TANGO w STREFIE GWIAZD

Terminy:
01.03.2019, godz. 19:00 – KUP BILET
02.03.2019, godz. 18:00 – KUP BILET

Mario Stefano Pietrodarchi – bandoneon
Katarzyna Włodarczyk – mezzosopran
Ewa Zug – fortepian
Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Opolskiej
Chór Filharmonii Opolskiej
Chór Kameralny Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu
prof. Krzysztof Szydzisz – przygotowanie Chóru
Chór Absolwentów Liceum Ogólnokształcącego im. A. Mickiewicza w Głubczycach
Tadeusz Eckert – przygotowanie Chóru

Przemysław Neumann – dyrygent

W programie:
Ennio Morricone – Three Themes
Astor Piazzolla – Oblivion
Astor Piazzolla – Adios Nonino
Astor Piazzolla – Le Grand Tango
Martín Palmeri – Misatango (Misa a Buenos Aires)

Koncert realizowany w ramach programu  filharmonia / ostrożnie, wciąga!!!
Program współorganizuje Instytut Muzyki i Tańca.
Realizacja programu na terenie Województwa Opolskiego została objęta honorowym patronatem Opolskiego Kuratora Oświaty 

Kolejny koncert w ramach bestsellerowego cyklu Strefa Gwiazd w Filharmonii Opolskiej będzie karnawałowym świętem tanga!

Głównym bohaterem wieczoru będzie bandoneon – ten niepozorny instrument w rękach światowej sławy wirtuoza, Mario Stefano Pietrodarchi, ożywi na oczach (i dla uszu) słuchaczy ogień tkwiący w nutach podszytych tangiem.

Zabrzmią kultowe utwory Astora Piazzolli reprezentujące jego oryginalny styl muzyczny, nuevo tango: Oblivion, Adios Nonino i Le Grand Tango, doprawione nutą muzyki filmowej autorstwa uwielbianego przez melomanów Ennio Morricone.

Tango to zatem nie tylko kroki tancerzy – to gatunek muzyczny, cały krąg kulturowy. Specjalnie dobrany zestaw instrumentów, rytmów i kontrapunktów. A z mariażu tanga z klasyczną, chrześcijańską tradycją powstało wyjątkowo oryginalne dzieło argentyńskiego, żyjącego współcześnie twórcy – Martína Palmeriego. To właśnie Misatango na mezzosopran, bandoneon, chór i orkiestrę wypełni drugą część wieczoru pod znakiem tanga w Filharmonii Opolskiej.

Większości ludzi wychowanych w chrześcijańskiej Europie słowo msza przywodzi na myśl katolicką liturgię. Uczniowie szkół muzycznych kojarzą pewnie dodatkowo, że msza jest również formą muzyczną podporządkowaną tejże liturgii i jednym tchem wymieniają łacińskie nazwy części stałych, z których się składa: Kyrie, Gloria, Credo, Sanctus, Benedictus, Agnus Dei…

Zapowiada się poważnie. Ale co (tak naprawdę) może powstać z mariażu argentyńskiego, żyjącego współcześnie twórcy z klasyczną, chrześcijańską tradycją? Misatango! Utwór o tak sugestywnym tytule – figurujący również jako Misa a Buenos Aires – skomponował w 1996 roku Martín Palmeri. Szkopuł bowiem w tym, że tango to także coś więcej niż pierwsze z nim skojarzenie.

Tango to nie tylko kroki tancerzy – to gatunek muzyczny, cały krąg kulturowy. Tango to specjalnie dobrany zestaw instrumentów, rytmów i kontrapunktów. Palmeri, specjalizujący się w pisaniu muzyki chóralnej oraz wokalno-instrumentalnej, tak opisuje genezę powstania swojej najsłynniejszej kompozycji: „Chóry z którymi pracowałem chciały śpiewać tango, ale aranżacje, które zrobiłem w tym klimacie dla zespołów a capella okazały się bardzo, bardzo trudne do wykonania. Pomyślałem więc, że powinienem trzymać się tangowego stylu, ale pisząc zupełnie nową, oryginalną kompozycję na chór i orkiestrę.”

Tak powstała msza tango na głos, chór, bandoneon, fortepian i smyczki. Dzieło, w którym kombinacja szeroko znanych w kulturze tekstów z ognistymi rytmami tanga wyzwala szczególne pokłady entuzjazmu i zaangażowania u wykonawców i – miejmy nadzieję – publiczności. W pierwszym zetknięciu z utworem, szokujące może wydawać się połączenie wysublimowanej łaciny z pachnącymi boskim Buenos rytmami tanga. Szczególnego kolorytu dodaje mu główny bohater całego koncertu: niepozorny bandoneon. Instrument ten, sposobem wydobywania dźwięku i barwą nieco przypomina akordeon – jest od niego jednak wyraźnie mniejszy i niesie za sobą znacznie większy wachlarz muzycznych i interpretacyjnych możliwości. Ciekawostką jest fakt, że pierwowzór bandoneonu służyć miał do wykonywania… muzyki religijnej w kościołach niewyposażonych w organy.

(MK)

Mario Stefano Pietrodarchi urodził się 26 grudnia 1980 roku w miejscowości Atessa we Włoszech. W wieku 9 lat rozpoczął naukę gry na akordeonie i bandoneonie. W 2007 roku ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną Santa Cecilia w Rzymie. Swoje umiejętności doskonalił podczas kursów mistrzowskich prowadzonych przez takich wirtuozów jak: J. Mornet, W. Zubitsky, A. L. Castano, C. Rossi, Y. Shishkin czy M. Pitocco.

Jego doskonała gra została doceniona na wielu krajowych oraz międzynarodowych konkursach m.in. I nagroda w konkursach: Città di Latina (1995, 1996, 1997 r.), Città di Montese (1997 r.), S. Bizzarri of Morro D’Oro (1997 r.), Castelfidardo (1997 r.), Città di Rieti (1999 r.), Città di Loreto (2000 r.) oraz Światowe Trofeum C.M.A. w Lorient we Francji (2001 r.).

W latach 2001 – 2003 prowadził działalność teatralną we współpracy z aktorką Danielą Scarlatti. W czerwcu 2002 roku wystąpił wraz z Antonellą Ruggiero podczas ceremonii wręczenia prestiżowych nagród Premio Barocco na zamku w Gallipoli transmitowanej na żywo przez telewizję Rai 1. W latach 2003 – 2005 koncertował jako solista z Italian International Orchestra podczas tournée po Chinach i Korei Płd. W 2005 roku współpracował z Teatro dell’Opera w Rzymie oraz teatrem Petruzzelli w Bari podczas wystawiania opery Rozkwit i upadek miasta Mahagonny Kurta Weilla pod dyrekcją Jonathana Webba.

W lipcu 2006 roku wraz z P. Tonole i G. Mirabassi wystąpił podczas 27. edycji Montreal Jazz Festival w projekcie I Colori del Mare prezentującego utwory Enrico Blatti.

W styczniu 2008 roku nagrywał ścieżkę dźwiękową do filmu Caos Calmo (Chichy Chaos) Antonello Grimaldiego, do której muzykę skomponował Paolo Buonvino.

W 2008 roku wystąpił podczas 58. edycji Festiwalu w San Remo.

Oprócz intensywnej aktywności koncertowej we Włoszech, artysta występuje także za granicą m.in.  we Francji, w Wielkiej Brytanii, Belgi, Chorwacji, Serbii, Niemczech, USA, Portugalii, Finlandii, Szwajcarii, Kanadzie, Armenii, Rosji oraz w Chinach.

www.mariostefanopietrodarchi.com

Katarzyna Włodarczyk – mezzosopran

W 2014 r. ukończyła studia na Wydziale Wokalno-Aktorskim Akademii Muzycznej im. I. J. Paderewskiego w Poznaniu w klasie prof. dr hab. A. Kowtunow. Od 2013 r. współpracuje z Teatrem Wielkim w Poznaniu, gdzie debiutowała jako Blumenmädchen w operze „Parsifal” R. Wagnera. Rok później można było usłyszeć ją na deskach tego teatru jako Rosinę w studenckiej produkcji „Il barbiere di Siviglia” G. Rossiniego, Mercedes w „Carmen” G. Bizeta, czy L’enfant w „L’enfant et les Sortileges” M. Ravela. W latach 2016-2018 była stypendystką Międzynarodowego Studia Operowego przy Komische Oper w Berlinie, gdzie wykonywała partie m. in.: L’Enfant (M. Ravel „L’Enfant et les Sortileges”), die Katze (A. K. Sendil „Die Bremer Stadtmusikanten”), Dritte Waldelfe (A. Dvorak „Rusalka”), die Zweite Dame (W. A. Mozart „Die Zauberflöte”), Eleonore (J. Offenbach „Blaubart”), Mrs. Alexander (P. Glass „Satyagraha”). Wraz z Komische Oper Berlin występowała gościnnie w Pekinie (Beijing Tianquiao Performing Arts Center), Paryżu (Opera Comique), Tokio (Orchad Hall Tokyo-Center Bunkamara), Hiroszimie (Bunka Gauken), Osace (Hygo Performing Arts), wykonując partię Drugiej Damy (Die Zweite Dame) w uznanej w świecie operowym realizacji Barry’ego Kosky’ego „Die Zauberflöte”(W. A. Mozart).

Katarzyna Włodarczyk miała okazję występować w produkcjach operowych tworzonych przez znakomite osobowości takie jak Barrie Kosky, Stephan Herrheim, Tobias Kratzer, Sidi Labri Cherkaoui, Team 1927, Ivan Vyrypaev, Ran Arthur Braun. Swój rozwój muzyczny młoda śpiewaczka zawdzięcza również współpracy z dyrygentami takimi jak: Henrik Nanasi, Jordan de Suoza, Stefan Soltesz, Sylvain Camberling, Lukas Beikircher, Gabriel Chmura, Łukasz Borowicz, Bassem Akiki. W 2018 r. była również stypendystką Akademii Mozartowskiej przy Festiwalu Operowym w Aix-en-Provence, gdzie miała okazję szkolić swoje umiejętności wokalno-aktorskie. W tym samym roku, zadebiutowała również na scenie Deutsche Oper am Rhein w Düsseldorfie w tytułowej partii L’enfant (M. Ravel, „L’enfant et les Sortileges”).

W sezonie artystycznym 2018-2019, mezzosopranistka zaangażowana jest jako solistka w Teatrze Landesbühnen Sachsen w Radebeul (Dresden), gdzie można ją usłyszeć w rolach takich jak Hänsel (E. Humperdinck, „Hänsel und Gretel”), czy Warwara (L. Janacek, „Katya Kabanova”).

Partner cyklu:

Współpraca redakcyjna: