Bilety:
Strefa I – 50 zł, 40 zł
Strefa II – 40 zł, 33 zł
Strefa III – 30 zł, 25 zł
Orkiestra Filharmonii Opolskiej
Juliusz Wesołowski – harfa
Carlos Roberto Peña Montoya – harfa
Wojciech Rodek – dyrygent
W programie*:
Maciej Małecki – Concertino w dawnym stylu na dwie harfy i orkiestrę smyczkową (12’)
François-Joseph Gossec – Symphonie Concertante du Ballet Mirza na dwie harfy i orkiestrę, RH 50 (10′)
Franz Josef Reinl – Impresja i Jou-jou na 2 harfy i orkiestrę smyczkową (5′)
Wolfgang Amadeus Mozart – Posthorn-Serenade KV 320 (48’)
*Szanowni Państwo,
informujemy, że z przyczyn niezależnych od Filharmonii Opolskiej program koncertu uległ zmianie. Przepraszamy za zaistniałą sytuację.
Dwie harfy wziął na tapet współczesny polski kompozytor, Maciej Małecki. Concertino w dawnym stylu na dwie harfy i orkiestrę smyczkową powstało 35 lat temu, a jego autor jest laureatem nagród w dziedzinie muzyki filmowej i radiowej. Od lat 80. twórczość Małeckiego wpisuje swój oryginalny ślad w postmodernistyczny nurt twórczości muzycznej, choć znajdujemy w niej odwołania do dawnych stylów, czego Concertino jest doskonałym przykładem.
Nazwisko francuskiego kompozytora – Françoisa-Josepha Gosseca – nie jest dziś szczególnie popularne. Inaczej sprawy się miały z pewnością w wieku XVIII i XIX, bowiem żyjący aż 95 lat Gossec pełnił funkcję oficjalnego kompozytora republiki w czasie rewolucji francuskiej. Był mocno zaangażowany politycznie, tworząc oprawę muzyczną oficjalnych uroczystości państwowych i patriotycznych. Poza hymnami, pieśniami i marszami pisał także opery i sporo muzyki symfonicznej, a jednym z najciekawszych jego dzieł jest pełna uroku, trzyczęściowa Symfonia koncertująca z baletu Mirza na dwie harfy i orkiestrę. Kompozycja jest częścią przedstawienia baletowego Mirza z 1779 roku, do którego choreografię opracował słynny tancerz, Maximilien Gardel.
Franz Josef Reinl (zbieżność imion z Grosseciem przypadkowa, z austriackim cesarzem – już raczej nie) swoją artystyczną tożsamość odnajdował w kompromisie: jego styl sytuuje się pomiędzy muzyką lekką i poważną. Pochodzące z 1956 roku Impresja i jou-jou to barwna muzyka w niemalże filmowym stylu, a towarzyszącą dwóm harfom orkiestrę smyczkową wzbogaca brzmienie instrumentów perkusyjnych.
Finał wieczornego spotkania z muzyką obwieści z kolei nie harfa, a imitowana przez kornet trąbka pocztyliona, której swoją nazwę zawdzięcza IX Serenada Wolfganga Amadeusza Mozarta. To jedna z największych tego typu kompozycji salzburskiego mistrza; skomponowana została, aby uświetnić uroczystości wręczenia dyplomów studentom uniwersytetu w Salzburgu. Warta uwagi jest zwłaszcza część VI z dostojnym menuetem, wykorzystującym pełen skład orkiestry. W drugiej frazie prym wiedzie tam właśnie wspomniana już trąbka pocztowa, której dźwięki niegdyś symbolizowały pożegnanie studentów z uczelnią.
Juliusz Wesołowski – harfa
Absolwent Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi – dyplom z wyróżnieniem (2018). Zwycięzca konkursów harfowych w Sztokholmie, Pradze, Atlancie, Charkowie oraz laureat konkursów w Hong Kongu, St. Petersburgu, Norrköping, a także kameralnych w Cieszynie – Grand Prix, Sztokholmie, Salzburgu, Berlinie, Bydgoszczy. Laureat Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za wybitne osiągnięcia artystyczne, a także nagrody Młoda Polska za rok 2018. Od 2018 r. związany z Filharmonią Koszalińską jako solista harfista. Repertuar muzyka obejmuje szeroki wachlarz kompozycji od muzyki barokowej po muzykę współczesną. Współpracuje z wieloma orkiestrami symfonicznymi na terenie kraju (Filharmonia Łódzka, Filharmonia Opolska, Filharmonia Sudecka, Polska Filharmonia Bałtycka w Gdańsku, Polska Filharmonia Sinfonia Baltica w Słupsku, Filharmonia Opolska, Polska Filharmonia Kameralna Sopot, Filharmonia Lubelska, Płocka Orkiestra Symfoniczna, Filharmonia Świętokrzyska) dokonując również nagrań dla Polskiego Radia i Telewizji. Artysta ma w swoim dorobku koncerty oraz recitale m.in. w: Charkowie, Warszawie, Poznaniu, Krakowie, Katowicach, Łodzi, Koszalinie, Wrocławiu, Szczecinie, Gdańsku, Gdyni.
Ankieta:
Moje ulubione miejsce na ziemi to
Mazury.
Gdybym nie był muzykiem, pewnie byłbym
Sportowcem, lekarzem lub inżynierem (gdyby nie harfa to ciężko byłoby mi się zdecydować, ponieważ mam wiele zainteresowań pozamuzycznych).
Za największy sukces artystyczny uważam
Spełnianie się w muzyce, ale przede wszystkim przybliżanie ludziom wciąż mało popularnego instrumentu jakim jest harfa.
Człowiek, którego podziwiam
Na co dzień – moją rodzinę, profesjonalnie – Xaviera de Maistre.
Co lubię czytać
Kryminały.
Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna
Nie mam jednej jedynej, aczkolwiek zawsze specjalne miejsce w moim sercu będzie zajmować Adagietto z V Symfonii Mahlera. Gdybym miał jednak obrać kierunek moich zainteresowań muzycznych – na pewno byłby to romantyzm, impresjonizm.
Carlos Roberto Peña Montoya – harfa
Naukę gry na harfie rozpoczął w wieku 11 lat pod kierunkiem pierwszej harfistki Narodowej Orkiestry Symfonicznej w Kostaryce prof. Ruth Garita, a następnie pierwszej harfistki Orkiestry Symfonicznej Baltimore prof. Eileen Mason. W 2011 roku z wyróżnieniem ukończył studia licencjackie na Uniwersytecie Mozarteum w Salzburgu w klasie prof. Helgi Storck, u której kontynuował naukę w Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach, gdzie w 2014 roku ukończył z wyróżnieniem studia magisterskie. Od 2007 roku przebywa w Europie, realizując się jako solista, kameralista, muzyk orkiestrowy i pedagog. Występował z recitalami m.in. w Gläseneer Saal w wiedeńskim Musikverein (2007) oraz w Gasteig Small Concert Hall w Monachium (2009). Współpracował z orkiestrami i zespołami symfonicznymi w Niemczech i Austrii, z którymi odbył liczne tournée. W 2012 roku wygrał 6. edycję konkursu orkiestrowego Summa Cum Laude w Wiedniu, będąc członkiem Tajlandzkiej Orkiestry Symfonicznej, z którą pozostaje w stałym kontakcie artystycznym. Od 2012 roku jest I harfistą Orkiestry Symfonicznej Polskiej Filharmonii Bałtyckiej im. F. Chopina w Gdańsku. Aktywnie uczestniczy w życiu kulturalnym Trójmiasta jako solista, kameralista, jak również pedagog. Współpracuje z czołowymi orkiestrami polskimi pod batutą znamienitych dyrygentów, a także bierze udział w licznych nagraniach fonograficznych, radiowych i telewizyjnych na całej Polski.
Ankieta:
Moje ulubione miejsce na ziemie to
Każde w otoczeniu natury i bliskości moich bliskich.
Gdybym nie był muzykiem, pewnie byłbym
Kucharzem, rzeźbiarzem albo biologiem.
Za największy sukces artystyczny uważam
W mojej karierze było już sporo ważnych momentów, ale ten, w którym zostałem przyjęty na Uniwersytet Mozarteum w Austrii, stał się początkiem spełnienia wielu wspaniałych marzeń, które miałem od dzieciństwa.
Człowiek, którego podziwiam
Najbardziej podziwiam moją babcię, jest bardzo silną, zdeterminowaną i empatyczną osobą.
Ze świata muzycznego wskazałbym Leonarda Bernsteina.
Co lubię czytać
Gdy jestem w księgarni, czytam pierwszą stronę i wtedy podejmuję decyzję o zakupie. Czytam wiele różnych rzeczy, ale kocham fantasy np. Tolkiena.
Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna
To trudne pytanie – jest tak wiele kompozycji, które kocham… ale chyba najlepiej czuję się, grając operę Pucciniego lub symfonię Mahlera.
Wojciech Rodek – dyrygent
Dyrygent, urodzony w 1977 roku w Brzegu. Gry na fortepianie uczył się od 8 roku życia w PSM I st. w Namysłowie i w PSM II st. we Wrocławiu u Jacka Gębskiego i Krystyny Puchały-Kajdasz. W latach 1998–2003 studiował dyrygenturę w klasie prof. Marka Pijarowskiego w Akademii Muzycznej we Wrocławiu, gdzie debiutował w 2000 roku z Orkiestrą Symfoniczną AM. Ukończył również Filologię Słowiańską na Uniwersytecie Wrocławskim. Studiował w instytucie Języka Rosyjskiego im. Puszkina w Moskwie. W 2005 roku wygrał konkurs na stanowisko asystenta Antoniego Wita w Filharmonii Narodowej w Warszawie, gdzie pracował w latach 2005–2007. Prowadzi klasę dyrygentury w Akademii Muzycznej we Wrocławiu. W 2007 roku uzyskał stopień doktora sztuki w Akademii Muzycznej we Wrocławiu, a w 2020 habilitację na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie. Laureat II nagrody na III Przeglądzie Dyrygentów im. Witolda Lutosławskiego w Białymstoku (2002). W 2011 roku został wyróżniony Teatralną Nagrodą Muzyczną im. Jana Kiepury w kategorii: Najlepszy Dyrygent. W 2015 roku odznaczony medalem „Zasłużony Kulturze-Gloria Artis”, a w 2021 Brązowym Krzyżem Zasługi.
Był kierownikiem muzycznym Gliwickiego Teatru Muzycznego /2010–2015/, dyrektorem artystycznym Filharmonii Dolnośląskiej /2014–2016/, dyrektorem artystycznym Teatru Wielkiego w Łodzi /2015–2018/, dyrektorem artystycznym i dyrektorem naczelnym Filharmonii Lubelskiej /2012–2022/.
Dyrygował wieloma zespołami symfonicznymi m.in. Orkiestrą Filharmonii Narodowej w Warszawie, Orkiestrą Sinfonia Varsovia, Narodową Orkiestrą Polskiego Radia w Katowicach, Polską Orkiestrą Radiową, Orkiestrą Sinfonia Iuventus, orkiestrami filharmonicznymi w Gdańsku, Koszalinie, Szczecinie, Poznaniu, Bydgoszczy, Białymstoku, Kielcach, Łodzi, Zielonej Górze, Wrocławiu, Opolu, Wałbrzychu, Katowicach, Rzeszowie, Krakowie, Lwowie, Weronie, orkiestrami w Toruniu, Płocku, Łomży, zespołami kameralnymi Capella Bydgostiensis, Capella Cracoviensis, Leopoldinum. Współpracuje stale z Ankara Presidential Symphony Orchestra, Antalya State Symphony Orchestra, Bursa Regional Symphony Orchestra, Izmir State Symphony Orchestra, European Johann Strauss Orchestra, INSO-Lviv, Lviv Philharmonic Orchestra, Royal Camerata Bucharest, Ostrava Janacek Philharmonic Orchestra, Slovak Radio Philharmonic Orchestra, teatrami operowymi w Polsce i za granicą. Występował z wybitnymi solistami (m.in. Rafał Blechacz, Konstanty A. Kulka, Tomasz Strahl, Idil Biret, Ingolf Wunder, Michael Vaiman, Olga Rusina, Alexandre Dubach, Krzysztof Jakowicz, Marcin Zdunik, Paweł Wakarecy, Gavriel Lipkind, Lukas Geniusas, Jakub Jakowicz, Johannes Moser, Soyoung Yoon, Gautier Capucon, Gulsin Onay, Alexander Markov).
Wojciech Rodek przygotowywał premiery dla Theatre Montansier w Wersalu (Mozart Apollo i Hiacynt), Teatru Muzycznego Capitol we Wrocławiu (Loewe My Fair Lady), festiwalu Wratislavia Cantans (Britten Mały Kominiarczyk), Gliwickiego Teatru Muzycznego (Lehar Wesoła wdówka, Strauss Noc w Wenecji, Rodgers The Sound of Music, Lippa The Addams Family – Teatralna Nagroda im. J. Kiepury 2015 za najlepszy spektakl), Teatru Wielkiego-Opery Narodowej (Zubel Oresteja), Teatru Wielkiego w Łodzi /Mozart Don Giovanni, Strauss Noc w Wenecji, Czajkowski Eugeniusz Oniegin, Moniuszko Halka, Chaczaturian Spartakus, Puccini Dziewczyna z Dzikiego Zachodu/. Występował w najważniejszych salach koncertowych Europy, Stanów Zjednoczonych i Chin m.in. w Bazylei, Bernie, Dreźnie, Hamburgu, Monachium, Salzburgu, Wiedniu, Zurichu, Pekinie, Szanghaju, Miami, Nowym Jorku. Brał udział w renomowanych festiwalach: Wratislavia Cantans, Xanten Sommerfestspiele, Sinfonia Varsovia swojemu miastu, Wirtuozi we Lwowie, Międzynarodowym Festiwalu im. P. Czajkowskiego i N. von Meck w Winnicy, Ceske Doteky Hudby w Pradze.
W 2022 roku, na zaproszenie Columbia Artists Music odbył tournée po Stanach Zjednoczonych z udziałem The Polish Wieniawski Philharmonic Orchestra dyrygując 30 koncertami w 17 stanach. W repertuarze znalazły się dzieła wielkiej klasyki światowej oraz muzyka polska, m.in. dzieła Henryka Wieniawskiego, Fryderyka Chopina, Witolda Lutosławskiego i Stanisława Moniuszki.
Dyskografia Wojciecha Rodka zawiera nagrania muzyki symfonicznej, filmowej i rozrywkowej /m. in. VII symfonia A. Illaramendi z Chórem i Orkiestry Filharmonii Narodowej w Warszawie; Koncert na głos i orkiestrę Witolda Friemanna z Orkiestrą Filharmonii Narodowej, sol. M. Rodek; I Koncert wiolonczelowy D. Szostakowicza z Orkiestrą Sinfonia Varsovia, sol. G. Lipkind; Koncert skrzypcowy A. Berga z NOSPR, sol. K. Jakowicz; Melodramat L. Zielińskiej z NOSPR, Zamiana, muz. M. Mirowski, The Film Harmony Orchestra; ENEN, muz. B. Gliniak, Sinfonia Varsovia; City Island, muz. J.A.P. Kaczmarek, Polska Orkiestra Radiowa; Get Low, muz. J.A.P. Kaczmarek, Polska Orkiestra Radiowa; Kanapka z człowiekiem, muz. P. Gintrowski, Polska Orkiestra Radiowa, zapomniana muzyka polska Koczalskiego i Żeleńskiego z Filharmonią Lubelską oraz opera Janek Żeleńskiego zarejestrowana dla firmy Naxos, muzyka do gier komputerowych (m.in. Final Fantasy XIII z Filharmonią Narodową).
Ankieta:
Moje ulubione miejsce na ziemi to
Jastrzębie k/Namysłowa.
Gdybym nie był muzykiem, pewnie byłbym
Kucharzem.
Za największy sukces artystyczny uważam
Tournée po USA.
Człowiek, którego podziwiam
Hans Knappertsbusch.
Co lubię czytać
Rozkłady jazdy… od dziecka!
Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna
Eroica L. van Beethovena.
