Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Opolskiej
Chór Filharmonii Opolskiej

Soliści:
Sylwia Krzysiek – sopran
Jacek Szponarski – tenor
Paweł Kołodziej – bas
Sebastian Mach – tenor
Paweł Zdebski – tenor
Michał Pytlewski – bas
Przemysław Neumann – dyrygent

W programie:
Witold Maliszewski – Uwertura radosna op. 11
Józef Elsner – Kantata Na wdzięcznej Polaków ziemi
Johannes Brahms – I Symfonia c-moll op. 68

Ostatnie kilkanaście miesięcy w Filharmonii Opolskiej wybrzmiało pod znakiem muzyki polskiej, zwłaszcza tej zapomnianej. I oto – bogatsi o znajomość twórczości Noskowskiego, Nowowiejskiego, Maliszewskiego, Stojowskiego czy Dobrzyńskiego – stajemy u progu 67. sezonu artystycznego, ledwie chwilę przed wyczekiwaną i z pasją przygotowywaną 100. rocznicą odzyskania przez Polskę niepodległości.

Tym razem uroczysty koncert otworzy Uwertura radosna D-dur op. 11 Witolda Maliszewskiego. Maliszewski – kompozytor kilku światów – napisał ją jako zaledwie dwudziestodziewięciolatek, będąc na ostatnim roku studiów petersburskiego Konserwatorium. Niektórzy sugerują, że Uwertura oparta jest na motywach z muzyki Franciszka Schuberta. Prawdą jest natomiast, że ów utwór to eksplozja młodości i szczerego entuzjazmu. Uwertura radosna powstała w roku 1902, podobnie jak znana już opolskiej publiczności I Symfonia kompozytora oraz jego dyplomowa Wielka kantata na temat biblijny.

Na Kantatę Maliszewskiego w repertuarze FO przyjdzie być może jeszcze czas, a podczas koncertu inauguracyjnego zaprezentowana zostanie prawie wiek starsza (1807) kantata Na wdzięcznej Polaków ziemi – kompozycja Józefa Elsnera, patrona instytucji. Co ciekawe, formalnie stanowi ona końcowy fragment większego dzieła, zatytułowanego „Karol Wielki y Witykind: drama historyczna we dwóch aktach wierszem”. Na tytułowej stronie libretta, przechowywanego w Bibliotece Narodowej, znajduje się także adnotacja: „reprezentowane pierwszy raz na teatrze narodowym, dnia 5 grudnia 1807” – czy wykonań sztuki było więcej? Nie wiadomo. Dość jednak wspomnieć, że elsnerowski rękopis partytury z niemałym trudem, wiosną 2018 roku, z Die Sächsische Landesbibliothek – Staats- und Universitätsbibliothek w Dreźnie wydobył dyrektor FO, Przemysław Neumann. Kantata składa się z duetu tenorowo-basowego, błyskotliwej arii śpiewanej przez sopran, wokalnego sekstetu solistów a capella oraz finałowego chóru.

Drugą część wieczoru wypełni wielka, romantyczna symfonika. Kompozycja nazywana X Symfonią Beethovena; dzieło, które pisać rozpoczął trzydziestolatek a piętnaście lat później ukończył dojrzały już twórca; symfonia z rozbudowaną, majestatyczną pierwszą częścią, pełnym słodyczy Andante sostenuto zwieńczonym kapitalnym solo skrzypcowym, elegancką częścią trzecią i wreszcie – wypełnionym po brzegi zupełnie skrajnymi emocjami finałem. I Symfonia c-moll op. 68. Po prostu Pierwsza Brahmsa – jedna z najpiękniejszych historii, jakie przydarzyły się muzyce klasycznej.