Orkiestra Filharmonii Opolskiej
Zuzanna Sosnowska – wiolonczela
Paweł Przytocki – dyrygent*

W programie*:
Camille Saint-Saëns – Bachanalia z opery Samson i Dalila (8′)
Camille Saint-Saëns – Koncert wiolonczelowy nr 1 a-moll op. 33 (20′)
Maurice Ravel – I i II Suita symfoniczna z baletu Daphnis i Chloé (29′)

*Szanowni Państwo,
informujemy, że z przyczyn niezależnych nastąpiła zmiana dyrygenta oraz programu koncertu. Za zaistniałą sytuację serdecznie przepraszamy.

Filharmonia Opolska zaprasza na pasjonujące wydarzenie przesycone aurą namiętności, muzycznych uniesień i finezyjnych melodii. Koncert Francja, miłość, żar ! pozwoli słuchaczom zachwycić się muzyką pełną emocji, barw, ekspresyjnych dźwięków i wykwintnych orkiestrowych brzmień.

Na początek usłyszymy temperamentne, kipiące egzotycznym kolorytem Bachanalia z opery Samson i Dalila. Ten zmysłowy, pełen ognia i wybuchowej ekspresji utwór jest jednym z najbardziej porywających fragmentów opery skomponowanej przez Camille’a Saint-Saënsa. Rozgrywa się w gorącym, wschodnim klimacie starożytnego Izraela i przedstawia roztańczony triumf Filistynów nad schwytanym, pozbawionym sił Samsonem, oszukanym przez zdradziecką uwodzicielkę Dalilę. Bachanalia to prawdziwa perła w repertuarze Saint-Saënsa, muzyczna uczta, która porusza i oczarowuje. Orkiestra wznosi się i opada w lawinie burzliwych dźwięków, wyrażając zarówno lubieżną, niepohamowaną dzikość, jak i niepokojący, mroczny powiew zdrady. Orientalne, inspirowane algierskimi rytmami melodie, namiętne brzmienia smyczków oraz instrumentów dętych budują atmosferę dekadenckiego przepychu. Bogata instrumentacja oraz kontrasty w dynamice – od niemal szeptanych fragmentów po potężne kulminacje – podkreślają dramatyzm tej sceny. W miarę rozwoju utworu napięcie narasta, a ekstatyczna, pulsująca żywiołową energią muzyka osiąga apogeum w szaleńczym finale.

Następnie zabrzmi skomponowany również przez Saint-Saënsa I Koncert wiolonczelowy a-moll op. 33, jeden z najważniejszych koncertów wiolonczelowych wszech czasów, uznawany za arcydzieło zarówno pod względem wirtuozerii, jak i głębi wyrazu. Utwór powstał w 1872 roku i od tamtej pory zachwyca swoją dramatyczną intensywnością, śpiewnymi melodiami oraz doskonałą równowagą między solistą a orkiestrą. Kompozycja wyróżnia się nietypową, jednoczęściową budową, w której trzy odcinki płynnie przechodzą jeden w drugi, tworząc spójną całość. Już od pierwszych taktów koncert przykuwa uwagę dynamicznym wejściem solowego instrumentu, który prowadzi ekspresyjną, pełną pasji narrację. Środkowa część utworu przynosi chwilę wytchnienia, ukazując melancholijne, liryczne możliwości wiolonczeli, podczas gdy finał znów nabiera tempa, eksplodując techniczną maestrią i ognistą energią. Saint-Saëns, znany ze swojego mistrzostwa w operowaniu barwą i fakturą orkiestrową, stworzył dzieło, w którym wiolonczela nie tylko błyszczy jako instrument solowy, lecz także prowadzi emocjonalny dialog z orkiestrą.

