociągający. Słuchając jego wybitnych arcydzieł i mając w pamięci obraz Stielera trudno uwierzyć, że w rzeczywistości był niechlujnym ekscentrykiem o stu sześćdziesięciu centymetrach wzrostu i twarzy naznaczonej bliznami po ospie. Sam o sobie powiedział: Jestem taki brzydki, że żadna kobieta nie wyraziła dotąd chęci zostania moją żoną. A gdyby nawet znalazła się taka, to i tak nie ożeniłbym się z nią, bo nie lubię kobiet o złym guście.

Ten koncert polecamy szczególnie:
Każdemu. Dziewiąta Beethovena to arcydzieło wpisane na listę UNESCO – Pamięć Świata. Warto przynajmniej raz w życiu usłyszeć je na żywo, a poprzednia taka okazja w Opolu miała miejsce już kilkanaście lat temu.

Olga Pasiecznik – sopran

Olga Pasiecznik (Pasichnyk) urodziła się na Ukrainie. Studia wokalne odbyła w Kijowskim Konserwatorium. W czasie studiów podyplomowych w Warszawskiej Akademii Muzycznej im. F. Chopina w 1992 roku zadebiutowała na scenie Warszawskiej Opery Kameralnej, a cztery lata później na scenie Thęatre des Champs-Elysćes w Paryżu jako Pamina w Czarodziejskim flecie Mozarta. Ma na koncie ponad czterdzieści partii, m.in. w operach Monteverdiego, Glucka, Handla, Mozarta, Webera, Bizeta. Rossiniego, Verdiego, Pucciniego, Debussy’ego, Czajkowskiego oraz kompozytorów współczesnych zrealizowanych na najbardziej znanych i prestiżowych scenach świata, m. in. Opéra National de Paris – Opéra Bastille, Palais Garnier, Théâtre des Champs-Élysées, Théâtre Châtelet, Salle Pleyel (Paris), Concertgebouw (Amsterdam), Komische Oper Berlin, Berliner Konzerthaus, Berliner Philharmonic, Elbphilharmonie Hamburg, Teatro Real, Auditorio Nacional de Música (Madrid), Bayerische Staatsoper, Münchner Philharmonie, Palais des Beaux-Arts, Théâtre Royal de la Monnaie (Brussels), Theater an der Wien, Bregenzer Festspiele, Grand Théâtre de Genève, Finnish National Opera, Flemish Opera, Polish National Opera, Tokyo Suntory Hall. Role te przyniosły jej wielkie uznanie krytyki i publiczności. Występuje także w repertuarze kameralnym oraz w recitalach, z siostrą pianistką Natalią Pasiecznik, licznych koncertach oratoryjnych i symfonicznych w słynnych salach oncertowych we wszystkich niemal krajach Europy, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Chinach, Japonii i Australii. Wielokrotnie współpracowała z najwybitniejszymi orkiestrami wśród których Boston Symphony Orchestra (USA), Narodowa Orkiestra Symfoniczna Belgii, Orquestra Nacional de España i Orquesta Sinfónica de RTVE (Hiszpania), English Concert, Wiener Symphoniker, Orchestre Philharmonique de Radio France, Orchestre National de France, Les Musiciens du Louvre-Grenoble (Francja), Akademie für Alte Musik Berlin, Freiburger Barockorchester, Orkiestrą XVIII wieku, pod batutą takich mistrzów, jak m.in. Ivor Bolton, Frans Brüggen, Jean-Claude Casadesus, Marcus Creed, René Jacobs, Dmitri Jurowski, Roy Goodman, Christopher Hogwood, Heinz Holliger, Philippe Herreweghe, Jacek Kaspszyk, Kazimierz Kord, Jerzy Maksymiuk, Jean-Claude Malgoire, Marc Minkowski, Kazushi Ono, Andrew Parrott, Krzysztof Penderecki, Trevor Pinnock, Marcello Viotti, Antoni Wit, Massimo Zanetti. Jest laureatką międzynarodowych konkursów wokalnych w s’Hertogenbosch w Holandii, Mirjam Helin w Helsinkach oraz im. Królowej Elżbiety w Brukseli. Została wyróżniona także w Polsce – Paszportem tygodnika „Polityka” (1997), nagrodami polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyk za najlepsze nagrania solowe (1997, 2004), nagrodą Orfeusz festiwalu Warszawska Jesień (1999), Złotym Krzyżem Zasługi (2001) oraz Nagrodą im. A. Hiolskiego (2004) za najlepszą kobiecą rolę operową. W 2005 i 2010 roku została nominowana przez międzynarodowy magazyn operowy „Opernwelt” do tytułu „Najlepsza śpiewaczka sezonu artystycznego”. W 2011 artystka otrzymała doroczną Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a w 2012 została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej. W swoim dorobku fonograficznym ma ponad 50 CD i DVD. które nagrała m.in. dla firm CD Accord, Dabringhaus und Grimm, Harmonia Mundi, Naxos i Opus 111.

