Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Opolskiej
Przemysław Neumann – dyrygent
Rafał Łuszczewski – fortepian

Program:
Stanisław Moniuszko – Uwertura do opery Flis
Edward Grieg – Koncert fortepianowy a-moll op. 16
Antonín Dvořák – IX Symfonia e-moll op. 95 Z nowego świata

Koncert pod patronatem Polskiego Wydawnictwa Muzycznego w ramach przedsięwzięcia TUTTI.pl promującego wykonawstwo muzyki polskiej.

Filharmonia Opolska im. Józefa Elsnera uczestniczy w programie filharmonia/ostrożnie, wciąga!!! organizowanym przez Instytut Muzyki i Tańca ze środków MKiDN.

Twórcy od zawsze postulowali o oddzielenie sztuki od polityki. Kiedy jednak pragnęli zabrać głos w ważnych, obywatelskich sprawach – czynili to właśnie poprzez swoją twórczość. Zdaje się więc, że owa zasada rozgraniczenia działała  (i nadal działa) tylko w jedną stronę. I może właśnie tak powinno być?

Jedną z takich ważnych spraw w epoce romantyzmu był sprzeciw podporządkowaniu sztuki prymatowi Niemiec, Francji i Włoch. Można by się zdziwić – po co bunt o artystyczne kreacje, jeśli większym zmartwieniem wydaje się niesuwerenność wielu europejskich narodów? Wszyscy trzej kompozytorzy-bohaterowie ostatniego majowego koncertu Filharmoników Opolskich znajdowali się w podobnej sytuacji: Stanisław Moniuszko, Edward Grieg i Antonín Dvořák obrali strategię kropli, która drąży skałę. Pochylali się nad folklorem, obudowywali go klasycznymi formami i wprowadzali do sal koncertowych i serc rodaków, w których budowało się silne poczucie patriotycznej tożsamości.

Koncert z udziałem pianisty, którego nazwisko widnieje na elitarnej liście The Steinway & Sons Artists’ Roster – Rafała Łuszczewskiego – rozpocznie Uwertura do opery Flis Stanisława Moniuszki. Pierwsze frazy przywodzą na myśl miejsce akcji opery – sielską, nadwiślańską wieś. Melodia o kołyszącym charakterze płynnie zmienia się w muzykę skoczną, ale wciąż spokojną. Uwertura ta niezupełnie zdradza komediowy charakter scenicznego dzieła, a grana samodzielnie pozostaje wdzięczną, orkiestrową miniaturą o zdecydowanie polskim kolorycie.

Młodszy od Flisa dziesięć lat Koncert fortepianowy a-moll przeciwnie – rozpoczyna się mocnym uderzeniem fortepianu, poprzedzonym jedynie gwałtowynym, burzowym tremolo kotłów. Przenikliwość solowego głosu szybko ustępuje jednak miejsca łagodnej, chwilami nostalgicznej ekspozycji orkiestry. Dalsze ogniwa są mocno pomiędzy sobą zróżnicowane, a każde z nich prawdziwie piękne. Gdyby ów Koncert miał mieć drugie imię, powinno ono brzmieć: gwałtowność. IX Symfonia e-moll Antonína Dvořáka to jedno z tych arcydzieł, które znają wszyscy. Nawet ci, którzy nie zdają sobie z tego sprawy. Niezliczone ilości interpretacji koncertowych, nagrań płytowych, wykorzystanie tematów w kulturze popularnej – najważniejszy czeski kompozytor postawił sobie swoją ostatnią symfonią monumentalny pomnik. I chociaż powstała ona w Stachach Zjednoczonych i nosi (wiele mówiący) podtytuł  Z nowego świata, to bez wątpienia stanowi obraz Ameryki widziany oczami rodowitego Czecha.

fot. Fundacja 2.8

Przemysław Neumann
Dyrektor Filharmonii Opolskiej

Urodził się w 1979 roku w Poznaniu. Jest absolwentem Poznańskiej Szkoły Chóralnej Jerzego Kurczewskiego oraz Szkoły Muzycznej II stopnia w Poznaniu w klasie śpiewu. Ukończył studia na Akademii Muzycznej w Poznaniu – dyrygentura symfoniczno-operowa w klasie prof. Jerzego Salwarowskiego oraz prof. Antoniego Grefa.

Jest laureatem I nagrody na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Ludomira Różyckiego w Gliwicach w 1999 roku. W 2002 roku na III Przeglądzie Młodych Dyrygentów w Białymstoku zajął III miejsce.

Jako dyrygent prowadził orkiestrę Filharmonii Narodowej w Warszawie, Narodową Orkiestrę Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach oraz orkiestry: Filharmonii Białostockiej, Częstochowskiej, Lubelskiej, Krakowskiej, Szczecińskiej, Śląskiej w Katowicach, Dolnośląskiej w Jeleniej Górze, Świętokrzyskiej w Kielcach, Opery Bałtyckiej oraz Toruńską Orkiestrę Symfoniczną.

Już podczas studiów nawiązał współpracę z poznańskim Teatrem Muzycznym, do roku 2013 będąc jego etatowym dyrygentem i kierownikiem orkiestry. Przez 9 sezonów artystycznych przygotował kilka premier oraz poprowadził kilkaset spektakli i koncertów. Od 2010 roku współpracuje z Gliwickim Teatrem Muzycznym, od 2013 z Teatrem Wielkim w Poznaniu.

Po obronie doktoratu w roku 2009 podjął pracę naukową w katedrze dyrygentury poznańskiej Akademii Muzycznej.

1 września 2015 roku został dyrektorem Filharmonii Opolskiej.

Rafał Aleksander Łuszczewski
zadebiutował na światowych estradach z Tokyo Symphony Orchestra mając 16 lat. Od 2001 r. wpisany jako Artysta Steinway’a na listę pianistów „The Steinway & Sons Artists’ Roster” w Nowym Jorku.
Jego kariera artystyczna rozwija się od ponad 20 lat w Ameryce Północnej i Południowej, Azji, Australii, Afryce, na Bliskim Wschodzie i niemal wszystkich krajach Europy. Występował w wielu prestiżowych salach koncertowych, np.: Théâtre du Châtelet w Paryżu, Palau da Musica w Barcelonie, Filharmonii Narodowej w Warszawie, „KKL” w Lucernie, Pałacu Narodów w Genewie, Suntory Hall w Tokio, Victoria Concert Hall w Singapurze, Sala Cecilia Meireles w Rio de Janeiro, Salon Dorado w Buenos Aires, Teatro Solis w Montevideo, Verbrugghen Hall w Sydney, Linder Auditorium w Johannesburgu, zyskując uznanie słuchaczy i krytyków muzycznych. Jego kunszt artystyczny potwierdziły nagrody na międzynarodowych konkursach pianistycznych, m.in. w Niemczech (Clara Schumann), Hiszpanii (Maria Canals), Chile (Luis Sigall) oraz Rumunii (Dinu Lipatti). Za osiągnięcia artystyczne otrzymał trzykrotnie stypendium Ministra Kultury i Sztuki RP. Również trzykrotnie był laureatem Ogólnopolskiego Konkursu stypendialnego Towarzystwa im. Fryderyka Chopina w Warszawie, otrzymał także specjalne nagrody Międzynarodowego Festiwalu Chopinowskiego w Dusznikach-Zdroju oraz Festiwalu Pianistyki Polskiej. Łuszczewski pierwsze muzyczne kroki stawiał w Opolu, pod kierunkiem prof. Celiny Hellerowej. Jest jednym z najwybitniejszych absolwentów słynnego pedagoga i pianisty, profesora Andrzeja Jasińskiego w Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach. Ukończył również Koncertowe Studia Podyplomowe pod okiem maestro Lazara Bermana w Wyższej Szkole Muzycznej im. F. Liszta w Weimarze. Swoje umiejętności doskonalił we Włoszech, w Międzynarodowej Akademii Pianistycznej w Imola, a także w Szwajcarii, gdzie istotny wpływ na ukształtowanie jego artystycznego oblicza miał maestro Alexis Weissenberg.
Występował z renomowanymi orkiestrami symfonicznymi w Europie, Azji, Ameryce Łacińskiej, na Bliskim Wschodzie i RPA. Jego repertuar koncertowy obejmuje ponad 30 dzieł na fortepian z orkiestrą, w tym światowe prawykonania dzieł kompozytorów współczesnych, np. dedykowanego mu Koncertu fortepianowego K. Dębskiego (1991).
Nagrywa dla radiofonii i telewizji; ma w dorobku 10 płyt CD wydanych przez producentów fonograficznych z Japonii, Polski, Niemiec i Szwajcarii (m.in. Polskie Radio SA, Pony Canyon Inc.). Dla firmy Montblanc, wraz z orkiestrą Filharmonia Narodów z Hamburga p.d. Justusa Frantza, zarejestrował Koncert fortepianowy e-moll Op.11 Fryderyka Chopina z okazji 150. rocznicy śmierci Chopina pod nazwą „L’Hommage a Frederic Chopin”. Jego płyta wydana w 2015 przez wytwórnię DUX, zawiera m.in. wszystkie Scherza Fryderyka Chopina.
Artysta jest aktywny na polu kameralistyki. Wśród wybitnych artystów z którymi koncertował są m.in. James i Jeanne Galway, Jadwiga Kotnowska, Nicholas Altstaedt, Kwartet Camerata oraz Horizon Ensemble. W 2017 r. ukazała się płyta jubileuszowa, wydana z okazji 800-lecia Opola przez DUX, zawierajaca utwory kameralne J. Elsnera i E. Kani zarejestrowane przy wspołpracy artystow Filharmonii Opolskiej.
Rozwija też działalność pedagogiczną. Był gościnnym profesorem i wykładowcą na uniwersytetach, międzynarodowych kursach pianistycznych i festiwalach w Polsce oraz zagranicą, np. w Konserwatorium Uniwersytetu w Sydney oraz Uniwersytetu Griffith w Brisbane, Konserwatorium Xinghai w Kantonie, na Uniwersytecie Narodowym w Brasilii, w Narodowych Konserwatoriach muzycznych w Buenos Aires, Montevideo i Limie, w Narodowych Instytutach muzycznych w Algierze i Panama-City i in. W 2003 r. został mianowany Profesorem Honorowym Uniwersytetu Narodowego w Kostaryce. Jest inspiratorem i artystycznym architektem powstałego 2011 r. w Limie (Peru) pierwszego na kontynencie południowoamerykańskim Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina dla tego regionu świata, gdzie pełni funkcję prezesa i członka jury. W 2014 powstał z jego inicjatywy Narodowy Konkurs im. Fryderyka Chopina w Ekwadorze, którego jest dyrektorem artystycznym i członkiem jury.

Źródło: materiały własne artysty