Yaroslava Nekliaieva – harfa
Katarzyna Raczkowska – flet
Jan Turkiewicz – skrzypce
Małgorzata Sosnowska – altówka
Gabriela Karpiesiuk – wiolonczela
W programie:
Jean Françaix – Kwintet na flet, trio smyczkowe i harfę (10’)
Arnold Bax – Trio elegijne na flet, altówkę i harfę GP 178 (9’)
Jacques Ibert – Trio na skrzypce, wiolonczelę i harfę (15’)
Jean Cras – Kwintet harfowy (21’)
Za nami już pięć sezonów koncertów kameralnych. Zimą 2018 roku zadaliśmy sobie kilka pytań: co z tymi melomanami, którzy szukają odmiany? Którzy – raz na jakiś czas – chcieliby doświadczyć bardziej intymnej atmosfery koncertu; w mniejszym wolumenie dźwięku, niczym w szepcie, odnaleźć tę szczególną intensywność emocji? A co z tymi, którzy nie najlepiej czują się na dużych zgromadzeniach i z tego powodu preferują muzyczne seanse z filiżanką herbaty lub kieliszkiem wina na własnej kanapie? Reszta potoczyła się lawinowo, bo (dość dobrze już znana i doceniana przez publiczność) koncepcja cyklu FO Kameralnie zrodziła się właściwie w jednej chwili.
Jego kolejną odsłonę klamrą zepną kwintety fortepianowe: w obu koncertach wystąpią muzycy Filharmonii Opolskiej, ramię w ramię z zaproszonymi artystami. Wykonają kompozycje Schumanna, Zarębskiego, Brucha i Brahmsa – utwory stanowiące zawodowe marzenie wielu ambitnych instrumentalistów. To nie jedyne evergreeny 72. Sezonu Artystycznego; w programie znalazło się także miejsce dla Kwartetu Amerykańskiego Dvořáka, Czterech pór roku Vivaldiego (te zabrzmią w niespotykanej transkrypcji na cztery saksofony) czy Historii tanga Piazzolli. Nie zabraknie także muzyki dawnej, improwizacji inspirowanych słynną czwórką z Liverpoolu, dzieł Józefa Elsnera oraz francuskiego spojrzenia na musique de chambre.
Yaroslava Nekliaieva – harfa
Znana ukraińska harfistka urodzona w Kijowie, solistka Narodowego Zaspołu Solistów Kyivska Kamerata, laureatka wielu międzynarodowych konkursów.
W 2014 roku ukończyła z wyróżnieniem studia magisterskie, specjalność – gra na harfie, w Akademii Muzycznej w Kijowie. Występuje i współpracuje z czołowymi zespołami Ukrainy: Operą Narodową, Filharmonią Narodową, Narodową Orkiestrą Symfoniczną, orkiestrą kameralną Wirtuozi Kijowa, zespołem współczesnej muzyki kameralnej Ucho, a także Orkiestrą Narodową Łotwy. Współpracowała z takimi dyrygentami, jak: Przemysław Neumann (Polska), Yaroslaw Szemet (Ukraina-Polska), Maciej Tomasiewicz (Polska), Neville Marriner (Wielka Brytania), Karel Mark Shishon (Wielka Brytania, Łotwa), Andris Poga (Łotwa), Erki Pehk (Estonia), Paweł Kotla (Polska), Dmytro Jablonskyi (USA), Luiggi Gaggero (Włochy), Roman Revakovich (Polska, Ukraina), Oleksii Baklan, Roman Kofman, Mykola Diadiura, Volodymyr Sirenko (Ukraina).
Od 2015 prowadzi klasę harfy w Kijowskiej Akademii Muzycznej im. R. Gliera.
Jej działalność solistyczna i współpraca z różnymi zespołami przyczyniła się do popularyzacji nieznanych dotąd dzieł muzyki klasycznej.
