Orkiestra Filharmonii Opolskiej
Izabela Matuła – sopran
Antoni Wit – dyrygent

W programie:
Charles Ives – The Unanswered Question (6′)
Ludwig van Beethoven – Ah! Perfido op. 65 (13’)
Ludwig van Beethoven – Uwertura Coriolan op. 62 (7’)
Richard Strauss – Vier letzte Lieder (Cztery ostatnie pieśni) (23’)
przerwa (20’)
Antonín Dvořák – VIII Symfonia G-dur op. 88 (38’)

Izabela Matuła – sopran

Ukończyła studia wokalno-aktorskie w Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie; studiowała również teorię muzyki, kompozycję i dyrygenturę. Uczestniczyła w licznych kursach wokalnych i mistrzowskich. Po zakończeniu studiów kontynuowała naukę śpiewu u Neila Semera w Nowym Jorku, a obecnie doskonali swoje umiejętności wokalne pod okiem Dariusza Grabowskiego. Laureatka wielu międzynarodowych konkursów wokalnych, takich jak: Deutsches Lied Wettbewerb-Sommerakademie Prague–Budapest–Wien (I nagroda), Międzynarodowy Konkurs Sztuki Wokalnej im. Ady Sari (II nagroda), Oper Schloss Laubach (I nagroda) oraz Wilhelm Stenhammar International Singing Competition (III nagroda). Reprezentowała również Polskę w konkursie BBC Singer of the World w 2009 roku, w którym doszła do półfinału.

Jej szeroki repertuar sceniczny obejmuje główne partie sopranowe w operach włoskich, takich jak: Aida, Trubadur (m.in. Nationaltheater Mannheim, 2019, 2020; Landestheater  Linz, 2020), Leonora w Mocy przeznaczenia (Opera we Frankfurcie, 2022; Teatr Wielki – Opera Narodowa, 2023), Luisa Miller, Otello, Stiffelio, Bal maskowy Verdiego, Madame Butterfly (m.in. Mannheim, 2019), Siostra Angelica, Tosca (m.in. Deutsche Oper am Rhein w Düsseldorfie), Turandot (partia Liù),  i Cyganerii (partia Mimì, ABAO Bilbao Opera) Pucciniego, Medea Cherubiniego (Teatr Wielki – Opera Narodowa, 2024), La Wally Catalaniego (Theater an der Wien, 2021; produkcja zarejestrowana na DVD), a także role Mozartowskie, jak Hrabina w Weselu Figara czy Donna Elvira w Don Giovannim. W sezonie 2022/2023 zadebiutowała w Bayerische Staatsoper w Monachium jako Cio-Cio-San w Madame Butterfly oraz jako Tosca w Innsbrucku i Grange Park Opera w Surrey (Wielka Brytania). Specjalizuje się również w repertuarze niemieckim i słowiańskim, obejmującym m.in.: Lohengrina Wagnera, Mazeppę i Eugeniusza Oniegina Czajkowskiego (Linz, 2018), Katię Kabanową Janáčka, Dalibora Smetany (Frankfurt, 2019), Švanda dudàka Weinbergera (Teatro Massimo w Palermo, 2014). W jej dorobku znajdują się również partie w takich operach, jak: Cardillac  Hindemitha, Barbara Radziwiłłówna  Jareckiego, Konsul Menottiego, Salome R. Straussa, Peter Grimes Brittena i Opowieści Hoffmanna Offenbacha.