Ankieta:

Moje ulubione miejsce na ziemi to

mój dom lub tam, gdzie jestem z rodziną.

Gdybym nie była muzykiem, pewnie byłabym

biologiem.

Za największy sukces artystyczny uważam

Nagrodę publiczności na Konkursie Królowej Elżbiety w Brukseli.

Człowiek, którego podziwiam

Rodzice.

Co lubię czytać

Biblię, Shakespeare’a, życiorysy muzyków.

Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna

dzieła J. S. Bacha.

Monika Ledzion-Porczyńska – mezzosopran

Edukację muzyczną rozpoczęła od nauki gry na skrzypcach. Ukończyła studia wokalne w Warszawskiej Akademii Muzycznej w klasie prof. Haliny Słonickiej (2000). Uczestniczyła w kursach mistrzowskich prowadzonych przez Rusko Ruskova i Stefanię Toczyską. Jeszcze jako studentka zadebiutowała w partii Opinii Publicznej w Orfeuszu w piekle Offenbacha w Teatrze Muzycznym „Roma”.

Po ukończeniu studiów została solistką Warszawskiej Opery Kameralnej, gdzie wykonywała następujące partie Mozartowskie: Geniusza Trzeciego i Trzeciej Damy w Czarodziejskim flecie, Dorabelli w Cosí fan tutte i Carmi w Betulia liberata, Sesto w Łaskawości Tytusa. Występowała tam także w partii Giulietty Kelbar w Dniu panowania Verdiego, Olgi w Eugeniuszu Onieginie Czajkowskiego i Karolki w Jenůfie Janáčka.

W repertuarze ma także partię Jadwigi w Strasznym dworze Moniuszki, którą zaśpiewała na zaproszenie Opery Krakowskiej w plenerowym przedstawieniu na Zamku Królewskim w Niepołomicach, a rok później na scenie Opery Nova w Bydgoszczy. W Krakowie można ją zobaczyć również w Tannhäuserze Wagnera w roli Venus.

Współpracuje z Teatrem Wielkim – Operą Narodową, gdzie wystąpiła m.in. jako: Polina w Damie pikowej Czajkowskiego, Bersi w Andrei Chénier, Maddalena w Rigoletcie Verdiego, Siebel w Fauście Gounoda, Druga Dama w Czarodziejskim flecie, w partii solowej w Zapiskach tego, który zniknął Janáčka, jako Olga w Onieginie Czajkowskiego, Druga Dama w spektaklu W krainie czarodziejskiego fletu na podstawie opery Mozarta , tylułwej Carmen w operze Bizeta, oraz jako Aza w Manru Paderewskiego.

. W Teatrze Wielkim w Poznaniu wystąpiła jako Dorabella w Cosí fan tutte w reżyserii Grzegorza Jarzyny. Zaśpiewała partię Azy podczas premiery Manru Paderewskiego w Opera Nova. Spektakl ten zainaugurował obchody 50-lecia bydgoskiej opery i został wydany na DVD. W ramach Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień” wzięła udział w prawykonaniu scenicznym opery Iwona, księżniczka Burgunda Krauzego.

Od kilku lat z powodzeniem kreuje rolę Carmen w Operze Krakowskiej, Operze Bydgoskiej, Operze Bałtyckiej, Teatrze Wielkim w Łodzi, Teatrze Wielkim w Poznaniu i Operze Podlaskiej.

