Strefa I – 55 zł, 45 zł
Strefa II – 45 zł, 36 zł
Strefa III – 35 zł, 27 zł
Orkiestra Filharmonii Opolskiej
Chór Filharmonii Narodowej
Bartosz Michałowski – przygotowanie chóru
Chór Chłopięcy Narodowego Forum Muzyki
Małgorzata Podzielny – przygotowanie chóru
Joanna Freszel – sopran
Stanislav Kuflyuk – baryton
Piotr Nowacki – bas
Zbigniew Grochal – narrator
Przemysław Neumann – dyrygent
W programie:
Krzysztof Penderecki – Pasja wg św. Łukasza (76′)
W 1965 roku premierem Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej był Józef Cyrankiewicz; polscy biskupi wystosowali do biskupów niemieckich list-orędzie, które było milowym krokiem na drodze do pojednania po II wojnie światowej; w Londynie zmarł Winston Churchill; grupa The Beatles wypuściła album Help!, a Charles de Gaulle po raz drugi wygrał wybory prezydenckie we Francji. Krzysztof Penderecki miał wówczas 32 lata.
Pięć lat wcześniej napisał Tren – Ofiarom Hiroszimy. Sonoryzm, awangarda – te słowa opisują twórczość coraz bardziej znanego w świecie kompozytora. W tym momencie stacja Westdeutscher Rundfunk z Kolonii zamawia u niego dzieło dla uczczenia obchodów 700-lecia katedry w Münster. Penderecki jest młody i nieco… bezczelny. Bo jak inaczej wytłumaczyć sięgnięcie po gatunek, jakim jest pasja? Przez poprzednie 200 lat hasło pasja kojarzyło się jednoznacznie z niedoścignionymi wzorcami stworzonymi w XVIII wieku przez Jana Sebastiana Bacha. „Uświęconą tradycją formę wypełnił jednak zupełnie współczesną treścią”. Historię męki i śmierci Chrystusa (według narracji Łukasza Ewangelisty i uzupełnioną wielkopostnymi hymnami, psalmami i trenami) zawiera w monumentalnym oratorium na trzy głosy solowe, głos recytowany, trzy chóry mieszane, chór chłopięcy i wielką orkiestrę. Językiem tego utworu jest łacina. Gigantyczny chór komentuje wydarzenia, czasem z perspektywy bezpośrednich uczestników. Rola Ewangelisty (inaczej niż u Bacha) jest rolą aktorską, mówioną, czasem krzyczaną, nie wokalną. Krzyk pojawia się zresztą na kartach tej partytury wielokrotnie, za każdym razem przeszywając dusze odbiorców. Niezwykłe, niosące ukojenie jest zakończenie Pasji Psalmem 31 – In te, Domine, speravi (W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję).
„Nie zależy mi na tym, jak «Pasja» zostanie określona, czy jest tradycjonalna, czy awangardowa. Dla mnie jest po prostu autentyczna. I to wystarczy.” Czy to wystarczy? To aż nadto.
Joanna Freszel – sopran
Trzykrotna stypendystka Ministra Kultury, programu Pro Polonia, ISA2012, odznaczona medalem Magna cum Laude, Stypendium Młoda Polska, Les Orphées d’Or – Prix de la SACD od Académie du Disque Lyrique. Nominowana w dwóch kategoriach do nagrody Fryderyki 2016 za swój debiutancki album real life song; zdobywczyni Paszportu Polityki. Wykładowczyni na UMFC w Warszawie oraz w Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach.
Otrzymała nagrodę Koryfeusz za udział w Drachu A. Nowaka do libretta Sz. Twardocha oraz zdobyła Fryderyka za dokonanie nagrania opery ahat-ilī – siostra bogów A. Nowaka do słów O. Tokarczuk.
Nagrodzona m.in. na: Konkursie im. Halskiej, Konkursie im. Szymanowskiego, Konkursie im. Reszków, Belvedere im. Gabor, J:opera Voice Competition isa 12. Finalistka Viotti Competition.
Nagrywała muzykę do filmów, słuchowisk. Brała udział w najważniejszych Festiwalach w Polsce i zagranicą. Współpracuje z Estońską Operą Narodową, Teatrem Wielkim Operą Narodową w Warszawie oraz Teatrem Wielkim w Poznaniu.
Występowała jako Musetta w La Bohème Pucciniego, Vénus i Phrygienne w Dardanus Rameau, Fiordiligi w Cosi fan tutte Mozarta, Małgorzata w Faust Gounoda, Maszyna w Nici Wołka, Susanna w Figaro gets a divorce Langer, Psyche w Erosie i Psyche Różyckiego, Inanna w ahat ili Nowaka, Ellenai w Anhellim Przybylskiego, Rozyna w Cyruliku Sewilskim Rossiniego, Hanna w Strasznym Dworze Moniuszki.
W 2020 wydała swoją drugą płytę Śpiewnik polski (Orphée Classics) a w 2021 Akwarelle, będącą pierwszą fonograficzną rejestracją wszystkich pieśni Grażyny Bacewicz (DUX).
Jest mgr inż. Ochrony Środowiska SGGW w Warszawie. Stopień doktora sztuki z wyróżnieniem uzyskała w 2019.
Piotr Nowacki – bas
Absolwent Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi, w klasie śpiewu prof. W. Zalewskiego. Jeszcze jako student został solistą Teatru Wielkiego w Łodzi, gdzie debiutował w partii Bonzy w operze Madame Butterfly G. Pucciniego. Laureat wielu konkursów wokalnych w Warszawie, Kudowie Zdroju, Bytomiu i Krynicy. Finalista Międzynarodowego Konkursu Wokalnego Hans Gabor Belvedere w Wiedniu oraz Konkursu im. L. Pavarottiego w Filadelfii. Sukcesy te zaowocowały zaproszeniem artysty do występów w Teatro alla Scala (zadebiutował w tytułowej roli w operze M. Rimskiego-Korsakowa Bajka o carze Sałtanie) oraz w Lyric Opera w Filadelfii (wystąpił w partii Wurma w operze Luisa Miller G. Verdiego). Śpiewał na deskach tak znakomitych teatrów jak: Królewski Teatr de la Monnaie w Brukseli, Teatro La Fenice w Wenecji, Bayerische Staatsoper w Monachium, Opera Flamandzka w Antwerpii oraz w teatrach operowych m.in. w Waszyngtonie, Bolonii, Wexford czy Wiesbaden. Jest solistą w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej. W swoim bogatym repertuarze posiada m.in. partie z oper: Borys Godunow M. Musorgskiego, Eugeniusz Oniegin P. Czajkowskiego, Dmitrij A. Dvořáka, Powrót Ulissesa do ojczyzny C. Monteverdiego, Tosca G. Pucciniego, Kawaler srebrnej róży R. Straussa, Lombardczycy, Rigoletto, Otello G. Verdiego, Parsifal R. Wagnera, Straszny dwór i Halka S. Moniuszki, Król Roger K. Szymanowskiego, Potępienie Fausta H. Berlioza, Don Giovanni i Wesele Figara W.A. Mozarta. Artysta jest również znakomitym śpiewakiem oratoryjnym. Jego repertuar obejmuje dzieła od romantycznych po współczesne, wśród których należy wymienić monumentalne kompozycje K. Pendereckiego (Polskie Requiem, Te Deum, Siedem Bram Jerozolimy). Brał udział w wielu prestiżowych festiwalach muzycznych. Występował z takimi dyrygentami jak: V. Fedoseyev, J. Neschling, K. Penderecki, G. Rozhdestvensky, N. Santi, J. Semkow, S. Skrowaczewski.
Stanislav Kuflyuk – baryton
Dla Stanislava Kuflyuka sezon 2022/2023 upływa pod znakiem debiutów: z zespołem operowym Bayerische Staatsoper jako Metivier w produkcji Wojna i pokój, podczas Wexford Opera Festival jako Ismen w operze Armida, z zespołem Opera Australia jako Figaro w Cyruliku sewilskim oraz jako Miecznik w Strasznym Dworze w Teatrze Wielkim w Warszawie.
Do najważniejszych wydarzeń z udziałem artysty podczas poprzednich sezonów należały wielokrotne występy w Teatrze Bolszoj z rolami: Giorgio Germonta w operze La Traviata, Księcia Jeleckiego w Damie Pikowej wyreżyserowanej przez Leva Dodina pod batutą Michaila Jurowskiego oraz tytułowa partia w Eugeniuszu Onieginie, którą to rolę powtórzył w Filharmonii Paryskiej oraz w Halle aux Grains w Tuluzie pod dyrekcją Tugana Sokhieva. Zadebiutował także jako: Gerhard w Trans-Maghrebie Petera Herbera podczas Bregenzer Festspiele, Renato w operze Bal maskowy w Opera på Skäret, Miecznik w Strasznym Dworze w Operze Narodowej. Brał również udział w operach Weinberga Portret i Figaro się rozwodzi w reżyserii Davida Pountneya, spiewał tytułową partię w Don Giovannim w Teatrze Wielkim w Poznaniu.
Wśród innych produkcji z udziałem Stanislava Kuflyuka można wymienić role: Enrico w Łucji z Lammermooru, Escamillo w Carmen, Valentine w Fauście, Janusza w Halce Moniuszki, Guglielmo w Così fan tutte, Gryaznoy w Carskiej narzeczonej, Roberta w Jolancie, Renato w Balu maskowym i wiele innych.
Stanislav Kuflyuk ma również w swoim repertuarze role: Forda w Falstaffie, Alberta w Werterze, Marcello w Cyganerii, Alfio w Rycerskości wieśniaczej, tytułową partię w Don Giovannim, Hrabiego Almaviva w Weselu Figara, Rodrigo di Posa w Don Carlosie, Sharplessa w Madama Butterfly i Belcore’a w Napoju miłosnym.
Zbigniew Grochal – narrator
W 1966 ukończył studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie. W 2006 uzyskał stopień doktora sztuk teatralnych na podstawie pracy pt. Ignacy – zagłuszanie lęku trwa, której promotorem była profesor Anna Polony. Rozprawa była poświęcona roli Króla Ignacego w Iwonie, księżniczce Burgunda Witolda Gombrowicza w reżyserii Tadeusza Bradeckiego.
Zadebiutował w 1964 rolą Górala w Cudzie mniemanym, czyli Krakowiakach i Góralach Wojciecha Bogusławskiego w reżyserii Jerzego Golińskiego. W latach 1966–1977 pracował w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku. Od 1977 pracuje w Teatrze Nowym w Poznaniu, gdzie wystąpił w kilkudziesięciu rolach w spektaklach takich reżyserów jak Izabella Cywińska, Janusz Wiśniewski, Janusz Nyczak, Jerzy Satanowski, Eugeniusz Korin, Krzysztof Warlikowski, Krzysztof Babicki, Erwin Axer i Piotr Kruszczyński.
Pod koniec lat 90. XX wieku był ostatnim redaktorem naczelnym nieistniejącego już Radia Obywatelskiego Poznań. Wykładowca w Zakładzie Dziennikarstwa Wydziału Nauk Politycznych i Dziennikarstwa UAM, Katedrze Wokalistyki Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej im. I.J. Paderewskiego w Poznaniu (1988−2014), Katedrze Strategii Marketingowych Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu oraz na Wydziale Artystycznym Wyższej Szkole Umiejętności Społecznych w Poznaniu. Emerytowany profesor Akademii Muzycznej w Poznaniu oraz aktualnie profesor Wyższej Szkoły Umiejętności Społecznych w Poznaniu.
Laureat Nagrody Metropolity Poznańskiego za wybitne osiągnięcia w dziedzinie kultury chrześcijańskiej, Nagrody Marszałka Województwa Wielkopolskiego z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru (2002), Złotej Odznaki za działalność na rzecz Ludzi Niepełnosprawnych, III Nagrody Vox Populi w 8. edycji plebiscytu „Mistrz Mowy Polskiej” oraz Medalu „Labor Omnia Vincit” Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego za krzewienie idei pracy organicznej. Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, otrzymał Statuetkę Lider Pracy Organicznej.
Chór Filharmonii Narodowej
Chór Filharmonii Narodowej rozpoczął profesjonalną działalność artystyczną w 1953 roku pod kierunkiem Zbigniewa Soi. Kolejnymi kierownikami choru byli: Roman Kuklewicz (1955-71), Józef Bok (1971-74), Antoni Szaliński (1974-78), Henryk Wojnarowski (1978-2016). W styczniu 2017 roku kierownictwo objął Bartosz Michałowski.
Głównym nurtem działalności artystycznej zespołu jest udział w koncertach symfonicznych i oratoryjnych z Orkiestrą Filharmonii Narodowej oraz a cappella na macierzystej estradzie. Chór występuje tu wielokrotnie w ciągu każdego sezonu, regularnie bierze udział w Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień” oraz w Międzynarodowym Festiwalu „Wratislavia Cantans”.
Chór Filharmonii Narodowej prowadzi intensywną działalność artystyczną na arenie międzynarodowej. Koncertował w Austrii, Belgii, Danii, Finlandii, Grecji, Hiszpanii, Islandii, Izraelu, Niemczech, Rosji, Szwajcarii, Turcji, na Litwie, Łotwie, we Francji i Włoszech, a ostatnio, w maju 2015 roku wraz z Orkiestrą Filharmonii Narodowej brał udział w tournée koncertowym w Wielkiej Brytanii. Zapraszany jest również na wspólne koncerty przez takie orkiestry, jak Berliner Philharmoniker, Münchner Philharmoniker, Rundfunk-Sinfonieorchester Berlin, RIAS-Symphonie-Orchester Berlin, Bamberger Symphoniker, orkiestry symfoniczne w Tel Awiwie i Jerozolimie, Orchestra dell’Accademia Nazionale di Santa Cecilia w Rzymie, Orchestre Symphonique de la Monnaie, Orchestra Sinfonica Siciliana w Palermo, Orchestra del Teatro alla Scala w Mediolanie.
Pierwszy występ Chóru na scenie operowej zaowocował kolejnymi zaproszeniami: do Mediolanu – La Scala (1989 – Oberon Webera, 1990 – Fidelio Beethovena), Wenecji – La Fenice (1986 – Żywot rozpustnika Strawińskiego, 1987 – Czarodziejski flet Mozarta), Paryż (1989 – Fidelio Beethovena), Palermo (1992 – Król Roger Szymanowskiego, 1993 – Król Edyp Strawińskiego, Antygona Honeggera) oraz Pesaro (1994 – Włoszka w Algierze Rossiniego). W latach 1988, 1990 i 2001 Chór Filharmonii Narodowej brał udział w uroczystych koncertach organizowanych dla Jana Pawła II w Watykanie.
Zespołem dyrygowali wybitni polscy i zagraniczni mistrzowie batuty i kompozytorzy – Moshe Atzmon, Gary Bertini, Andrzej Boreyko, Sergiu Comissiona, Henryk Czyż, Charles Dutoit, Vladimir Fedoseyev, Sir Charles Groves, Jacek Kaspszyk, Kazimierz Kord, Jan Krenz, Helmut Koch, Witold Lutosławski, Lorin Maazel, Jerzy Maksymiuk, Igor Markevitch, Andrzej Markowski, Kurt Masur, Zubin Mehta, Grzegorz Nowak, Seiji Ozawa, Krzysztof Penderecki, Zoltán Peskó, Sir Simon Rattle, Helmuth Rilling, Wolfgang Rennert, Ljubomir Romansky, Witold Rowicki, Hanns Martin Schneidt, Jerzy Semkow, David Shallon, Giuseppe Sinopoli, Stanisław Skrowaczewski, Leopold Stokowski, Igor Strawiński, Tadeusz Strugała, Stanisław Wisłocki, Antoni Wit, Bohdan Wodiczko.
Ogromny repertuar Chóru Filharmonii Narodowej obejmuje ponad 400 dzieł oratoryjnych i utworów a cappella rożnych epok – od średniowiecza do współczesności. Szczególne miejsce zajmuje w nim muzyka polska, a zwłaszcza twórczość Krzysztofa Pendereckiego. Zespół wykonuje i nagrywa wszystkie jego dzieła oratoryjne i a cappella. W lutym 2017 pierwsza płyta z cyklu Penderecki conducts Penderecki (Dies illa, Psalmy Dawida i Hymny do św. Daniiła i Wojciecha) otrzymała prestiżową nagrodę Grammy w kategorii Best Choral Performance, a pięć wcześniejszych nagrań uzyskało nominacje do tej nagrody: Pasja wg św. Łukasza (dwukrotnie, 1991 – pod dyrekcją kompozytora, 2004 – pod dyrekcją Antoniego Wita), Polskie Requiem (2005), VII Symfonia Siedem bram Jerozolimy (2007), Jutrznia (2009). Nominowano także płytę z dziełami Karola Szymanowskiego Stabat Mater, Demeter, Veni Creator (2008). Nagranie Polskiego Requiem otrzymało też Record Academy Award 2005 (przyznawaną przez japoński magazyn „Record Geijutsu”). W kwietniu 2009 roku pierwsza płyta z mszami Stanisława Moniuszki (DUX) nagrodzona została Fryderykiem w kategorii Album Roku – Muzyka Chóralna i Oratoryjna. W maju 2010 druga płyta została wyróżniona przez francuską Académie du Disque Lyrique „Złotym Orfeuszem – Arturo Toscanini” w kategorii: „Najlepsza inicjatywa fonograficzna”, za jaką uznano promocję twórczości Stanisława Moniuszki. Obie płyty stanowią jedyne na rynku światowym nagranie wszystkich mszy kompozytora. W marcu 2011 roku Chór otrzymał nagrodę Fryderyk za pochodzące z 1989 roku nagranie Requiem. Missa pro defunctis Romana Maciejewskiego, wydane ponownie w nowej szacie graficznej w 2010 roku z okazji 100. rocznicy urodzin kompozytora. Kolejne dwa Fryderyki Zespół otrzymał za nagrania dzieł Karola Szymanowskiego: w 2018 – za album z Litanią do Maryi Panny, Stabat Mater i III Symfonią Pieśń o nocy (wraz z Orkiestrą Filharmonii Narodowej pod batutą Jacka Kaspszyka), a w 2020 – za nagranie opery Hagith (wraz z Polską Orkiestrą Radiową pod dyrekcją Michała Klauzy). W 2018 roku Chór wziął udział w nagraniu monumentalnego zbioru 100 na 100. Muzyczne Dekady Wolności wydanego przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne, prezentującego 100 dzieł polskich kompozytorów z lat 1918-2019. Zespół zarejestrował dzieła Padlewskiego, Łuciuka i Twardowskiego, a do kolekcji dołączono też wcześniejsze nagrania utworów Szymanowskiego (cały zbiór również uhonorowano nagrodą Fryderyk w roku 2020).
W grudniu 2014 roku ukazało się DVD z nagraniem kolęd, a w 2015 CD z nagraniem kolęd. W dorobku płytowym Chóru znajdują się także m.in. Mesjasz, Izrael w Egipcie i Juda Machabeusz Händla, Requiem Mozarta, Fidelio i IX Symfonia Beethovena, Requiem Verdiego, Potępienie Fausta Berlioza, Te Deum Brucknera, Pasja Elsnera, VIII Symfonia Mahlera, Litanie Ostrobramskie Moniuszki, Msze Maklakiewicza, Sceny z „Fausta” Goethego Schumanna, Norma Belliniego, Holender tułacz Wagnera, Missa pro pace Kilara, Ein deutches Requiem Brahmsa, Requiem Dvořáka, VIII Symfonia Kwiaty Polskie Wajnberga.
Bartosz Michałowski
Od 2017 roku Dyrektor Chóru Filharmonii Narodowej w Warszawie.
Ukończył z wyróżnieniem wydział dyrygentury chóralnej Akademii Muzycznej im. I.J. Paderewskiego w Poznaniu. W latach 1998-2005 był asystentem prof. Stefana Stuligrosza i dyrygentem Chóru Filharmonii Poznańskiej.
Z Poznańskimi Słowikami koncertował wielokrotnie w Niemczech, Francji, Hiszpanii, Belgii, Holandii, Danii, Szwecji, Włoszech, Austrii, Szwajcarii, Czechach, na Litwie, w Rosji i w Japonii. Jest laureatem nagrody L’Orphée d’Or 2015, przyznanej przez Académie du Disque Lyrique w Paryżu, nominacji do Fryderyka 2015 za dwupłytowy album z muzyką Pasquale Anfossiego, laureatem Fryderyka 2019 za nagranie opery Hagith Karola Szymanowskiego, zdobywcą Złotej Płyty, a także zwycięzcą IX Ogólnopolskiego Konkursu Dyrygentów Chóralnych, w kt.rym przyznano mu r.wnież nagrodę specjalną za świadomość pracy nad emisją głosu w zespole chóralnym.
Bartosz Michałowski jest założycielem, dyrektorem artystycznym i dyrygentem Poznańskiego Chóru Kameralnego, pomysłodawcą i dyrektorem Ogólnopolskiego Konkursu Kompozytorskiego Opus 966, twórcą warsztatów kompozytorskich dla dzieci i młodzieży „Pisz muzykę – to proste!”, a także współautorem projektu „Obrazogranie”, realizowanego z Muzeum Narodowym w ramach Biennale sztuki dla dziecka w Poznaniu.
Wraz z Poznańskim Chórem Kameralnym był oklaskiwany podczas prestiżowych konkursów w Niemczech i Francji, otrzymał także I Nagrodę i Nagrodę Publiczności Międzynarodowego Festiwalu Chóralnego w Neuchâtel (Szwajcaria). Prowadzony przez niego Chór, jako jedyny zespół w Polsce, współpracuje z legendarną orkiestrą Concerto Köln, koncertował z Irish Baroque Orchestra, współpracował również wielokrotnie z Orkiestrą Filharmonii Poznańskiej, a także Polską Orkiestrą Radiową, Orkiestrą Filharmonii Dolnośląskiej, Orkiestrą Filharmonii Gorzowskiej, Czech Virtuosi.
Jako dyrygent zdobywał główne nagrody w uznanych konkursach Chóralnych oraz liczne nagrody specjalne: za najlepszą technikę wokalną zespołu, najlepsze wykonanie muzyki współczesnej, czy dla najlepszego dyrygenta.
W czasie swojej dotychczasowej pracy z Chórem Filharmonii Narodowej poprowadził w siedzibie Filharmonii i poza nią, m.in.: Pieśni kurpiowskie Szymanowskiego, Msze Kodály’a i Greczaninowa, Małą mszę uroczystą Rossiniego, Mszę Koronacyjną Mozarta. Jako dyrektor Chóru w październiku 2017 przygotował zespół do światowego prawykonaniu opery sakralnej Mojżesz Antona Rubinsteina (dyr. Michaił Jurowski), a w lutym 2018 Chór pod jego batutą wziął udział w projekcie PWM „100 na 100 – Muzyczne dekady wolności”, nagrywając Stabat Mater Romana Padlewskiego.
Brał również udział w przygotowaniach kilkunastu koncertów wokalno-instrumentalnych Chóru i Orkiestry Filharmonii Narodowej, współpracując ze znakomitymi dyrygentami: Tonem Koopmanem, Christophem Königem, Matthew Hallsem, Jackiem Kaspszykiem i in. oraz z Krzysztofem Pendereckim przy wykonaniu jego Polskiego Requiem.
Jest zapraszany do współpracy przez organizatorów renomowanych festiwali, takich jak Schleswig-Holstein Musik Festival, Wielkanocny Festiwal Ludwiga van Beethovena, Międzynarodowy Festiwal Muzyki Sakralnej Gaude Mater, Międzynarodowy Festiwal im. Grzegorza Gerwazego Gorczyckiego, Transatlantyk Festival, Nostalgia Festival, Festiwal Muzyki Współczesnej im. Wojciecha Kilara, Festiwal Muzyki Współczesnej Poznańska Wiosna Muzyczna, Festiwal Muzyki Oratoryjnej Musica Sacromontana, Dolnośląski Festiwal Muzyczny, czy Mikołowskie Dni Muzyki.
Artysta przygotował i zaprezentował dotychczas kilkaset utworów a cappella wszystkich epok, regularnie podejmuje też współpracę z renomowanymi instytucjami i orkiestrami przy wykonaniach dzieł wokalno-instrumentalnych. Ma w dorobku liczne prawykonania, wziął udział w nagraniu ponad 20 płyt.
Obok bogatego doświadczenia dyrygenckiego, Bartosz Michałowski przez wiele lat doskonalił umiejętności i wiedzę z zakresu emisji głosu – ukończył kursy mistrzowskie u Poppy Holden (Wielka Brytania), Christiana Elssnera (Niemcy) i Józefa Fraksteina (Polska).
Jest wykładowcą Uniwersytetu Muzycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie.
Chór Chłopięcy NFM
Małgorzata Podzielny