Yaroslawa Nekliaieva zainicjowała wydawanie serii płyt CD z wirtuozowskimi utworami zarówno solowymi jak i kameralnymi, napisanymi specjalnie na harfę przez kompozytorów ukraińskich i zagranicznych. W nagraniu wzięli udział najwybitniejsi artyści Ukrainy: Kyrylo Bondar (skrzypce), Valentina Bugrak (altówka), Artem Zamkov (wiolonczela) i Dmytro Kuzmin (flet). We współpracy z ukraińskim kompozytorem Zoltanem Almashi zapoczątkowała serię wyjątkowych koncertów Arfatektura: Widok przez harfę oraz Arfatektura: Trio, podczas których wykonywane były utwory kompozytorów ukraińskich i zagranicznych, napisane specjalnie na harfę z towarzyszeniem zespołu kameralnego.
Na co dzień związana z orkiestrą Opery Śląskiej w Bytomiu.
Ankieta
Moje ulubione miejsce na ziemi to
Moje ulubione miejsce na ziemi to miejsce gdzie moja rodzina, gdzie mój dom – to Ukraina.
Gdybym nie była muzykiem, pewnie byłabym
Nie wyobrażam sobie innego zawodu, ponieważ większość mojej rodziny to muzycy.
Za największy sukces artystyczny uważam
Za największy artystyczny sukces uważam zadowoloną i wdzięczną publiczność. Szczególnie miło jest mieć stałych fanów, którzy są na wszystkich naszych koncertach.
Człowiek, którego podziwiam
Osobą, którą podziwiam jest mój mąż, który od marca 2022 r. służy w szeregach Sił Zbrojnych Ukrainy.
Lubię czytać
Lubię czytać różne książki, szczególnie z gatunku historycznych, naukowych, fantasy i kryminałów.
Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna
Najważniejszą dla mnie kompozycją jest Modlitwa za Ukrainę napisana przez ukraińskiego kompozytora Mykołę Łysenkę do słów Aleksandra Konińskiego.
Katarzyna Raczkowska – flet
Absolwentka Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu w klasie fletu prof. Jerzego Mrozika oraz fletu traverso dr Magdaleny Pilch.
Swoje umiejętności oraz wiedzę na temat gry, pogłębiała również podczas kursów mistrzowskich u wybitnych flecistów i pedagogów takich jak: Peter Lukas Graf, Philippe Bernold, Linde Brunmayr-Tutz, Barthold Kuijken, Jana Semerádová, Gertraud Wimmer-Zottl oraz Peter Holtslag.
Jest laureatką III nagrody w Konkursie Małych Form Instrumentalnych we Wrocławiu (2002), V miejsca w Ogólnopolskim Konkursie Fletowym w Warszawie (2001), półfinalistką III Międzynarodowego Konkursu Fletowego w Krakowie (2005), laureatką IV nagrody w Ogólnopolskich Przesłuchaniach Klas Instrumentów Dętych Drewnianych w Olsztynie (1998) oraz wyróżnienia w V Przeglądzie Zespołów Kameralnych w Jaworze (1999).
Flecistka współpracowała z licznymi zespołami i orkiestrami takimi jak: Polska Filharmonia Kameralna w Sopocie, Sinfonietta Cracovia, Polska Orkiestra Radiowa w Warszawie, Filharmonia Wrocławska, Filharmonia Kaliska czy Orkiestra Akademii Beethovenowskiej.
Przez wiele lat z wielkim zaangażowaniem realizowała swoją pasję dotyczącą historycznych praktyk wykonawczych grając na kopiach historycznych fletów: barokowym, klasycznym i renesansowym. Współpracowała wówczas z Wrocławską Orkiestrą Barokową, zespołami muzyki dawnej Christophorus, Harmonologia, Kapelą Jasnogórską oraz obecnie z zespołem ,Sanssouci, którego jest współzałożycielką.
Od 2007 roku pełni funkcję flecistki Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Opolskiej.
Ankieta
Moje ulubione miejsce na ziemi to
Takie, w którym można się wyciszyć, nierzadko są to miejsca trudno dostępne, a czasami po prostu dom.
Gdybym nie była muzykiem, pewnie byłabym
Architektem.
Za największy sukces artystyczny uważam
Umiejętność pełnego zaangażowania się artysty w każdy, bez względu na jego rangę, projekt czy koncert.
Człowiek, którego podziwiam
Peter-Lukas Graf.
Lubię czytać
Literaturę obyczajową, poradniki.
Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna
Nie mam takiej kompozycji. Z wielką natomiast przyjemnością słucham i gram zarówno muzykę impresjonistyczną, jak i ekspresjonistyczną, postromantyczną, no i oczywiście dawną.
Jan Turkiewicz – skrzypce
Od 2022 roku muzyk Filharmonii Opolskiej im. Józefa Elsnera. Swą drogę artystyczną rozpoczął w Państwowej Szkole Muzycznej I i II st. im. Ludomira Różyckiego w Gliwicach. Jest absolwentem Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu w klasie skrzypiec dra hab. Jacka Ropskiego. Swoje pierwsze zawodowe doświadczenia orkiestrowe zdobywał w zespole Cappella Thoruniesis pod batutą dyrygenta i kontratenora Paula Esswooda. Miał okazję występować w Sali Głównej Narodowego Forum Muzyki podczas Game Music Festiwal w Sound Factory Orchestra pod kierunkiem Roberta Kurdybachy. W 2019 roku zakwalifikował się do Europe Choir und Orchester Akademie organizowanego przez Hamburger Symphoniker. W 2021 roku był członkiem International Orchestral Academy w Janáček Philharmonic w Ostravie. W tym samym roku wziął udział w tournée po Stanach Zjednoczonych wraz z Filharmonią Lubelską im. Henryka Wieniawskiego. Od ponad roku przekazuje swoją muzyczną pasję i spełnia się jako nauczyciel skrzypiec w Państwowej Szkole Muzycznej w Gliwicach.
Ankieta
Moje ulubione miejsce na ziemi to
Wszystkie te miejsca, w których mogę podziwiać piękno natury.
Gdybym nie był muzykiem, pewnie byłbym
Strażakiem lub inżynierem.
Za największy sukces artystyczny uważam
Połączenie mojej pasji do muzyki i pracy w jednym.
Człowiek, którego podziwiam
Jascha Heifetz.
Lubię czytać
Kryminały.
Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna
Fantazja Szkocka Maxa Brucha.
Małgorzata Sosnowska – altówka
Absolwentka Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie skrzypiec prof. Piotra Tarcholika. Podczas nauki w Państwowej Szkole Muzycznej I i II st. im. Witolda Lutosławskiego w Nysie była laureatką licznych konkursów skrzypcowych. Swoje umiejętności doskonaliła na lekcjach oraz kursach mistrzowskich prowadzonych przez profesorów takich jak: Marcin Baranowski, Bartosz Bryła, Jadwiga Kaliszewska, Tadeusz Gadzina, Antoni Cofalik, Paweł Puczek, Igor Frolov, Sergey Kravchenko. Pobierała również lekcje gry na altówce u prof. Jolanty Kukuły – Kopczyńskiej na Akademii Muzycznej im. Grażyny Bacewicz w Łodzi.
Była stypendystką Wanda L. Bass School of Music w Oklahoma City University, gdzie nawiązała współpracę z Oklahoma City Philharmonic.
W czasie studiów współpracowała z Przemyską Orkiestrą Kameralną. Będąc jeszcze na studiach została zatrudniona w Filharmonii Opolskiej im. Józefa Elsnera, gdzie pracuje od 2006 r. Była członkiem orkiestry kameralnej Filharmonii Opolskiej, z którą odbyła liczne koncerty, również zagraniczne, w takich krajach jak: Argentyna, Brazylia, Urugwaj.
Współpracuje z zespołami kameralnymi jako skrzypaczka i altowiolistka.
Ankieta
Moje ulubione miejsce na ziemi to
Mam nadzieję, że dopiero je odkryję, natomiast szczególnym sentymentem darzę grecką wyspę Thassos.
Gdybym nie była muzykiem, pewnie byłabym
Lekarką.
Za największy sukces artystyczny uważam
Sukcesem jest dla mnie każdy udany występ, szczególnie kameralny.
Człowiek, którego podziwiam
Nie potrafiłabym wskazać jednego człowieka, gdyż w wielu różnych osobach podziwiam ich indywidualne cechy, umiejętności i osiągnięcia.
Lubię czytać
Najczęściej jest to literatura popularnonaukowa.
Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna
Koncert skrzypcowy D-dur Igora Strawińskiego. Wykonałam go na swoim egzaminie dyplomowym, ponadto napisałam i obroniłam pracę magisterską na temat trudności wykonawczych występujących we wspomnianym Koncercie.
Gabriela Karpiesiuk – wiolonczela
Gabriela Karpiesiuk to wiolonczelistka Filharmonii Opolskiej, instrumentalistka młodego pokolenia o szerokim zakresie zainteresowań artystycznych. Już w wieku piętnastu lat wystąpiła jako solistka z towarzyszeniem Orkiestry Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej. Ukończyła Akademię Muzyczną im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie w klasie prof. Jana Kalinowskiego, a obecnie udoskonala swoją grę pod okiem dra hab. Bartosza Koziaka w ramach studiów podyplomowych. Jako uczestniczka programu Erasmus studiowała na Hochschule für Musik Carl Maria von Weber w Dreźnie (Niemcy) w klasie prof. Matthiasa Bräutigama. Podczas studiów oraz kursów mistrzowskich miała okazję współpracować z takimi wiolonczelistami jak: Robert Cohen, Norbert Anger, Vida Vujic, Karlien Bartels, czy Kirill Rodin. Jej wielką pasją jest kameralistyka. Wielokrotnie koncertowała w różnorakich składach, od dua smyczkowego, po kwintet fortepianowy. Przez lata angażowała się w promowanie zespołów wiolonczelowych, biorąc aktywny udział w różnego rodzaju wydarzeniach artystycznych w kraju i za granicą. W ramach tej działalności wykonała Requiem Davida Poppera na trzy wiolonczele z towarzyszeniem orkiestry symfonicznej, wzięła udział w koncercie Violoncelles, vibrez w Zwolle w ramach ArtEZ Cello Ensemble (Holandia), wystąpiła na koncercie wieńczącym projekt 6. Dni Muzyki: Krzysztof Penderecki we współpracy z Jakobem Spahnem, a także wielokrotnie koncertowała na festiwalu Krakowska Wiosna Wiolonczelowa. W 2019 roku wzięła udział w Shanghai International Cello Festival (Chiny), koncertując oraz uczestnicząc w wykładach i lekcjach mistrzowskich. Była członkiem Lutosławski Youth Orchestra oraz stypendystką Młodej Polskiej Filharmonii, a także współpracowała z Orkiestrą Filharmonii Krakowskiej i Orkiestrą Akademii Beethovenowskiej. Jako kameralistka oraz muzyk orkiestrowy występowała na wielu festiwalach, m. in. Chopin i jego Europa, Międzynarodowy Festiwal Kompozytorów Krakowskich, projekt Muzyka Naszych Czasów, Muzyka w Starym Krakowie.
Ankieta
Moje ulubione miejsce na ziemi to
Świat jest tak ciekawy i różnorodny, trudno zatem wybrać to jedno ulubione, ale na pewno do jednych z najpiękniejszych miejsc należą te, w których ktoś na nas czeka.
Gdybym nie była muzykiem, pewnie byłabym
Mój drugi wymarzony kierunek studiów, zaraz po studiach muzycznych, to antropologia kulturowa.
Za największy sukces artystyczny uważam
Każdy koncert, w który udało mi się włożyć całe serce.
Człowiek, którego podziwiam
Mam to szczęście, że wśród bliskich mi osób jest wiele takich, które za coś podziwiam i które potrafią mnie zainspirować.
Lubię czytać
Zarówno klasyki literatury jak i literaturę współczesną, poezję, książki o tematyce podróżniczej, historycznej oraz reportaże.
Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna
Jest wiele utworów, które są dla mnie ważne i do których lubię wracać. Niełatwo wybrać jeden, bo ich waga zależy od tego co w danym momencie przeżywam, na jakim jestem życiowym etapie. Mam również świadomość, że wciąż jest wiele do odkrycia lub odkrycia na nowo.