Od 2017 roku jest solistką Polskiej Opery Królewskiej , gdzie występuje w Strasznym Dworze Moniuszki w partii Jadwigi.

Występuje również w repertuarze oratoryjno-kantatowym i pieśniarskim. Współpracuje z Filharmonią Narodową, Poznańską, Bałtycką, Krakowską, Pomorską, Podkarpacką, wykonując Stabat Mater Pergolesiego i  Rossiniego, Mszę koronacyjną i Requiem Mozarta oraz IX symfonię Beethovena. Śpiewała pieśni Brahmsa, R. Straussa, Schuberta, Schumanna, Mahlera, Czajkowskiego, Rachmaninowa, Moniuszki i Chopina.

Brała udział w wykonaniu Polskiego Requiem Pendereckiego na koncercie finałowym I Festiwalu Muzyki Polskiej zarejestrowanym przez Polskie Radio.W 2018 roku dokonała dwóch nagrań dla Instytutu Fryderyka Chopina: Halki w wersji włoskojęzycznej (dyr. Fabio Biondi, orkiestra Europa Galante) oraz Strasznego dworu Stanisława Moniuszki (dyr. Grzegorz Nowak, Orkiestra XVIII wieku).

Współpracowała z wybitnymi dyrygentami, m.in. z: Kazimierzem Kordem, Tadeuszem Kozłowskim, Andrzejem Straszyńskim, Tadeuszem Strugałą, Grzegorzem Nowakiem, Łukaszem Borowiczem, Marcinem Nałęcz-Niesiołowskim, Bassemem Akikim, Jerzym Maksymiukiem, Gabrielem Chmurą oraz reżyserami: Ryszardem Perytem, Laco Adamikiem, Mariuszem Trelińskim, Grzegorzem Jarzyną, Achimem Freyerem, Robertem Wilsonem i Markiem Weissem.

Ankieta:

Moje ulubione miejsce na ziemi to

każde miejsce pod warunkiem, że jest tam moja rodzina, możliwość pracy w teatrze i dobre jedzenie.

Gdybym nie była muzykiem, pewnie byłabym

weterynarzem, kocham zwierzęta i instynktownie wyczuwam ich potrzeby.

Za największy sukces artystyczny uważam

myślę (mam nadzieję), że jest on cały czas przede mną.

Człowiek, którego podziwiam

moja Mama, która „mądrze” kochała i pozwoliła na mój rozwój.

Co lubię czytać

kryminały.

Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna

Carmen G. Bizeta

Piotr Buszewski – tenor

Tenor Piotr Buszewski rozpoczął swoją naukę w ZPSM im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie Leszka Świdzińskiego oraz na Uniwersytecie Muzycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie prof. Jerzego Knetiga. Kontynuował swoją edukację w studio operowym przy Accademia Nazionale di Santa Cecillia pod okiem Renaty Scotto, Juilliard School w Nowym Jorku w klasie Dr. Roberta C. White Jr. oraz Academy of Vocal Arts w Filadelfii w klasie Billa Schumana. W przyszłym sezonie Piotr zadebiutuje on również na deskach Staatsoper w Berlinie jako Śpiewak Włoski w Der Rosenkavlier oraz Covent Garden w Londynie jako Cassio w Otello. Dołączy on również do zespołu Opery w Hamburgu gdzie wykona partie Ismaela w Nabucco, Nemorina w L’elisir d’amore, Księcia w Rigoletto oraz Kawalera de la Force w Dialogues des Carmélites. Na rodzimej scenie pojawi się jako Nadir w operze Les Pêcheurs de perles oraz Rodolfo w operze La Bohème  wraz z Operą Wrocławską. Przyszłe sezony przewidują również debiut w Metropolitan Opera.

