Adrian Nowak – harfa
Katarzyna Karwaczyńska – prelegent
W programie:
Artur Gelbrun – Introdukcja i rapsodia na harfę solo (9’)
Edward Bogusławski – Preludio e cadenza na harfę solo (17’)
Roman Haubenstock-Ramati – Cathedrale I na harfę solo (25’)
Witold Szalonek – Trzy szkice na harfę solo (12’)
Koncert współorganizowany przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca w ramach programu „Scena Muzyki Polskiej”, finansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Program koncertu obejmuje rzadko wykonywane utwory polskich kompozytorów na harfę solo, które ukazują bogactwo i różnorodność polskiej muzyki współczesnej na harfę solo. Repertuar ten nie tylko podkreśla historyczne i stylistyczne zróżnicowanie twórczości kompozytorskiej, ale także eksponuje nowatorskie podejście do harfy jako instrumentu o szerokich możliwościach brzmieniowych i technicznych.
Prezentowane utwory to dzieła czterech wybitnych polskich kompozytorów, których twórczość miała istotny wpływ na rozwój muzyki współczesnej w Polsce i poza jej granicami. Są to kompozycje rzadko wykonywane, które wnoszą istotny wkład w literaturę harfową, często poprzez zastosowanie nowatorskich technik artykulacyjnych, eksperymentalnych faktur dźwiękowych oraz odwołań do współczesnych nurtów muzycznych, takich jak aleatoryzm czy sonoryzm.
Artur Gelbrun – Introdukcja i Rapsodia na harfę solo (1972)
Artur Gelbrun, polsko-izraelski kompozytor, w swojej twórczości często czerpał inspiracje zarówno z tradycji europejskiej, jak i muzyki Bliskiego Wschodu. „Introdukcja i Rapsodia” to dzieło o dynamicznej formie, w którym wirtuozowskie prowadzenie linii melodycznej splata się z ekspresyjnymi kontrastami brzmieniowymi. Kompozycja ta eksploruje możliwości harfy w zakresie rytmicznych i harmonicznych przekształceń, co czyni ją wyjątkowym przykładem nowoczesnego podejścia do tego instrumentu.
Edward Bogusławski – Preludio e Cadenza na harfę solo (1977)
Edward Bogusławski, twórca związany z nurtem sonorystycznym, eksperymentował z fakturą i barwą dźwięku. „Preludio e Cadenza” ukazuje bogaty wachlarz współczesnych technik artykulacyjnych, w tym różnorodne sposoby wydobycia dźwięku z harfy. Utwór ten jest fascynującą podróżą przez subtelne niuanse dźwiękowe, w której narracja muzyczna oparta jest na napięciu między statyką a dramatycznym ruchem harmonicznym.
Roman Haubenstock-Ramati – Cathedrale I (1998)
Roman Haubenstock-Ramati, jeden z najważniejszych polskich kompozytorów XX wieku, znany ze swoich eksperymentów z notacją graficzną, stworzył „Cathedrale I” jako dzieło o otwartej formie. Utwór ten jest swoistą muzyczną architekturą, w której brzmieniowe plany nakładają się i przenikają, tworząc wrażenie monumentalnej, dźwiękowej katedry. Harfa, poprzez bogactwo środków wykonawczych, staje się tu instrumentem nie tylko melodycznym, ale również perkusyjnym i przestrzennym.
Witold Szalonek – Trzy szkice na harfę solo (1972)
Witold Szalonek, wybitny przedstawiciel sonoryzmu, w „Trzech szkicach” eksploruje nowe sposoby wydobycia dźwięku, wykorzystując efekty rozszerzonej techniki instrumentalnej. Dzieło to jest pełne nieoczywistych rozwiązań brzmieniowych – perkusyjnych uderzeń, mikrotonowych zmian intonacji i niekonwencjonalnych technik artykulacyjnych. Kompozycja w unikalny sposób łączy elementy swobodnej improwizacji z precyzyjnie skonstruowanymi strukturami rytmicznymi.
Koncert ten ma na celu promocję twórczości polskich kompozytorów, inspirowanie muzyków do wykonywania rzadziej obecnych w repertuarze utworów oraz popularyzowanie muzyki polskiej wśród szerokiej publiczności. Jest to również doskonała okazja do ukazania niezwykłego potencjału harfy jako instrumentu współczesnego, zdolnego do przekraczania tradycyjnych granic wykonawczych.
Adrian Nowak – harfa
Harfista, solista, kameralista, pedagog. W 2019 roku uzyskał dyplom z wyróżnieniem i tytuł magistra w klasie harfy prof. Florence Sitruk i dr hab. Ireny Czubek-Davidson w Akademii Muzycznej w Krakowie. Warsztat doskonalił także w Universität für Musik und Darstellende Kunst w Graz (prof. Margit Süß-Schellenberger), Hochschule für Musik „Hanns Eisler” w Berlinie (prof. Maria Graff) oraz University of Music Brescia (Włochy), realizując program Artist Diploma. Obecnie studiuje kameralistykę z Mauris Ensemble w klasie prof. Gregora Sigla i prof. Vinety Sareiki. Od 2023 roku współpracownik Akademii Muzycznej im. K. Pendereckiego w Krakowie, gdzie w 2024 roku uzyskał stopień doktora sztuki.
Uczestniczył w licznych kursach mistrzowskich i projektach międzynarodowych, pracując m.in. z Isabelle Moretti, Isabelle Perrin i Arianną Savall. Od 2018 roku współpracuje z Ritą Costanzi, której osobowość i podejście do interpretacji muzycznej miały znaczący wpływ na jego rozwój.
Laureat prestiżowych konkursów muzyki solowej i kameralnej. Koncertował m.in. w NOSPR, Operze Lwowskiej, a w 2019 roku wystąpił podczas 14. Festiwalu Santa Caterina w Jaragua do Sul (Brazylia). Brał udział w wielu festiwalach w kraju i za granicą, m.in. Muzyka na Szczytach, Arpa GRAZiosa (Austria), Krakowska Jesień Muzyczna, European Harp Symposium (Austria). Współpracuje z orkiestrami, m.in. Orkiestrą Akademii Beethovenowskiej, Filharmonią Krakowską, Capellą Cracoviensis, Sinfoniettą Cracovią, Brandenburgisches Staatsorchester Frankfurt.
Założyciel i harfista Krakowskiego Kwintetu Harfowego i Mauris Ensemble, z którymi promuje repertuar kameralny z harfą. Regularnie współpracuje z kompozytorami, dokonując prawykonań utworów solowych i kameralnych. Obok muzyki klasycznej rozwija projekty eksperymentalne i improwizowane. W 2023 otrzymał Stypendium Młodej Polski, w 2024 – Stypendium Twórcze Miasta Krakowa. W grudniu 2024 ukazała się jego debiutancka płyta solowa „REFLECTION” (CD ACCORD).