Artystka często występuje także w repertuarze oratoryjnym obejmującym: Requiem Verdiego, Stworzenie świata Haydna, IX Symfonia Beethovena, Ein Deutsches Requiem Brahmsa, Stabat Mater Szymanowskiego i większość partii sopranowych w dziełach Krzysztofa Pendereckiego. Jako solistka gościnnie występowała w wielu salach koncertowych na całym świecie, m.in. w: Simón Bolívar Concert Hall w Caracas, Berliner Konzerthaus, Doha Concert Hall, Teatrze Maryjskim w Petersburgu, Darmstadt Konzerthaus, Musikverein Graz, Filharmonii Narodowej w Warszawie, Het Concertgebouw w Amsterdamie oraz Müpa w Budapeszcie. Obecnie jest związana z agencją IMG Artists London

Antoni Wit – dyrygent

Dyrygent honorowy Filharmonii Krakowskiej. W latach 2013-2018 dyrektor artystyczny Orquesta Sinfónica de Navarra w Pampelunie
Wcześniej kierował zespołami: Filharmonii Pomorskiej (1974–1977), Orkiestry i Chóru Polskiego Radia i TV w Krakowie (1977–1983), Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach (1983–2000), Orquesta Filarmónica de Gran Canaria (1987–1992). W latach 2002–2013 sprawował funkcję dyrektora naczelnego i artystycznego Filharmonii Narodowej w Warszawie

Studiował dyrygenturę u Henryka Czyża i kompozycję u Krzysztofa Pendereckiego w PWSM w Krakowie,  ukończył również studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim. Działalność zawodową rozpoczął jako asystent Witolda Rowickiego w Filharmonii Narodowej w Warszawie. Po otrzymaniu II nagrody w Międzynarodowym Konkursie Dyrygenckim im. Herberta von Karajana w Berlinie w 1971 roku został asystentem patrona konkursu.

Występował niemal we wszystkich ośrodkach muzycznych Europy, Azji, Australii i obu Ameryk. W ostatnich sezonach prowadził m.in. orkiestry La Scali w Mediolanie, BBC Londyn, Cleveland, Yomiuri (Tokio), Tokyo Metropolitan SO, Budapest Festival Orchestra,  Orquesta Nacional w Madrycie, Berner Symphoniker, China Philharmonic (Pekin), Szanghai Symphony Orchestra, Denver Symphony Orchestra, New Zealand Symphony Orchestra, Teatro Colón (Buenos Aires), Berliner Philharmoniker, Staatskapelle Dresden,  Royal Philharmonic Orchestra (na festiwalu Montreux), Filharmonią Petersburską, orkiestry w Lyonie, Liège, Brukseli, Sao Paulo, Bilbao, Barcelonie i Sewilli.

W jego najbliższych planach są m.in. koncerty i nagrania z orkiestrami  w  Tokio, Taipei, Pekinie, Nagoji, Ludwigshafen, Pampelunie, Zagrzebiu, Norrköping,  Warszawie. Jego nagrania znajdują się na ponad 200 płytach, które otrzymały liczne nagrody (m.in. Grammy Award 2013 oraz sześć innych nominacji do tej nagrody, Diapason d’Or i Grand Prix du Disque de la Nouvelle Académie, Cannes Classical Award, Choc, cztery polskie Fryderyki). Nagrania obejmują dzieła najwybitniejszych polskich kompozytorów, jak również utwory światowej literatury – m.in. przyjęte z wielkim uznaniem krytyków interpretacje dzieł Smetany, Dwořáka, Schumanna, Brahmsa, Mahlera i R. Straussa. Należy do nielicznego grona artystów na świecie, których płyty sprzedano w łącznym nakładzie niemal sześciu milionów egzemplarzy.

Ostatnio subskrybenci Classics Today umieścili Antoniego Wita na liście 10 najważniejszych żyjących dyrygentów na świecie.

Zajmował się także pedagogiką w UMFC w Warszawie, ma tytuł profesora. Do jego wychowanków należą m.in. Krzysztof Urbański,  Michał Dworzyński, Rafał Janiak, Maja Metelska i Dawid Runtz. Jest Profesorem Honorowym UMFC oraz Keimyung University (Korea). Wśród jego doktorantów oprócz w/w absolwentów są także Łukasz Borowicz i Jakub Chrenowicz. jest często jurorem konkursów dyrygenckich – Cadaques, Katowice, Zagrzeb – w tych dwóch ostatnich był także przewodniczącym jury.