Do dorobku artystycznego Piotra zaliczają się debiut w amerykańskiej premierze jako tytułowy Pigmalione Donizettiego w New York City Opera. Debiutował też w Europie otwierając sezon w Operze w Lipsku jako Nemorino w produkcji L’elisir d’amore w reżyserii Rolando Villazóna oraz w Azji jako Kamil de Rossillon w operetce Die lustige Witwe w Hongkongu. W Polsce pojawił się w operze Vanda Antonína Dvořáka w ramach festiwalu Opera Rara w Krakowie oraz La Bohème w Operze Wrocławskiej. Wystąpił również w operze Rigoletto w Filene Center wraz z Wolf Trap Opera, Leander w Le médicine malgré lui z Odyssey Opera w Bostonie oraz Tybalt w Roméo et Juliette z Cinncinati Opera oraz wersji koncertowej opery La damnation de Faust w Kluż-Napoce, Edgardo w Lucia di Lammermoor, Loge w Das Rheingold, Księcia w operze Rusałka oraz Ferranda w Così fan tutte wraz z Academy of Vocal Arts, Ernesto w Don Pasquale z Brevard Music Festival, Nemorino w L’elisir d’amore z Oberlin in Italy oraz Rinuccio w Gianni Schicchi w ramach Trentino Music Festival. Obok opery, zadebiutował również w repertuarze oratoryjnym w dziele Berlioza Te Deum z Memphis Symphony Orchestra oraz wystąpił w kooproduckji z Hong Kong Ballet w ramach spektaklu Die sieben Todsünden Kurta Weilla.

Jednym z jego głównych celów artystycznych jest promowanie polskiej muzyki na arenie międzynarodowej, w ramach którego zaprezentował cykl pieśni Karola Szymanowskiego w Alice Tully Hall w Nowym Jorku, oraz wykonał arię z kurantem podczas finałowego koncertu na deskach The Metropolitan Opera.

W 2019 Piotr zwyciężył w konkursie Loren L. Zachary National Vocal Competition w Los Angeles, był laureatem szóstej nagrody or siedmiu nagród specjalnych w Konkursie Wokalnym im. Stanisława Moniuszki w Warszawie oraz został finalistą National Council Auditions organizowanych przez The Metropolitan Opera w Nowym Jorku oraz konkursu Operalia organizowanego przez Placido Domingo. W 2018 Piotr zdobył trzecią nagrodę oraz nagrodę specjalną Accademia Teatro alla Scala na The Leyla Gencer Voice Competition w Istambule. W 2017 roku Piotr otrzymał pierwszą nagrodę w konkursie Mario Lanza w Filadelfii, drugą nagrodę w Giargiari Belcanto Competition w Filadelfii, trzecią nagrodę na Gerda Lissner International Vocal Competition w Nowym Jorku oraz wyróżnienie na Loren L. Zachary National Vocal Competition. W 2016 roku otrzymał trzecią nagrodę w międzynarodowym konkursie Zinka Milanov w Rijece, a także nagrodę specjalną w konkursie głosowym Otto Edelmanna w Wiedniu . W 2015 roku Piotr otrzymał drugą nagrodę w Marcella Sembrich International Vocal Competition w Nowym Jorku i konkursie organizowanym przez wydawnictwo Hal Leonard.

Ankieta:

Moje ulubione miejsce na ziemi to

gdziekolwiek nad wodą.

Gdybym nie był muzykiem, pewnie byłbym

reżyserem filmowym.

Za największy sukces artystyczny uważam

wykonanie Moniuszki na deskach The Metropolitan Opera.

Człowiek, którego podziwiam

mój Tata.

Co lubię czytać

aktualnie literatura ekonomiczna.

Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna

Piotr Czajkowski – Serenada C-dur op. 48

Jarosław Bręk – bas-baryton

W latach 1984-1996 śpiewał w Poznańskich Słowikach prof. Stefana Stuligrosza. Ukończył Wydział Wokalny Akademii Muzycznej w Warszawie, w klasie śpiewu prof. Jerzego Artysza. Wyróżniony przez swoją uczelnię medalem Magna Cum Laude za wybitne osiągnięcia artystyczne. Jest laureatem nagród na konkursach wokalnych w Barcelonie, Vercelli i Lizbonie. Dwukrotnie nominowany do Paszportu Polityki. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, Brązowym Medalem Gloria Artis, odznaką Zasłużony dla Kultury Polskiej, Odznaką Honorową za zasługi dla Województwa Wielkopolskiego oraz Odznaką Honorową za zasługi dla Województwa Lubuskiego.