Wieczór zwieńczy I i II Suita symfoniczna z baletu Daphnis i Chloé, namalowanej pastelowymi barwami opowieści o miłości i tęsknocie. Ten monumentalny balet jest jednym z najbardziej zmysłowych i malarskich dzieł Maurice’a Ravela, uznawanym za arcydzieło francuskiego impresjonizmu. Balet powstał w 1912 roku dla Baletów Rosyjskich Sergiusza Diagilewa, a jego muzyka emanuje bogactwem barw orkiestrowych, eteryczną melodyką i urzekającą atmosferą starożytnej Grecji. Ravel wyodrębnił z baletu dwie suity symfoniczne, które funkcjonują jako autonomiczne utwory koncertowe. I Suita przenosi słuchaczy w idylliczny świat mitologicznej opowieści o miłości pasterza Daphnisa i nimfy Chloé. Pejzaż dźwiękowy budowany jest z delikatnych harmonii i subtelnych efektów orkiestrowych, oddających atmosferę tajemniczej, pełnej magii nocy. II Suita to kulminacja baletu, przepełniona intensywnymi emocjami. Rozpoczyna się słynnym Lever du jour (Świt), w którym orkiestra maluje muzyczny wschód słońca, rozświetlając dźwiękami budzący się świat natury. Muzyka stopniowo narasta, przechodząc w energiczny, rytmiczny taniec, który kończy się olśniewającym finałem, kipiącym radością i wirtuozerią. Suity z Daphnis i Chloé to kwintesencja impresjonistycznej kolorystyki i emocjonalnej głębi Ravela – muzyczna podróż do świata mitycznej miłości, natury oraz zmysłowego piękna.

Camille Saint-Saëns był wybitnym wirtuozem fortepianu, organów, a także dyrygentem, uważanym za jednego z najważniejszych twórców muzyki romantycznej. Jego dorobek obejmuje niemal wszystkie gatunki muzyczne – od oper i symfonii po koncerty instrumentalne, muzykę kameralną i utwory organowe. Saint-Saëns był jednak także erudytą, podróżnikiem, krytykiem muzycznym i pisarzem. Już od dziecka wykazywał niezwykły talent muzyczny – Swój pierwszy koncert dał w wieku pięciu lat, a pierwszą symfonię napisał jako szesnastolatek. W swoich kompozycjach łączył klasyczną formę z romantycznym wyrazem, często czerpiąc inspiracje z muzyki francuskiej, jak również z niemieckich tradycji oraz egzotycznych kultur. Jego utwory charakteryzują się złożoną instrumentacją, przejrzystą fakturą i bogactwem melodycznym.

Maurice Ravel to jeden z czołowych kompozytorów przełomu XIX i XX wieku, po mistrzowsku operujący bogatą paletą brzmieniową orkiestry, kolorystyką i subtelną harmonią. Jego muzyka, choć często kojarzona z impresjonizmem, wykazuje także silne odniesienia do klasycyzmu, a styl wyróżnia się precyzją, wyrafinowaniem oraz niezwykłym wyczuciem dźwiękowej barwy. Ravel był znany ze swojej perfekcjonistycznej natury – komponował stosunkowo niewiele, ale każde jego dzieło było dopracowane w najdrobniejszych szczegółach. Fascynował się egzotycznymi i ludowymi wpływami, co widać w takich dziełach jak Rapsodia hiszpańska czy Tzigane.

Połączenie płomiennego romantyzmu Saint-Saënsa i malowniczych pejzaży Ravela dostarczy niepowtarzalnych muzycznych przeżyć, obfitujących w wyrafinowany francuski kunszt, elegancję i smak. Utwory w mistrzowskiej interpretacji orkiestry pod batutą Pawła Przytockiego, a także solistki koncertu wiolonczelowego – Zuzanny Sosnowskiej, na długo pozostaną w pamięci słuchaczy.

Zuzanna Sosnowska – wiolonczela

Jedna z najwybitniejszych polskich wiolonczelistek młodego pokolenia, aktywna solistka, kameralistka i pedagog. Jest zwyciężczynią (I nagroda ex aequo) X Międzynarodowego Konkursu Wiolonczelowego im. W. Lutosławskiego w Warszawie oraz laureatką ponad 20 nagród na konkursach międzynarodowych na 3 kontynentach. Regularnie koncertuje solo, w duecie Sosnowska-Garcías oraz jako członek Tansman Trio i Ensemble Esperanza w Polsce, Niemczech, Szwajcarii, Austrii, Norwegii, Holandii, Szwecji, Hiszpanii, Chorwacji, Włoszech i Namibii. Jako solistka występuje z czołowymi polskimi i zagranicznymi orkiestrami takimi jak m.in. Orkiestra Filharmonii Narodowej, Orkiestra Polskiego Radia w Warszawie, Orkiestra Opery i Filharmonii Podlaskiej, AUKSO, Orquestra Cambra de Mallorca, Orchestra Nazionale de la RAI w Turynie, Metamorphosen Berlin czy Philharmonisches Orchester der Hansestadt Lübeck pod batutą m.in. A. Wita, T. Strugały, M. Mosia, D. Runtza, M. Klauzy, A. Humali, M. J. Błaszczyka, S. Bywalca czy A. Klocka.
Wiolonczelistka występowała m.in. W Elbphilharmonie w Hamburgu, Beethoven-Haus w Bonn, na Zamku Królewskim w Warszawie czy Auditorio Nacional w Madrycie. Jej koncerty transmitowane są w Programie 2 Polskiego Radia, Norddeutsche Rundfunk, Radio Nacional España, na platformie Idagio i Telewizji Allegro HD. Wraz z Narodową Orkiestrą Polskiego Radia w Katowicach pod batutą Bassem Akiki artystka dokonała również nagrania I Koncertu Wiolonczelowego G. Bacewicz dla Polskiego Radia.
Zuzanna Sosnowska z wyróżnieniem ukończyła studia w Hochschule für Musik w Weimarze w klasie prof. W.E. Schmidta i w Escuela Superior de Música Reina Sofia w Madrycie u prof. J.P. Maintza jak również prestiżowe studia podyplomowe Konzertexamen w Musikhochschule w Lubece u prof. T. Svane. W 2019 i 2020r. otrzymała nagrodę specjalną Królowej Hiszpanii, jest również stypendystką Fundacji Y. Menuhina, programu Villa-Musica oraz Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Aktywność koncertową łączy z pedagogiczną pasją – od 2022r. prowadzi klasę wiolonczeli w Hochschule für Musik und Tanz w Kolonii oraz dzieli się z entuzjazmem zdobytą wiedzą i doświadczeniem podczas kursów mistrzowskich w Polsce, Niemczech, Hiszpanii i Namibii.

Paweł Przytocki – dyrygent

Urodził się w Krośnie. Ukończył studia w Akademii Muzycznej w Krakowie w roku 1985 w klasie Dyrygentury prof. Jerzego Katlewicza. W latach 1986–1987 był stypendystą Bachakademie Stuttgart, uczestnicząc w kursach mistrzowskich prof. Helmutha Rillinga oraz w kursach Petera Eötvösa.
Od 1988r. do 1991 r. był dyrygentem, a także dyrektorem artystycznym Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku. W latach 1995 do 1997 był dyrektorem artystycznym Filharmonii im. Artura Rubinsteina w Łodzi. Od roku 2005 do 2009 Przytocki współpracował z Teatrem Wielkim Operą Narodową w Warszawie. W sezonie 2005/2006 przygotował premierę Spartakus Chaczaturiana oraz prowadził spektakle Oniegin Czajkowskiego, Traviatę Verdiego, a także La Boheme Pucciniego. W sezonie 2006/2007 dyrygował premierą baletu Oniegin w choreografii Johna Cranko. Od roku 2016 Przytocki regularnie współpracuje również z Operą Wrocławską.
W latach 2008–2012 Paweł Przytocki był Dyrektorem Naczelnym i Artystycznym Filharmonii im. Karola Szymanowskiego w Krakowie. W roku 2011 zorganizował w Krakowie jedyny do tej pory w Polsce, Gustav Mahler Festival, z udziałem najznakomitszych zespołów orkiestrowych z Europy Środkowej.
Przytocki współpracuje z większością orkiestr filharmonicznych w Polsce, a także z orkiestrami symfonicznymi i kameralnymi za granicą: m.in. z Budapest Concert Orchestra, Pannon Philharmonic Orchestra, Orchestra Sinfonika de Xalapa, Real Filharmonia de Galicia, Capella Istropolitana w Bratysławie, Filharmonia im. Janacka w Ostrawie, Filharmonia Słowacka w Bratysławie, Slovak Sinfonietta, Bilkent Symphony Orchestra w Ankarze, Narodowa Orkiestra Symfoniczna Ukrainy w Kijowie, Filharmonia w Odessie, Filharmonia Narodowa w Zagrzebiu, New Haifa Symphony Orchestra, Buffalo Philharmonic Orchestra, Orquesta Filarmonica de Bogota, Filharmonia Narodowa w Santiago, Jerusalem Symphony Orchestra, Neue Philharmonie Westfalen, Philharmonisches Staatsorchester Halle, Staatsorchester Rheinische Philharmonie Koblenz, Jenaer Philharmonie,Brandenburgische Staatsorchester Frankfurt, Nürnberger Symphoniker, Orquesta Filarmónica Málaga, Orquestra Sinfonica Porto Alegre.
Przytocki występował z polskimi orkiestrami wielokrotnie w Niemczech, Austrii, Szwajcarii, Belgii, Holandii, Francji i Hiszpanii. Uczestniczy regularnie w międzynarodowych festiwalach muzycznych: Athens Festival/1987, Musikfest Stuttgart/1988, Flanders Festival /1989, La Chaise-Dieu Festival/ 1996, Kissinger Sommer/1998, Bratislava Musik Festival/1999/2007/2010/2018/, Augsburger Mozartsommer /2000, Choriner Musiksommer 2002/2006/2022,Prague Spring/2001,Wratislavia Cantans/2005, Chopin Festival Gaming w Austria, Telavi Festival 2014, Wielkanocny Festival Ludwiga van Beethovena 2005/ 2022.
Artysta występował również w wielu prestiżowych ośrodkach muzycznych Europy, takich jak: Wiedeń (Musikverein), Berlin ( Konzerthaus), Bruksela (Palais des Beaux-Arts), Santiago (Teatro Municipal) Paryż (Théâtre du Châtelet), Hamburg (Musikhalle) oraz Bonn (Beethovenhalle). Ma na swoim koncie występy z najwybitniejszymi solistami mi. z Elizabeth Söderström , Marjaną Lipovšek, Bruno Leonardo Gelberem, Grigorijem Sokołowem, Lilyą Zilberstein, Idil Biret, David Geringas,Camille Thomas, Bomsori Kim.
Jego aktywność koncertowa jest w dużym stopniu dopełniona regularnymi nagraniami dla Polskiego Radia z udziałem zespołów: Narodowej Orkiestry
Symfonicznej Polskiego Radia i Polskiej Orkiestry Radiowej. Utrwalił archiwalnie szereg dzieł kompozytorów polskich XIX , XX i XXI wieku.
Nagrania oraz koncerty zrealizowane z udziałem tych zespołów były wielokrotnie odtwarzane na antenie Polskiego Radia. Jeden z tych koncertów pojawił się również na antenie BBC 3 w bardzo prestiżowym cyklu Polish National Day 11 listopada 2014 roku.
Ma na swoim koncie nagrania płytowe dla wytwórni DUX, Aurophon i Point Classics.
Jego nagranie I Symfonii Rachmaninowa zostało wyróżnione przez amerykański magazyn muzyczny La folia (obok takich kreacji, jak V Symfonia Beethovena pod batutą Carlosa Kleibera oraz Appasionata 1960 Światosława Richtera) jako przykład rzadko spotykanej intensywności i zaangażowania w muzyce.
Ostatnie płyty nagrane w 2019 roku: EMIL MŁYNARSKI VIOLIN CONCERTOS TANSMAN BACEWICZ PIANO CONCERTOS otrzymały nominacje do Nagrody Fryderyk 2020 w kategorii Muzyka koncertująca, a ostatecznie pierwsza płyta EMIL MŁYNARSKI VIOLIN CONCERTOS otrzymała
nagrodę Fryderyk 2020 tej samej kategorii. Od 2007 roku związany z Katedrą Dyrygentury Akademii Muzycznej w Krakowie, gdzie prowadzi swoją klasę Dyrygentury.
Od 2017 roku pełni funkcję dyrektora artystycznego Filharmonii Łódzkiej im. Artura Rubinsteina.