Czy istnieje recepta na sukces? Czy wielki talent to gwarancja triumfu? Odpowiedź na to pytanie nie jest jednoznaczna, a fascynująca (i smutna zarazem) historia urodzonego w Oppeln Hugo Ulricha zwraca uwagę na czynniki, które w rozwoju kariery mogą przeszkodzić. Najpierw bardzo przyziemnie: pieniądze. Ulrich od małego odznaczał się nieprzeciętnymi zdolnościami, ale jako dwunastolatek został sierotą bez środków do życia. Znalazł co prawda opiekunów, którzy zatroszczyli się o jego edukację, jednak trudna sytuacja materialna już w dorosłości nie pozwoliła mu na swobodny rozwój w dziedzinie muzyki i prowadzenie życia kompozytora. Drugą kwestią odpowiedzialną za niewykorzystany potencjał Hugo Ulricha był jego niezdrowy perfekcjonizm. Dwie pierwsze symfonie tego twórcy (świetnie przyjęte przez publiczność) zapowiadały narodziny geniuszu. Ambitny dwudziestokilkulatek czuł na swoich barkach ciężar oczekiwań odbiorców i krytyków, co poskutkowało blokadą twórczą. Ulrich powziął jeszcze pracę nad kolejną symfonią, w tonacji G-dur, ale dzieła tego nigdy nie dokończył. Uwertura która otworzy koncert poświęcony kulturze niemieckiej na Śląsku Opolskim to właśnie szkice owej III Symfonii.

Nie jest tajemnicą, że koncerty fortepianowe Beethoven pisał z myślą o sobie jako wykonawcy. W I Koncercie C-dur spotykamy zatem bardziej Ludwiga-pianistę, niż Ludwiga-kompozytora. Muzyka tchnie optymizmem, osadzona jest mocno w estetyce klasycyzmu wiedeńskiego – choć intensywna jak na tamte czasy emocjonalność środkowego ogniwa Koncertu subtelnie zwiastuje przyszłe, romantyczne dążenia Beethovena.

Ostatnia spośród pięciu (według numeracji – faktycznie powstała bowiem jako druga) symfonii Mendelssohna skomponowana została z okazji 300. rocznicy powstania Wyznania augsburskiego. Naszpikowana jest symboliką: znaleźć w niej można echa chorału protestanckiego, sekwencję znaną jako Drezdeńskie amen i wyraźną inspirację bachowską polifonią.

Arielle Beck – fortepian

Urodzona w Paryżu w 2009 r. Arielle Beck rozpoczęła naukę gry na fortepianie w wieku 4 lat. Swoją naukę rozpoczęła w Konserwatorium im. S. Rachmaninova w Paryżu, a po ukończeniu 7. roku życia kontynuowała swoją naukę w Regionalnym Konserwatorium w Paryżu, które ukończyła z wyróżnieniem. Była uczennicą prof. Igora Lazko w Paryżu (od 2019 r.) oraz prof. Stephena Kovacevicha w Londynie (od 2017 r.). Obecnie Arielle przygotowuje się do egzaminów wstępnych do Narodowego Konserwatorium Muzyki i Tańca w Paryżu (CNSMDP) w klasie prof. Romano Pallottini z Konserwatorium w Saint-Maur.

W 2018 r. dała swój pierwszy recital, a w 2019 r. wystąpiła wraz z orkiestrą w siedzibie UNESCO w Paryżu wykonując Koncert fortepianowy nr 12 (KV 414) Mozarta. Występowała w duetach wraz z skrzypkami: Olivierem Charlier i Andrzejem Krawcem, pianistą Roustem Saitkoulovem oraz oboistą Davidem Walterem. Arielle występowała także z solowymi recitalami podczas wielu festiwali. W 2021 r. została zaproszona na festiwal The Favorites of Martha Argerich w Chantilly. Słynna pianistka w taki sposób wypowiedziała się o Arielle w wywiadzie radiowym: Jest tutaj młoda francuska dziewczynka, która jest bardzo wyjątkowa – to Arielle Beck. Gra wspaniale, jest nadzwyczajna… niezwykła wrażliwość. Prawdziwy talent! (Radio Classique, listopad 2019 r.). We francuskiej prasie związanej z muzyką klasyczną Olivier Bellamy określił Arielle jako najpiękniejszy kwiat nowej pianistyki (Classica, wrzesień 2020 r.).

Arielle brała udział w kursach mistrzowskich Stephena Kovacevicha w Saline Royal Academy (2022 r.), Thomasa Hoppe’a we Flaine Music Chamber Academy (2020 r.), Nikolaia Demidenko podczas 6. edycji Międzynarodowych Kursów Mistrzowskich dla Młodych Pianistów organizowanych przez Narodowy Instytut Fryderyka Chopina w Radziejowicach (2019 r.).

Jest laureatką takich konkursów jak: Jeune Chopin (organizowany przez Instytut Frédérica Chopina we Szwajcarii) – I nagroda (2018 r.), skład jury: Martha Argerich; Jury: Akiko Ebi, Ewa Pobłocka, Alexis Golovine, Magdalena Hirsz, Joanna Maurer-Brzezinska oraz Flaine Academy we Francji – I nagroda (2021 r.), przewodniczący jury: Michael Levinas. Po zwycięstwie w konkursie Jeune Chopin, Arielle odbyła tournée po Polsce wykonując muzykę Chopina w Warszawie, Krakowie, Wrocławiu i Żelazowej Woli.