Od 2000 roku jest czołowym solistą Warszawskiej Opery Kameralnej. Współpracuje z wieloma teatrami operowymi oraz filharmoniami w Polsce i za granicą. Śpiewał na scenach i estradach Niemiec, Hiszpanii, Włoch, Holandii, Austrii, Rumunii, Wysp Kanaryjskich, Japonii, Libanu, Ukrainy, Rosji, Francji, Monaco, Szwajcarii, Belgii, Czech, Litwy, Łotwy, Anglii i Izraela. Oklaskiwano go na scenach Paryża, Londynu, Berlina, Amsterdamu, Brukseli, Rzymu, Barcelony, Walencji, Santiago de Compostela, Oviedo, Hamburga, Zurychu, Düsseldorfu, Hanoweru, Grazu, Jerozolimy, Brna, Sankt Petersburga, Lwowa, Wilna, Rygi, Bejrutu, Tokio, Yokohamy, Hiroshimy, czy Osaki.   Współpracował ze 150 orkiestrami i 200 chórami z całego świata, wykonał ponad 20 partii operowych oraz ponad 140 dzieł oratoryjnych. Są wśród nich wielkie formy, jak VIII Symfonia oraz Des Knaben Wunderhorn G. Mahlera, Requiem G. Verdiego, IX Symfonia L. van Beethovena oraz Requiem A. Dvorzaka, czy Ein Deutsches Requiem J. Brahmsa, a także dzieła K. Pendereckiego – Pasja wg św. Łukasza, Polskie Requiem, Dies irae, Credo, Powiało na mnie morze snów.

Występował z wybitnymi dyrygentami: Giovanni Antonini, Benjamin Bayl, Tomasz Bugaj, Kai Bumann, Sylvain Cambreling, Agnieszka Duczmal, Edward Higginbottom, Jacek Kaspszyk, Jerzy Katlewicz, Igor Łacanycz, Jerzy Maksymiuk, Michel Plasson, Pascal Rophé, Antoni Ros-Marba, Tadeusz Strugała, Antoni Wit, Alberto Zedda. Współpracował ze znakomitymi orkiestrami, m.in. Berliner Philharmoniker, Symphoniker Hamburg, NDR Radiophilharmonie, BBC Concert Orchestra, Orquesta Sinfonica del Principado de Asturias, Real Filharmonia de Galicia, Neue Düsseldorfer Hofmusik. Brał udział w prawykonaniach utworów J. Bruzdowicz, W. Kilara, K. Knittla, A. Kurylewicza, P. Łukaszewskiego, M. Ptaszyńskiej, R. Twardowskiego. Występował podczas znaczących festiwali, m. in.  Easter at King`s College Cambridge, Wratislavia Cantans, Warszawska Jesień, Wielkanocny Festiwal L. van Beethovena.

Występował w prestiżowych salach (Filharmonia Berlińska, Palau de la Musica de Valencia, Tokyo Bunka Kaikan, Kyoto Concert Hall, Muzeul National George Enescu w Bukareszcie, Tonhalle w Zurichu, Laeiszhalle w Hamburgu, Wielka Gildia w Rydze). Jarosław Bręk jest cenionym interpretatorem pieśni, które wykonywał m. in. w Gran Teatre del Liceu w Barcelonie, Studio Koncertowym im. W. Lutosławskiego w Warszawie, Zamku Królewskim w Warszawie, Sali Chełmońskiego w krakowskich Sukiennicach, Pavilion Mies van der Rohe w Barcelonie, a szczególnym wydarzeniem w jego karierze było kilkukrotne wykonanie Winterreise F. Schuberta w roku 2019.

Artysta dokonał wielu nagrań archiwalnych, a także nagrał około 30 płyt CD, wielokrotnie nagradzanych Fryderykami oraz nagrodą Złotego Orfeusza. Wydane przez NAXOS nagranie Stabat Mater K. Szymanowskiego w 2009 roku otrzymało nominację do nagrody Grammy.

Jarosław Bręk prowadzi klasę śpiewu w Akademii Muzycznej w Poznaniu, jego studenci i absolwenci są laureatami wielu konkursów wokalnych. Jest Dyrektorem Artystycznym Festiwali Muzycznych w Drezdenku i Krzyżu Wlkp.

Ankieta:

Moje ulubione miejsce na ziemi to
Warszawa.

Gdybym nie był muzykiem, pewnie byłbym
Dziennikarzem.

Za największy sukces artystyczny uważam
Koncerty w Filharmonii Berlińskiej.

Człowiek, którego podziwiam
Często podziwiam starszych ludzi.

Co lubię czytać
Biografie.

Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna
Stabat Mater Karola Szymanowskiego.

Chór NFM został założony w 2006 roku przez Andrzeja Kosendiaka w ramach Filharmonii Wrocławskiej. Od początku kieruje nim Agnieszka Franków-Żelazny. Zespół szybko zdobył uznanie, wykonując zarówno repertuar a cappella, jak i duże formy oratoryjne, operowe i symfoniczne. Współpracował z tak znakomitymi dyrygentami, jak B. Chilcott, I. Fischer, J. Kaspszyk, S. Layton, J. MacMillan, K. Penderecki. Wystąpił na ponad 300 koncertach, m.in. w Barbican Centre i Royal Albert Hall w Londynie, Gewandhausie w Lipsku i Filharmonii Paryskiej.

Chór NFM był wielokrotnie zapraszany na międzynarodowe festiwale muzyczne, takie jak BBC Proms, Ankara Music Festival, Klarafestival, Warszawska Jesień. Zespół nawiązał współpracę m.in. z Budapest Festival Orchestra, Gabrieli Consort & Players, Il Giardino Armonico i NOSPR. Ważną częścią pracy zespołu są prawykonania muzyki chóralnej i wokalno-instrumentalnej m.in. takich kompozytorów, jak Krzysztof Penderecki, Agata Zubel, Roxanna Panufnik, Rafał Augustyn, Paweł Łukaszewski, Julia Wolfe, czy Bob Chilcott.

W dyskografii zespołu znajdziemy serię nagrań pod dyrekcją P. McCreesha wydanych przez Winged Lion, jak również nagrania a cappella, w tym nagrodzone Fryderykiem De profundis. W 2018 r. obok płyty Ubi caritas ukazało się premierowe nagranie oryginalnej wersji Widm Stanisława Moniuszki (Fryderyk 2019) oraz nagrana dla Sony Classical IX Symfonia Ludwiga van Beethovena pod dyrekcją G. Antoniniego, a w 2019 roku nominowane do Fryderyka nagranie kompozycji Marcina Józefa Żebrowskiego.

Agnieszka Franków-Żelazny

Absolwentka Uniwersytetu Wrocławskiego (studia biologiczne) oraz Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu: Wydziału Edukacji Muzycznej i Wydziału Wokalnego. Ukończyła Podyplomowe Studia Chórmistrzowskie w Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy, jak również Akademię Liderów Kultury na Uniwersytecie Ekonomicznym w Krakowie. Jest doktorem habilitowanym sztuk muzycznych.

Od czerwca 2006 roku jest dyrektorem artystycznym Chóru NFM. Występowała jako dyrygent i chórmistrz gościnny wielu innych polskich i zagranicznych zespołów. Jest pomysłodawczynią i dyrektorem artystycznym Polskiego Narodowego Chóru Młodzieżowego oraz dyrektorem programowym projektu Akademia Choralna. Prowadzi klasę dyrygentury chóralnej oraz Chór im. S. Krukowskiego w Akademii Muzycznej we Wrocławiu.

W swoim dorobku ma 18 płyt oraz ponad 70 nagród indywidualnych i zespołowych oraz Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”.

Wystąpiła w 19 krajach Europy, w Stanach Zjednoczonych, Izraelu i Brazylii. Zrealizowała ponad 1000 utworów chóralnych oraz blisko 250 wokalno-instrumentalnych. W latach 2013–2016 pełniła funkcję kuratora priorytetu „Muzyka” Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016.

Współpraca redakcyjna: