Orkiestra Filharmonii Opolskiej
Joanna Kędzior – sopran
Maciej Kułakowski – wiolonczela
Przemysław Neumann – dyrygent

W programie:
Witold Maliszewski – Królewna Basia na sopran i orkiestrę op. 33 (18’)
Witold Maliszewski – Suita na wiolonczelę i orkiestrę op. 20 (14′)
Gustav Mahler – IV Symfonia G-dur (58’)

Bilety dla młodzieży zostały dofinansowane przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca.

Częsta obecność dzieł Witolda Maliszewskiego (od narodzin którego w lipcu 2023 roku minęło dokładnie 150 lat) w repertuarze Filharmonii Opolskiej nie jest dziełem przypadku – to naturalna kontynuacja cyklu Polska muzyka zapomniana. Dzięki pracy wielu zaangażowanych (między innymi dyrektora Przemysława Neumanna, edytorów materiałów nutowych, muzyków i reżyserów dźwięku) w dorobku Orkiestry znajduje się trzypłytowy album prezentujący symfoniczne kompozycje Maliszewskiego, a w przygotowaniu jest już kolejna płyta, tym razem z utworami koncertowymi.

Spotkanie z twórczością autora Uwertury radosnej  rozpoczną słowa: ,,W starym zamczysku na wielkiej górze mieszka królewna bogata”. Mowa tu o tytułowej Królewnie Basi, która w tekście Janiny Gillowej – pomimo posiadanego majątku i piękna otaczającej ją przyrody – ,,smutna jest i żałosna”. Maliszewski do słów tej opowieści skomponował temat, na którym opiera się osiem następujących po nim wariacji. Wykorzystuje bogatą paletę stylów i charakterów, od rytmicznego scherzino przez kontrastujące kołysankę i romance, taneczne mazurek i walc, aż po żwawy i radosny finał, w którym Królewna Basia odnajduje wreszcie swoje szczęście.

Część dzieł polskiego kompozytora została zauważona i doceniona także poza zwykłymi miejscami jego działalności. Zalicza się do nich Suita na wiolonczelę i orkiestrę, która (w późniejszej wersji z towarzyszeniem fortepianu) uzyskała II nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim im. A. de Smitha w Paryżu (1923). W trzech częściach subtelne brzmienie wiolonczeli wybija się ponad orkiestrowe tło tworząc spójną całość.

Na zakończenie mury Filharmonii wypełnią się dźwiękami IV Symfonii Gustava Mahlera. Jest ona wyjątkiem wśród dzieł symfonicznych tego autora, słynących z monumentalnych rozmiarów (aparatowych i czasowych) oraz skomplikowanych konstrukcji. W Czwartej Mahler nie tylko ogranicza skład orkiestry (brak w niej nawet puzonów) i formalne założenia, lecz porusza się także w obrębie bardziej przystępnej dla odbiorcy przestrzeni koncepcyjnej. Po wycieczkach w stronę filozofii i metafizyki twórca wybiera bardziej realistyczny grunt. Poetycki program Symfonii można – w myśl intencji kompozytora – streścić jako humorystyczno-idylliczne przeciwstawienie ,,tego i tamtego świata”, ale bardziej w formie ludowych wyobrażeń, aniżeli wzniosłych medytacji.

Joanna Kędzior – sopran

Studiowała na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie śpiewu prof. Izabeli Kłosińskiej (II stopień) oraz w poznańskiej Akademii Muzycznej w klasie prof. Wojciecha Maciejowskiego (I stopnień). W latach 2016/18 związana była z Akademią Operową Teatru Wielkiego – Opery Narodowej.

Laureatka konkursów ogólnopolskich i międzynarodowych takich jak: 9th Veronica Dunne International Singing Competition w Dublinie (2 miejsce oraz Nagroda Specjalna), 57th Tenor Viñas International Competition (Finalistka), V Konkurs Wokalny im. Jana, Edwarda i Józefiny Reszków w Częstochowie (3. miejsce i nagroda specjalna), XXIII Międzynarodowy Konkurs dla Młodych Śpiewaków Operowych Riccardo Zandonai w Trydencie (nagroda specjalna), Konkurs Wokalny im. Rudolfa Petráka na Słowacji (1. miejsce i nagroda specjalna), I Międzynarodowy Konkurs Solowej Wokalistyki Sakralnej Ars et Gloria w Katowicach (2. miejsce).

Uczestniczyła w licznych kursach mistrzowskich i uczyła się u m.in.: Matthiasa Rextrotha, Eytana Pessena, Matjaža Robavsa, Mietty Sighele, Helmuta Deutscha, Paula Plummera, Hedwig Fassbender, Tobiasa Trunigera, Brendy Hurley, Olgi Pasiecznik, Jolanty Żmurko.

W 2019 roku kreowała postać Alciny w operze współczesnej Der Gesang der Zauberinsel Mariusa Felixa Langego na Salzburger Festspiele.

W latach 2020-2022 związana była z Wiener Staatsoper, gdzie kreowała takie role jak: Blumenmädchen w ParsifaluWagnera, Clorinda w La Cenerentola Rossiniego, Frasquita w Carmen Bizeta, Barbarina w Le Nozze di Figaro Mozarta, Woglinde w Das Rheingold i Götterdämmerung Wagnera, Stimme des Waldvogels w Siegfriedzie Wagnera, Najade w Ariadne auf Naxos Straussa, Adina w L’elisir d’amore, Konstanze w Die Entfhurung ins Zauberriech – adaptacji opery Mozarta oraz Taumann w Hänsel und Gretel Humperdincka. Wykonywała IV Symfonię Gustava Mahlera Das himmlische Leben.

Współpracowała z takimi dyrygentami jak: Giacomo Sagripanti, Bertrand de Billy, Antonello Manacorda, Philippe Jordan, Omer Meir Wellber, Axel Kober, Patrick Fournillier, Kazushi Ono, Tadeusz Kozłowski, Pablo Heras-Casado.

Występowała na deskach Teatru Wielkiego – Opery Narodowej, Filharmonii Poznańskiej, Filharmonii Narodowej, Teatru Wielkiego w Poznaniu, Festiwalu d’Aix-en-Provence, Salzburger Festspiele oraz Wiener Staatsoper.

Ankieta:

Moje ulubione miejsce na ziemi to
Zawsze „na Słońcu” i z przyjaciółmi.

Gdybym nie była muzykiem, pewnie byłabym
Pewnie byłabym społecznikiem.

Za największy sukces artystyczny uważam
Balans w życiu.

Człowiek, którego podziwiam
Jest ich wielu. Uwielbiam Natalie Dessay, Lisette Oropesa i Aleksandrę Kurzak – moje idolki, znakomite śpiewaczki, które inspirują mnie do dalszej pracy.

Co lubię czytać
Książki psychologiczne, ponieważ wszystko zaczyna się w głowie.

Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna
Każda którą wykonuję, ponieważ staram się wkładać całe serce w to co robię!

Maciej Kułakowski – wiolonczela

Urodzony w 1996 roku w Gdańsku. Grę na wiolonczeli rozpoczął w wieku sześciu lat w klasie wiolonczeli prof. Jadwigi Ewald.

Jest laureatem Konkursu Królowej Elżbiety w Brukseli oraz zdobywcą I nagrody oraz nagrody specjalnej na X Międzynarodowym Konkursie Wiolonczelowym im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie. Od 2019 roku reprezentuje Londyńską agencję Young Classical Artists Trust (YCAT).

Jako solista występował w wielu krajach Europy i Świata m.in. z Orkiestrą Filharmonii Narodowej w Warszawie, Sinfoniettą Cracovią, Polską Orkiestrą Sinfonia Iuventus, Orkiestrą Filharmonii Bałtyckiej, Aukso: Orkiestra Kameralna Miasta Tychy, London Mozart Players, Kammerphilharmonie Bremen, Brussels Philharmony Orchestra, St. Petersburg Symphony Orchestra czy Calgary Symphony Orchestra. Jako kameralista brał udział w takich festiwalach jak: Piatigorsky Cello Festival w Los Angeles, Beijing Cello Festival, Festiwal im. Krzysztofa Pendereckiego, Festiwal im. Witolda Lutosławskiego, Festiwal im. Ignacego Jana Paderewskiego, Moritzburg Festival, Kronberg Festival, Krzyżowa Music, Hohenstaufen Kammermusik Festival czy Munich Rising Stars.

Współpracował z takimi muzykami jak Krzysztof Penderecki, Mischa Maisky, Emanuel Ax, Christoph Eschenbach, Viviane Hagner, Charles Neidich, Arnold Steinhardt, Lawrence Power i Kian Soltani oraz dyrygentami: Eivind Gullberg Jensen, Frank Braley, Stéphane Denève, Marek Moś, Marek Pijarowski w szerokim zakresie repertuaru.

Maciej studiował u Wolfganga Emanuela Schmidta w Kronberg Academy. W 2016 roku otrzymał stypendium i nagrodę specjalną od Deutsche Stiftung Musikleben podczas Deutscher Musikwettbewerb, a w 2015 roku zdobył II nagrodę na konkursie TONALI w Hamburgu (2015). W roku 2010, 2012 i 2013 otrzymał stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz został laureatem konkursu Narodowego Centrum Kultury – Młoda Polska. Wcześniej studiował u prof Marcina Zdunika na Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku, Mannheim Universität oraz Hochschule für Musik Franza Liszta w Weimarze. Brał udział w wielu kursach mistrzowskich gdzie kształcił się u wybitnych pedagogów takich jak: Sir András Schiff, Gidon Kremer, Frans Helmerson, Mischa Maisky, Steven Isserlis, Phillipe Muller, Jérôme Pernoo, Gary Hoffman, Jens Peter Maintz, Ivan Monighetti czy Andrzej Bauer.

Gra na wiolonczeli Giovanni Baptisty Ruggeriego z 1700 roku oraz współczesnej wiolonczeli Thorstena Theisa z 2014 roku.

Ankieta:

Moje ulubione miejsce na ziemi to
Dom.

Gdybym nie był muzykiem, pewnie byłbym
Elektrykiem wysokich napięć, gangsterem, łowcą nagród, bramkarzem, profesjonalnym złodziejem.

Za największy sukces artystyczny uważam
To, że wciąż gram!

Człowiek, którego podziwiam
Moi rodzice.

Co lubię czytać
Literaturę popularno-naukową, powieści.

Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna
Każdy utwór, który gram w danym momencie.