Filharmonia Opolska
73. Sezon Artystyczny
2024/2025
BIP Wersja dla słabowidzących
Repertuar
kwiecień 2026
poniedziałek
wtorek
środa
czwartek
piątek
sobota
niedziela
po
wt
śr
cz
pt
so
ni
30
31
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
1
2
3
10 grudnia 2021, piątek | 19:00
Opera w Filharmonii – STRASZNY DWÓR
Koncert specjalny

Strefa I – 59 zł
Strefa II – 49 zł
Strefa III – 39 zł

Orkiestra Filharmonii Opolskiej
Chór Opery Śląskiej
Krystyna Krzyżanowska-Łoboda – przygotowanie chóru

Soliści:
HANNA: Aleksandra Kubas-Kruk – sopran
JADWIGA: Monika Ledzion-Porczyńska – mezzosopran
STEFAN: Paweł Skałuba – tenor
ZBIGNIEW: Adam Woźniak – bas
CZEŚNIKOWA: Anna Borucka – mezzosopran
MIECZNIK: Leszek Skrla – baryton
SKOŁUBA: Wołodymyr Pańkiw – bas
DAMAZY: Albert Memeti – tenor
MACIEJ: Stanisław Duda – baryton
MARTA: Iwona Noszczyk – sopran
GRZEŚ: Michał Bagniewski – tenor
STARA NIEWIASTA: Jolanta Wyszkowska – alt

Tadeusz Kozłowski – dyrygent

W programie:
Stanisław MoniuszkoStraszny Dwór (wykonanie koncertowe) (146’)

Prosimy o zapoznanie się z zasadami bezpieczeństwa obowiązującymi podczas koncertu, zgodnie z zalecaniami Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, dostępnymi w Regulaminie Bezpieczeństwa na stronie internetowej www.filharmonia.opole.pl/regulaminy.

O repertuarze:
Akcja czteroaktowej opery skomponowanej do libretta Jana Chęcińskiego ma miejsce w pierwszej połowie XVIII wieku. Opowiada ona o dwóch braciach, Zbigniewie i Stefanie, którzy zakończywszy służbę w wojsku wracają w rodzinne strony z silnym zamiarem pozostania w kawalerskim stanie. Jak to w teatrze bywa – postanowienia młodych mężczyzn z wielu stron wystawiane są na ciężkie próby. Poza tym, dobrej opery nie byłoby bez pysznej intrygi, a w Strasznym Dworze znajdzie się ich nawet kilka! Autor dzieła, Stanisław Moniuszko, był patriotą wierzącym i praktykującym. Mimo doświadczenia nauki i pracy za granicą, podjął niełatwą decyzję o powrocie na teren (nieistniejącej wówczas na mapach) ojczyzny, brał czynny udział w manifestacjach, za sprawą wielu swoich oper pozwalał sobie na krytykę społeczeństwa i artystyczną ilustrację konfliktów społecznych. Okraszony elementami silnie narodowymi, ale również swojski i sielankowy Straszny Dwór, powstały rok po upadku powstania styczniowego, miał w zamyśle Stanisława pełnić jednak nieco inną funkcję: koić, uleczyć narodowe rany. Mimo to, dla odbiorców stał się patriotycznym manifestem, a to z kolei dla cenzury – powodem do zdjęcia przedstawienia z afisza.

A to ciekawostka!
Moniuszko swoją przyszłą żonę, Aleksandrę Müller, poznał w Wilnie jako nastolatek. Pobrali się, gdy kompozytor miał lat 21 i pozostali w małżeństwie aż do jego śmierci, przez 32 lata. Doczekali się aż dziesięciorga dzieci!

Podczas koncertu odbędzie się kwesta na rzecz Opolskiego Hospicjum Betania.

 

fot. Nadja Szagdaj

Aleksandra Kubas-Kruk – sopran

Ukończyła Akademię Muzyczną im. K. Lipińskiego we Wrocławiu w klasie profesor Danuty Paziuk-Zipser. Zadebiutowała w Operze Wrocławskiej jako Gilda w Rigoletcie, a debiut międzynarodowy to występy w partii Kunegundy w Kandydzie w teatrach w Lukce, Rawennie, Livorno i Pizie. W Teatrze Bolszoi w Moskwie debiutowała jako Królowa Szemachańska w Złotym koguciku, a następnie wystąpiła tam jako Królowa Nocy w Czarodziejskim flecie oraz jako Ogień, Księżniczka i Słowik w Dziecku i czarach. W operze w Bonn wystąpiła w partii tytułowej w Lakmé.

W 20215 roku wystąpiła jako Gilda w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej. Kolejne lata przyniosły jej występy w roli Konstancji w operze w Tulonie, Gildy i Aminy w Teatro Verdi w Trieście oraz Sigismondo w operze Arminio na Międzynarodowym Festiwalu Händlowskim w Badisches Staatstheater Karlsruhe. W sezonie 2017/2018 wystąpiła jako Violetta Valery w Teatro di San Carlo w Neapolu oraz w tytułowej roli w Łucji z Lammermooru w Teatro Verdi w Trieście. Zadebiutowała również w Concertgebouw w Amsterdamie w tytułowej partii opery Złoty kogucik.

W kolejnym sezonie kreowała jedną ze swoich ulubionych ról – Gildę – w teatrach w Novarze, Sassari, Warszawie, Poznaniu i Wiesbaden. Jako Primislao w operze Gismondo, re di Polonia wystąpiła w Theater an der Wien, na festiwalu All’Improviso w Gliwicach oraz w Tchaikovsky Hall w Moskwie. Jako Morgana w Alcinie brała udział w Festiwalu Händlowskim w Karlsruhe w latach 2018-2019. W sezonie 2019/2020 wystąpiła jako Fiakermilli w Arabelli w nowej produkcji Roberta Carsena w operze w Zurychu. Z angaży artystki w sezonie 2020/2021 warto wymienić Norinę na deskach opery w Zurychu oraz Teatru Wielkiego w Łodzi, Gildę w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej oraz tytułową rolę w Królowej elfów w Operze Narodowej w Budapeszcie. Od 2012 roku Aleksandra Kubas-Kruk jest pedagogiem śpiewu w Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu.

Ankieta:

Moje ulubione miejsce na ziemi to
mój dom.

Gdybym nie była muzykiem, pewnie byłabym
podróżnikiem.

Za największy sukces artystyczny uważam
Występy w roli Violetty w Traviacie w Teatro di San Carlo w Neapolu.

Człowiek, którego podziwiam
prof. Danuta Paziuk-Zipser – za jej miłość do śpiewu, muzyki, i niesamowite zaangażowanie pedagogiczne.

Co lubię czytać
książki, dzięki którym mogę się rozwijać.

Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna
Rigoletto G. Verdiego – z partią Gildy wiąże się wiele moich debiutów scenicznych zarówno w Polsce, jak i za granicą.

 

fot. K. Karpati

Monika Ledzion-Porczyńska – mezzosopran

Edukację muzyczną rozpoczęła od nauki gry na skrzypcach. Ukończyła studia wokalne w Warszawskiej Akademii Muzycznej w klasie prof. Haliny Słonickiej (2000). Uczestniczyła w kursach mistrzowskich prowadzonych przez Rusko Ruskova i Stefanię Toczyską. Jeszcze jako studentka zadebiutowała w partii Opinii Publicznej w Orfeuszu w piekle Offenbacha w Teatrze Muzycznym Roma.

Po ukończeniu studiów została solistką Warszawskiej Opery Kameralnej, gdzie wykonywała następujące partie Mozartowskie: Geniusza Trzeciego i Trzeciej Damy w Czarodziejskim flecie, Dorabelli w Cosí fan tutte i Carmi w Betulia liberata, Sesto w Łaskawości Tytusa. Występowała tam także w partii Giulietty Kelbar w Dniu panowania Verdiego, Olgi w Eugeniuszu Onieginie Czajkowskiego i Karolki w Jenůfie Janáčka.

W repertuarze ma także partię Jadwigi w Strasznym dworze Moniuszki, którą zaśpiewała na zaproszenie Opery Krakowskiej w plenerowym przedstawieniu na Zamku Królewskim w Niepołomicach, a rok później na scenie Opery Nova w Bydgoszczy. W Krakowie można ją zobaczyć również w Tannhäuserze Wagnera w roli Venus.

Współpracuje z Teatrem Wielkim – Operą Narodową, gdzie wystąpiła m.in. jako: Polina w Damie pikowej Czajkowskiego, Bersi w Andrei Chénier, Maddalena w Rigoletcie Verdiego, Siebel w Fauście Gounoda, Druga Dama w Czarodziejskim flecie, w partii solowej w Zapiskach tego, który zniknął Janáčka, jako Olga w Onieginie Czajkowskiego, Druga Dama w spektaklu W krainie czarodziejskiego fletu na podstawie opery Mozarta , tytułowej Carmen w operze Bizeta, oraz jako Aza w Manru Paderewskiego.

W Teatrze Wielkim w Poznaniu wystąpiła jako Dorabella w Cosí fan tutte w reżyserii Grzegorza Jarzyny. Zaśpiewała partię Azy podczas premiery Manru Paderewskiego w Opera Nova. Spektakl ten zainaugurował obchody 50-lecia bydgoskiej opery i został wydany na DVD. W ramach Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień wzięła udział w prawykonaniu scenicznym opery Iwona, księżniczka Burgunda Krauzego.

Od kilku lat z powodzeniem kreuje rolę Carmen w Operze Krakowskiej, Operze Bydgoskiej, Operze Bałtyckiej, Teatrze Wielkim w Łodzi, Teatrze Wielkim w Poznaniu i Operze Podlaskiej.

Od 2017 roku jest solistką Polskiej Opery Królewskiej , gdzie występuje w Strasznym Dworze Moniuszki w partii Jadwigi.

Występuje również w repertuarze oratoryjno-kantatowym i pieśniarskim. Współpracuje z Filharmonią Narodową, Poznańską, Bałtycką, Krakowską, Pomorską, Podkarpacką, wykonując Stabat Mater Pergolesiego i  Rossiniego, Mszę koronacyjną i Requiem Mozarta oraz IX symfonię Beethovena. Śpiewała pieśni Brahmsa, R. Straussa, Schuberta, Schumanna, Mahlera, Czajkowskiego, Rachmaninowa, Moniuszki i Chopina.

Brała udział w wykonaniu Polskiego Requiem Pendereckiego na koncercie finałowym I Festiwalu Muzyki Polskiej zarejestrowanym przez Polskie Radio. W 2018 roku dokonała dwóch nagrań dla Instytutu Fryderyka Chopina: Halki w wersji włoskojęzycznej (dyr. Fabio Biondi, orkiestra Europa Galante) oraz Strasznego dworu Stanisława Moniuszki (dyr. Grzegorz Nowak, Orkiestra XVIII wieku).

Współpracowała z wybitnymi dyrygentami, m.in. z: Kazimierzem Kordem, Tadeuszem Kozłowskim, Andrzejem Straszyńskim, Tadeuszem Strugałą, Grzegorzem Nowakiem, Łukaszem Borowiczem, Marcinem Nałęcz-Niesiołowskim, Bassemem Akikim, Jerzym Maksymiukiem, Gabrielem Chmurą oraz reżyserami: Ryszardem Perytem, Laco Adamikiem, Mariuszem Trelińskim, Grzegorzem Jarzyną, Achimem Freyerem, Robertem Wilsonem i Markiem Weissem.

Ankieta:

Moje ulubione miejsce na ziemi to
każde miejsce pod warunkiem, że jest tam moja rodzina, możliwość pracy w teatrze i dobre jedzenie.

Gdybym nie była muzykiem, pewnie byłabym
weterynarzem, kocham zwierzęta i instynktownie wyczuwam ich potrzeby.

Za największy sukces artystyczny uważam
myślę (mam nadzieję), że jest on cały czas przede mną.

Człowiek, którego podziwiam
moja Mama, która „mądrze” kochała i pozwoliła na mój rozwój.

Co lubię czytać
kryminały.

Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna
Carmen G. Bizeta.

www.pawelskaluba.com

Paweł Skałuba – tenor

Ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną w Gdańsku w klasie prof. Piotra Kusiewicza. Debiutował w 1996 roku jako Ernesto w  operze G. Donizettiego Don Pasquale na scenie Opery Bałtyckiej. W 1993 roku, jako jedyny Polak i najmłodszy uczestnik, został finalistą I Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Placido Domingo w Paryżu. W 1997 roku, z okazji obchodów 1000-lecia Miasta Gdańska, miał zaszczyt wystąpić w Watykanie w Bazylice Świętego Piotra, biorąc udział w koncercie pod dyrekcją Jerzego Katlewicza w obecności papieża Jana Pawła II.

Wiele koncertuje i nagrywa. Za dotychczasowe osiągnięcia otrzymał nagrodę Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki. Był stypendystą firmy Yamaha. W roku 2000 był nominowany do prestiżowej nagrody polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyk za płytę z nagraniami Kanonów Stanisława Moniuszki.

Współpracuje z teatrami i filharmoniami w Polsce i za granicą. Występuje jako: Alfred w Traviacie, Stefan w Strasznym Dworze, Pinkerton w Madame Butterfly, Cavaradossi w Tosce, Edwin w Księżniczce Czardasza, Eisenstein w Zemście Nietoperza, Pollione w Normie, Książę w Rigoletto, Sandor Barinkay w Baronie Cygańskim, Don Ottavio w  Don Giovanim, Leński w Eugeniuszu Onieginie, Jontek w Halce, Narraboth w Salome, Pierre w Madame Curie (spektakl zarejestrowany i wydany na nośniku DVD przez firmę DUX), Don Jose w Carmen, Wacław w Marii.

W roku 2006 wziął udział w światowej prapremierze mega produkcji pt. Ça Ira, autorstwa Rogera Watersa (Pink Floyd). W tym samym roku ukazała się solowa płyta artysty pt. Polish Songs entuzjastycznie przyjęta przez krytykę oraz słuchaczy, czego dowodem stała się nominacja do nagrody Fryderyk za rok 2006. Dokonał również wielu nagrań dla Polskiego Radia i Telewizji. W 2010 roku otrzymał medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis. W 2016 został laureatem X edycji Teatralnej Nagrody Muzycznej im. Jana Kiepury – Najlepszy Śpiewak. Otrzymał także statuetkę i tytuł Osobowość Roku 2015. Występuje w całej Europie, jak również w Kanadzie (Mississauga Living Arts Center), USA (Chicago Symphony Center) i w Chinach.

Ankieta

Moje ulubione miejsce na ziemi to
dom.

Gdybym nie był muzykiem, pewnie byłbym
Kto to może wiedzieć?

Za największy sukces artystyczny uważam
że jestem gdzie jestem i jaki jestem.

Człowiek, którego podziwiam
rodzice.

Co lubię czytać
aktualnie Jo Nesbo.

Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna
opera Straszny Dwór.

fot. autor nieznany

Adam Woźniak – bas

Absolwent Akademii Muzycznej im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy. Zadebiutował na scenie Teatru Wielkiego w Poznaniu pierwszoplanową rolą Zbigniewa w operze Straszny Dwór – S. Moniuszki. Nawiązał współpracę z takimi scenami jak: Opera Nova w Bydgoszczy, Opera w Krakowie, Opera na Zamku w Szczecinie, Opera Bałtycka w Gdańsku, Opera Śląska w Bytomiu oraz Czech Opera Praga. Współpracuje także z filharmoniami w Wałbrzychu, Opolu i Jeleniej Górze, a od niedawna koncertuje również z Warszawską Reprezentacyjną Orkiestrą Wojska Polskiego. Wśród szczególnych osiągnięć artystycznych wokalisty należy wymienić takie role jak Scarpia w Tosce G. Pucciniego, Holender w Der Fliegende Hollander R. Wagnera, Barnaba w Giocondzie A. Ponchiellego, Markiz Posa w Don Carlosie G. Verdiego czy tytułowy bohater w Nabucco tego samego kompozytora. Swoje kreacje wokalne tworzył we współpracy z takimi dyrygentami jak R. Silva, A. Straszyński, T. Kozłowski, M. Figas, J. Przybylski, N. Baxa i E. Manke. Artystę do wykonywania pierwszoplanowych ról w swoich inscenizacjach zapraszali tacy uznani reżyserzy jak: W. Zawodziński, K. Nazar, M. Weiss, M. Ottawa, E. Ivanova czy L. Adamik, który powierzył śpiewakowi kreowanie postaci barona Scarpia aż w trzech swoich inscenizacjach opery Tosca. Wiele partii operowych ze swego obszernego repertuaru wykonywał nie tylko na polskich scenach ale także w operach Niemiec, Austrii, Czech, Szwajcarii czy Hiszpanii. W roku 2013 zadebiutował na Festiwalu Wagnerowskim w Bayreuth wykonując Monolog Wotana  Leb’wohl, du kuhnes herrliches Kind z Die Walkure oraz duet Holendra i Senty z drugiego aktu Der Fliegende Hollander R. Wagnera. Od roku 2009 związany jest stałą umową z Operą Śląską w Bytomiu, spełniając się solistycznie w szerokim barytonowym repertuarze.

Ankieta

Moje ulubione miejsce na ziemi to
hamak w moim ogrodzie.

Gdybym nie był muzykiem, pewnie byłbym
milionerem.

Za największy sukces artystyczny uważam
występ na Festiwalu Wagnerowskim w Bayreuth.

Człowiek, którego podziwiam
mój syn.

Co lubię czytać
Stanisława Lema.

Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna
Tosca G. Pucciniego.

 

fot. Bożena Nitka

Anna Borucka – mezzosopran

Absolwentka Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach w klasie prof. Jana Ballarina. Stypendystka Ministerstwa Kultury i Sztuki w 2007 r. Laureatka konkursów wokalnych m.in. Konkursu im. I. Godina we Vrable na Słowacji w 2007 r. – I nagroda, finalistka Konkursu im. Ady Sari w Nowym Sączu w 2007 r. – nagroda specjalna za najlepsze wykonanie utworu polskiego, Konkursu im. Schneider-Trnavskyego w Trnavie na Słowacji w 2008 r. – I nagroda i nagroda specjalna dyrektora opery w Bratysławie. Finalistka Konkursu Moniuszkowskiego w Warszawie w 2013 r. – Nagroda Dyrekcji Teatru Wielkiego; Nagroda Opery Bałtyckiej. Laureatka I nagrody III Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Andrzeja Hiolskiego w Kudowie Zdroju w 2014r.

Uczestniczyła w wielu kursach mistrzowskich m.in. Christy Ludwig, Heleny Łazarskiej, Izabelli Kłosińskiej, Ingrid Kremling-Domański i Franzisco Araizy, który zaowocował zaproszeniem do wzięcia udziału we wspólnym projekcie z Verein Opera w 2010 roku w Zurychu.

W sezonie 2012/2013 oraz 2013/2014 była słuchaczem Akademii Operowej przy Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie.

Od 2008 roku jest solistką Opery Śląskiej w Bytomiu, gdzie debiutowała partią Orfeusza w spektaklu Orfeusz i Eurydyka CH.W. Glucka (2008). Na tej scenie występuje również w partii Jadwigi w Strasznym Dworze S. Moniuszki oraz jako Dorabella w Cosi fan tutte W.A. Mozarta, Karczmarka w operze Borys Godunow M. Musorgskiego, Czipra w operetce Baron Cygański J. Straussa, tytułowa Carmen G. Bizeta, a także Preziosilla w Mocy przeznaczenia G. Verdiego, Ramiro w La finta giardiniera W.A. Mozarta, Placida w Don Desiderio J.M. Poniatowskiego, Flora w Traviacie G. Verdiego.

Współpracuje również z  Teatrem Wielkim Operą Narodową, gdzie zaśpiewała partię Hannah w Pasażerce M. Weinberga, wystąpiła jako Marta w operze Jolanta P. Czajkowskiego, Cześnikowa w Strasznym Dworze S. Moniuszki (transmitowanym na żywo 19 listopada 2015 r.) oraz Druga Dama w Czarodziejskim Flecie W.A. Mozarta.

W Operze Nova w Bydgoszczy wykonywała partię Laury w Giocondzie A. Ponchiellego; W Operze Krakowskiej zaśpiewała partię Ninon w Diabłach z Loudun K. Pendereckiego oraz partię Zofii w Halce S. Moniuszki; w Operze ma Zamku w Szczecinie  wciela się w tytułową Carmen G. Bizeta.

W 2017 r. zadebiutowała na deskach Semperoper w Dreźnie w partii Hannah (Pasażerka M. Weinberga).

W 2011 roku dokonała wraz z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia nagrania operetki K. Szymanowskiego Loteria na mężów, czyli Narzeczony nr 69.

Współpracuje z Instytucją Promocji i Upowszechniania Muzyki Silesia.

W 2013 roku dokonała nagrania Ptasie plotki i inne wiersze – Witold Lutosławski dzieciom, wraz z Orkiestrą Akademii Beethowenowskiej pod batutą Maji Metelskiej.

Wykonuje również muzykę oratoryjną (m.in. utwory Bacha, Vivaldiego, Mozarta, Rossiniego) oraz lirykę wokalną kompozytorów polskich i zagranicznych.

Koncertuje w kraju i za granicą.

Ankieta

Moje ulubione miejsce na ziemi to
scena.

Gdybym nie była muzykiem, pewnie byłabym
aktorką.

Za największy sukces artystyczny uważam
wciąż przede mną.

Człowiek, którego podziwiam
Mozart.

Co lubię czytać
biografie, listy, wspomnienia, pamiętniki.

Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna
Carmen G. Bizeta

fot. Joanna Zachuta

Leszek Skrla – baryton

Leszek Skrla należy dziś do czołówki polskich śpiewaków dysponujących głosem barytonowym. Ukończył z wyróżnieniem Wydział Wokalno-Aktorski Akademii Muzycznej w Gdańsku, gdzie kształcił się pod kierunkiem Andrzeja Koseckiego i Piotra Kusiewicza. W 1987 wyróżniony na XXII Między­narodowym Konkursie Wokalnym im. A. Dworzaka w Karlovych Varach, a w roku 1988 na Konkursie Wokalnym im. Ady Sari w Nowym Sączu. Debiutował na scenie Opery Bałtyckiej w Gdańsku w roli Figara w Cyruliku sewilskim G. Rossiniego. Od sezonu 1988/1989 jest solistą Opery Bałtyckiej w Gdańsku. Występuje bardzo często jako solista koncertów oratoryj­nych w kraju i za granicą. Uczestniczył w Festiwalach Muzycz­nych: Warszawska Jesień, Vratislavia Cantans, Musica Polo­nia Nova. Viva il Canto, i wielokrotnie w Bydgoskim Festiwalu Operowym. W swoim dorobku artystycznym posiada ponad 50 partii operowych, głównie tych pierwszoplanowych. W lutym 2000 roku śpiewał spektakl premierowy Tannhäusera R. Wagnera w Operze Bałtyckiej. Rola Wolframa została uhonorowana Nagrodą Teatralną Marszałka Województwa Pomorskiego. W sezonie 2001/02 na scenie Opery Bałtyckiej odnosi kolejny wielki sukces, zdobywając uznanie za kreację Don Carlosa w operze G. Verdiego – Ernani. We wrześniu 2002 został zaproszony przez Teatr Wielki w Łodzi do estradowego wykonania opery Cyrulik Sewilski kreując tytułową postać pod dyrekcją Claudio Desderi. Znaczącym wydarzeniem w drodze artystycznej był udział w premierze opery Tosca G. Pucciniego (Scarpia), prezentowanej podczas festiwalu Viva il Canto’2005 w Cieszynie. W listopadzie 2005 został zaproszony przez Teatro Massimo w Palermo na Sycylii do zaśpiewania tytułowej roli w Królu Rogerze K. Szymanowskiego. W roku 2006 inaugurował sezon artystyczny w Operze Nova w Bydgoszczy śpiewając partię Uroka w operze Manru I.J. Paderewskiego. Dzieło to zostało nagrane i wydane przez firmę DUX na nośniku DVD . W maju 2007 na scenie Opery Bałtyckiej zaśpiewał tytułową rolę w operze G. Verdiego-Rigoletto w reżyserii M. Grzesińskiego.W październiku 2008 dokonuje premierowego, wydanego na nośniku CD, nagrania opery S. Moniuszki Paria pod dyr. W. Kunca, gdzie śpiewa partię Dżaresa. W listopadzie w wielkiej scenerii Hali Globus w Lublinie bierze udział , u boku Joanny Woś, w spektakularnym przedstawieniu opery G. Verdiego Traviata w reżyserii W. Zawodzińskiego, wcielając się rolę ojca G. Germonta. W grudniu 2008 inauguruje otwarcie gmachu Opery Krakowskiej kreując role Grandiera w operze Diabły z Ludoun K. Pendereckiego, w inscenizacji Laco Adamika. W lutym 2009 bierze udział w spektaklach premierowych opery Wesela Figara W.A. Mozarta w reżyserii M. Weissa ,kreując rolę Hrabiego. W kwietniu 2009 na scenie Opery Narodowej w Warszawie śpiewa partię Marcina Pakuły w operze Verbum Nobile S. Moniuszki w reżyserii L. Adamika.

Sezon 2009/10 rozpoczyna kolejnymi nagraniami oper S. Moniuszko Flis i Verbum Nobile pod dyr. W. Kunca i wydanymi przez firmę DUX. W kwietniu 2010 bierze udział w inauguracji Bydgoskiego Festiwalu Operowego, kreując postać Barnaby w operze Gioconda A. Ponchiellego w reżyserii K. Nazara. We wrześniu 2010 zaśpiewał po raz pierwszy-tytułową rolę w operze G. Verdiego Makbeth na scenie Opery Bałtyckej w reżyserii M. Weissa. Sezon artystyczny 2011/2012 to udział w premierze opery G. Verdiego La Traviata w reżyserii K. Sofulak. W listopadzie 2011 w Sali UNESCO w Paryżu odbywa się światowa premiera opery E. Sikory Marie Curie w której kreuje rolę Einsteina. W czerwcu 2012 gościnnie śpiewa rolę G. Germonta w Staatstheater Nürnberg. 25-lecie pracy artystycznej świętuje w lutym 2013 śpiewając tytułową role Makbetha w operze G. Verdiego na scenie Opery Bałtyckiej. W czerwcu 2013 w uznaniu osiągnięć i osiągnięć znaczącego dorobku artystycznego otrzymuje z rąk Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego tytuł profesora sztuk muzycznych. Rok 2014 to projekt i nagranie kolejnej płyty CD wydanej przez firmę DUX z dziełem K. Pendereckiego Powiało na mnie morze snów pod batutą Wojciecha Rajskiego. W październiku 2014 na scenie Opery Nova w Bydgoszczy śpiewa tytułową role w premierze opery G. Verdiego Rigoletto w inscenizacji N. Babińskiej. Kolejna wielka rola w repertuarze Leszka Skrla to rola Jago w operze Otello G. Verdiego, którą w maju 2015 z powodzeniem zaśpiewał w spektaklu na scenie Opery Bałtyckiej w reżyserii Marka Weissa i pod kierownictwem muzycznym Tadeusza Kozłowskiego. W kwietniu 2016 w Operze na Zamku w Szczecinie wystąpił w spektaklach premierowych  opery G. Verdiego La Traviata w reżyserii Michała Znanieckiego. W czerwcu 2016 zaśpiewał rolę Conte di Luna w spektaklu opery G. Verdiego Il Trovatore w ramach projektu XX Festiwalu Opery Krakowskiej wykonany na dziedzińcu Zamku Królewskiego na Wawelu. W maju 2017 na scenie Opery Bałtyckiej po raz pierwszy śpiewa tytułową role w operze  Nabucco G. Verdiego w reżyserii Krzysztofa Babickiego. Kolejną tytułową rolą, którą wykreował na scenie Opery Nova w Bydgoszczy jest Falstaff  G. Verdiego w reżyserii Macieja Prusa. W październiku 2017 brał udział w wystawieniu opery Straszny Dwór  Stanisława Moniuszko w Copernicus Center w Chicago, gdzie kreował postać Miecznika. W marcu 2018 w Operze Krakowskiej zaśpiewał spektakle premierowe w dziełach G. Puccini Gianni Schicchi oraz R. Leoncavallo Pajace w reżyserii Włodzimierza Nurkowskiego  pod kierownictwem muzycznym Tomasza Tokarczyka. W kwietniu 2018 na scenie Warszawskiej Opery Kameralnej zaśpiewał rolę Don Alfonsa w dziele Mozarta Cosi fan tutte w reżyserii Marka Weissa i pod kierownictwem Friedricha Heidera.

Od dwóch sezonów współpracuje także jako solista z Państwowym Zespołem Pieśni i Tańca Mazowsze . Leszek Skrla zajmuje się także pedagogiką wokalną, kształci studentów w klasie śpiewu solowego na Wydziale Wokalno-Aktorskim w Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku.

Ankieta

Moje ulubione miejsce na ziemi to
to w którym aktualnie się znajduję.

Gdybym nie był muzykiem, pewnie byłbym
podróżnikiem.

Za największy sukces artystyczny uważam
płytę z ariami Moniuszki.

Człowiek, którego podziwiam
mój syn.

Co lubię czytać
biografie o ciekawych osobowościach.

Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna
ta, której jeszcze nie zaśpiewałem.

fot. Maciej Bernas

Wołodymyr Pańkiw – bas

Urodził się w Drohobyczu na Ukrainie, studiował na wydziale wokalnym w Wyższym Instytucie Muzycznym im. Łysenki we Lwowie, potem w Akademii Muzycznej w Krakowie, którą ukończył w 2004 r.

Jest solistą Opery Krakowskiej, gdzie zadebiutował jako Sarastro w operze Czarodziejski flet Wolfganga Amadeusza Mozarta. Na krakowskiej scenie kreował również m.in. partie Colline w Cyganerii Giacomo Pucciniego, Rajmonda w Łucji z Lammermoor Gaetano Donizettiego, Stolnika w Halce Stanisława Moniuszki, Ojca Rangier w Diabłach z Loudun Krzysztofa Pendereckiego, Mefista w Fauście Charlesa Gounoda, Komandora w Don Giovannim Wolfganga Amadeusza Mozarta, Gremina w Eugeniuszu Onieginie Piotra Czajkowskiego, Dulcamarę w Napoju miłosnym Gaetano Donizettiego, Bartolo w Weselu Figara Wolfganga Amadeusza Mozarta, Ferrando w Trubadurze Giuseppe Verdiego, Króla Treflowego w Miłości do trzech pomarańczy Sergiusza Prokofiewa, tytułowego Mefistofelesa w operze Arrigo Boita (również w premierowych spektaklach w Trondheim w Norwegii).
Śpiewał partię Zaccaria w Nabucco Giuseppe Verdiego na scenach operowych w Poznaniu, we Lwowie, Wrocławiu i w Gdańsku, jako Basilio wystąpił w Cyruliku sewilskim Gioacchino Rossiniego na deskach Opera Lyra w Ottawie. Współpracuje z Operą Narodową w Warszawie, Operą Wrocławską i Operą na Zamku w Szczecinie. Występuje również w repertuarze oratoryjnym.
Źródło:

 

 

Ankieta

Moje ulubione miejsce na ziemi to
wyspa Krk w Chorwacji.

Gdybym nie był muzykiem, pewnie byłbym
Od dziecka byłem ukierunkowany w stronę muzyki, od 5 roku życia grałem na skrzypcach. Szkołę średnią muzyczną skończyłem jako skrzypek.

Za największy sukces artystyczny uważam
występy w Operze Narodowej w Warszawie, Opera Lyra w Ottawie w Kanadzie i w Muzycznym teatrze w Trondheim w Norwegii.

Człowiek, którego podziwiam
Winston Churchil.

Co lubię czytać
literaturę o tematyce historycznej.

Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna
mam dwie takie kompozycje, jedną wykonuję, drugą lubię słuchać. Pierwsza to opera A. Boito Mefistofeles, druga to Symfonia Patetyczna P. Czajkowskiego.

 

fot. Ksenia Shaushyshvili

 

Albert Memeti – tenor

Ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu w 2017 roku w klasie profesora Wojciecha Maciejowskiego. W sezonie 2015/2016 był uczestnikiem Akademii Operowej w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie. W 2016 roku został stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za wybitne osiągnięcia.

W sezonie 2016/2017 podjął współpracę jako solista w Teatrze Wielkim w Poznaniu, gdzie wcielał się m.in. w role: Alfreda w Zemście nietoperza J. Straussa, Malcolma w Makbecie G. Verdiego, Bojara Chruszczova w Borysie Godunowie M. Musorgskiego.  W sierpniu 2017 roku zadebiutował na 51. Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy-Zdroju.

Od sezonu 2017/2018 jest solistą Opery w Graz w Austrii, gdzie na przestrzeni lat wykonywał partie: Don Curzia w Weselu Figara W. A. Mozarta, Gelsomino oraz Belfiore w Podróży do Reims G. Rossiniego, Beppo w Pajacach R. Leoncavallo, 3. Żyda w Salome R. Straussa, Artura w Łucji z Lammermooru G. Donizettiego, Alfreda w Zemście nietoperza, Schneidera w Königskinder E. Humperdincka, Pasterza w Oedipus Rex I. Strawińskiego oraz Wenzla w Sprzedanej narzeczonej B. Smetany. W sezonie 2017/2018 zadebiutował także  w Łucji z Lamermooru G. Donizettiego w Teatro Reggio di Torino, zaś w  lipcu i sierpniu 2018 roku kreował partię Don Ramiro w Kopciuszku G. Rossiniego na 44. Festiwalu Della Valle d’Itria we Włoszech. W minionym sezonie zadebiutował rolą Pruniera w La Rondine G. Pucciniego w Operze Śląskiej w Bytomiu, gdzie powróci w bieżącym sezonie. W jego najbliższych planach znajduje się także debiut w Theater Magdeburg jako Wenzel w Sprzedanej narzeczonej B. Smetany.

Jest laureatem wielu konkursów, otrzymał m.in. wyróżnienie i nagrodę specjalną w IV Ogólnopolskim Konkursie Wokalnym w Mławie, I nagrodę na XVII Międzynarodowym Konkursie Iuventus Canti im. Imricha Godina we Vrablach na Słowacji. Został finalistą i otrzymał nagrodę specjalną na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w Deutschlandsbergu współorganizowanym z Operą w Graz. Został finalistą XXIII Międzynarodowego Konkursu dla śpiewaków operowych Riccardo Zandonai we Włoszech –  otrzymał wyróżnienie i nagrodę specjalną w postaci uczestnictwa w Festiwalu Operowym Musica Riva Festival w Riva del Garda we Włoszech. Jest laureatem III nagrody w kategorii głosów męskich oraz nagrody Karen Stone – dyrektor Theater Magdeburg (w postaci zaproszenia do udziału w spektaklach Śmierci Dantona Gottfrieda von Einem) na Międzynarodowym Festiwalu i Konkursie Sztuki Wokalnej im. Ady Sari w 2017 roku oraz III nagrody i nagrody specjalnej dla najbardziej obiecującego tenora na 22. Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Mikuláša Schneidera-Trnavský’ego w Trnawie na Słowacji.

Ankieta

Moje ulubione miejsce na ziemi to
to moja miejscowość Jedlnia Letnisko.

Gdybym nie był muzykiem, pewnie byłbym
geodetą, jak moja mama.

Za największy sukces artystyczny uważam
każdy, kolejny, udany występ na scenie. Mniej udany również, bo uczy wytrwałości i pokory.

Człowiek, którego podziwiam
mój profesor i mentor Wojciech Maciejowski. Wspaniały pedagog i szlachetny człowiek.

Co lubię czytać
bardzo lubię Mario Puzo, w szczególności Ostatni don i Omerta.

Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna
niezwykle cenię twórczość W.A. Mozarta. Miałem przyjemność śpiewać zarówno opery jak i dzieła sakralne tego kompozytora, jednak nigdy nie miałem okazji zaśpiewać Requiem d-moll, które uważam za wybitne dzieło.

 

fot. Radosław Rzepecki

Stanisław Duda – baryton

Edukację muzyczną rozpoczął w Państwowej Szkole Muzycznej II stopnia im. Fryderyka Chopina w Nowym Sączu w klasie śpiewu solowego Małgorzaty Miecznikowskiej-Gurgul.
Ukończył studia na Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach w klasie śpiewu solowego Tadeusza Leśniczaka. Brał udział w kursach wokalnych prowadzonych przez Stefanię Toczyską, Jadwigę̨ Romańską, Janusza Niziołka, Ryszarda Karczykowskiego, Marka Rzepkę̨, Wiesława Ochmana, Eve Blahova, Gerharda Kahrego, Zdzisława Madeja.

Laureat II nagrody oraz nagród specjalnych na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Imricha Godina we Vrablach. Wyróżniony na Międzynarodowym Konkursie Muzyki Słowiańskiej w Katowicach. Finalista Konkursu Polskiej Pieśni Artystycznej im. Edmunda Kossowskiego w Warszawie oraz konkursu im. Karola Kurpińskiego we Włoszakowicach.

Debiutował partią Bena w operze The Telephone G.C. Menottiego, pod dyrekcją Michała Klauzy. Współpracuje z Operą Śląską, z Polskim Radiem, Filharmonią Krakowską, Wrocławską, Opolską, Śląską oraz z Capellą Cracovienzis. W swoim repertuarze posiada wiele ról operowych, m.in. Janusz oraz Marszałek z opery Halka Stanisława Moniuszki, Slook z opery La cambiale di matrimonio Gioacchina Rossiniego, Porgy z suity koncertowej Porgy and Bess Georga Gershwina, Leporello z opery Don Giovanni, Guglielmo oraz Don Alfonso z opery Cosi fan tutte, Papageno z opery Czarodziejski flet W.A. Mozarta oraz wiele innych.

Brał udział w koncertach oraz festiwalach muzycznych w całej Europie. Dokonał wielu nagrań płytowych, a także ma swoim koncie liczne prawykonania utworów współczesnych.

Ankieta

Moje ulubione miejsce na ziemi to
Grecja.

Gdybym nie był muzykiem, pewnie byłbym
podróżnikiem.

Za największy sukces artystyczny uważam
pracę w towarzystwie znakomitych muzyków.

Człowiek, którego podziwiam
Charlie Chaplin.

Co lubię czytać
kryminały.

Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna
G. Rossini – Petite Messe Solennelle.

fot. Roman Borkowski

Iwona Noszczyk – sopran

Od początku swej śpiewaczej kariery zachwyca nie tylko wielką muzykalnością, ale wręcz fascynującą urodą brzmienia swego wagnerowskiego sopranu.

Po ukończeniu Akademii Muzycznej w Katowicach, zadebiutowała na scenie Opery Śląskiej w Czarodziejskim flecie – W.A. Mozarta. Tam właśnie miały miejsce jej znakomite kreacje w Tosce, Cyganerii, Giocondzie, Trubadurze i Rycerskości wieśniaczej.

Artystka stale odnosi sukcesy na wielu scenach w Polsce i za granicą – m.in. w Niemczech, Francji, Czechach, Austrii, Danii, Belgii, Szwajcarii, Meksyku i na Ukrainie. Krajowe i zagraniczne krytyki, obok słów podziwu dla piękna głosu Iwony Noszczyk, niezmiennie podkreślają jej wielką intuicję i sugestywność w odtwarzaniu kreowanych postaci.

W roku 1995 artystka wystąpiła na scenie Opery Narodowej w Pradze w partii Santuzzy w operze Rycerskość wieśniacza P. Mascagniego, która zapoczątkowała współpracę.

Rok później została solistką Opery Narodowej w Ostrawie. Stworzyła na tej scenie wiele świetnych ról, wśród których wyróżnia się: Elisabetta w Don Carlosie G. Verdiego, Senta w Holendrze tułaczu R. Wagnera, partia tytułowa w Tosce G. Pucciniego, Liza w Damie pikowej P. Czajkowskiego oraz księżniczka Turandot w Turandot G. Pucciniego.

Wyjątkowa rozpiętość skali, aksamitna barwa oraz wspaniała technika pozwala Iwonie Noszczyk, obok lirycznych i dramatycznych partii sopranowych sięgać także po role przeznaczone dla głosów niższych (Amneris, Fenena, Eboli).

Artystka występuje także często na estradzie koncertowej, wykonując recitale pieśni oraz repertuar symfoniczny.

fot. Artur Bogdziun

Michał Bagniewski – tenor

Śpiewu uczył się pod skrzydłami prof. Marii Kroczek i Waldemara Gałązki w zabrzańskich chórze młodzieżowym Resonans Con tutti. Od 2006 roku jest związany z Operą Śląską jako artysta chóru oraz solista. W repertuarze posiada m. in. partie: Feliks we Flisie S. Moniuszko, Dancairo w Carmen G. Bizet, Gobin w La Rondine G. Puccini, Clem w Little Sweep B. Britten, Parys w Romeo i Julia Ch. Gounod, Spoletta w Tosca G. Puccini, Bojarin w Borys Godunow M. Mussorgsky.

Współpracuje z Chórem Polskiego Radia w Krakowie, Filharmonią Śląską, Filharmonią Dolnośląską, Teatrem A oraz kwintetem a’capella NORTH CAPE. Występował na wielu scenach operowych w kraju i za granicą: m.in. w Niemczech, Szwajcarii, Austrii oraz Holandii.

Zdobywał laury na konkursach wokalnych zagranicznych m.in. w Cantonigros (Hiszpania), Preveza (Grecja), Detmold (Niemcy), a także w Polsce w Kaliszu na Festiwalu Muzyki Dawnej oraz w Hajnówce na Festiwalu Muzyki Cerkiewnej.

 

 

 

 

fot. Karol Fatyga

Chór Opery Śląskiej powstał na bazie 24-osobowego chóru pod kierownictwem Elżbiety Jefimcewej, pracującego w Śląskim Teatrze Muzycznym. Artyści wystąpili w operze Halka Stanisława Moniuszki 14 czerwca 1945 roku (rozpoczęcie działalności Opery Śląskiej). Trzy miesiące później zaprezentowana została Tosca, a funkcji etatowego chórmistrza podjął się  Zbigniew Lipczyński, włączając do chóru pierwszych artystów, którzy dotarli na Śląsk z zespołem Polskiego Teatru Dramatycznego ze Lwowa, w tym Alfreda Wenza i Marię Wenzową. Po premierze Tosci chór opery wzmacnia Towarzystwo Śpiewacze Echo. Wraz z pozostałymi zespołami artystycznymi współtworzy przedstawienia operowe, operetkowe, musicalowe, baletowe oraz koncerty. Artyści chóru uczestniczyli w nagraniach płyt studyjnych oraz koncertowych takich jak Nabucco (która zdobyła status platynowej płyty), Carmina Burana, Hity Operowo-Operetkowe (status złotej płyty) oraz Dżem w Operze. Brał udział podczas licznych tournée i festiwali w Polsce i na całym świecie m.in. w krajach Europy Zachodniej, Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Na przestrzeni lat chórem Opery Śląskiej kierowali wybitni chórmistrze. Obecnie kierownikiem jest profesor Krystyna Krzyżanowska-Łoboda.

W listopadzie 2018 roku chór Opery Śląskiej w Bytomiu, jako jedyny zespół artystyczny z Polski, wziął udział w międzynarodowych obchodach 100-lecia zakończenia I wojny światowej w Paryżu. Zespół został zaproszony przez Cité de la musique Philharmonie de Paris do współpracy w wyjątkowym na skalę światową projekcie artystycznym – spektaklu muzycznym Nicholasa Lensa Shell shock, a requiem of war, w choreografii i inscenizacji Sidi Larbi Cherkaoui. Zaprezentowany został 10 i 11 listopada. Chór Opery Śląskiej aktywnie działa także online. W kwietniu 2020 roku zaprezentował nagranie modlitwy z opery Halka Stanisława Moniuszki. Wspólnie z innymi zespołami artystycznymi Opery Śląskiej przygotował także wirtualnego mazura i Koncert w hołdzie Janowi Pawłowi II (maj 2020) oraz Galowy Koncert Online. Razem w każdym wymiarze (czerwiec 2020) z okazji jubileuszu 75-lecia Opery Śląskiej.

Archiwum Opery Śląskiej

Profesor Krystyna Krzyżanowska-Łoboda jest absolwentką Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach oraz Podyplomowego Studium Emisji Głosu w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy. Ukończyła również studia podyplomowe na Wydziale Organizacji i Zarządzania Politechniki Śląskiej w specjalności zarządzanie oświatą. Prowadziła wiele zespołów, m.in. Chór Męski Echo w Katowicach, Zespół Kameralny Canticorum w Gliwicach, Chór Mieszany Ogniwo w Katowicach, Chór Państwowej Filharmonii Śląskiej (jako asystent dyrygenta chóru) i Akademicki Chór Politechniki Śląskiej.

Założyła i prowadzi Akademicki Zespół Muzyczny Politechniki Śląskiej, z którym zdobywa liczne nagrody i wyróżnienia w kraju i za granicą. Za swoją pracę artystyczną została uhonorowana licznymi odznaczeniami. Często zapraszana jako juror konkursów chóralnych. Ma w swoim dorobku nagrania płytowe, radiowe i telewizyjne. Współpracuje z wieloma światowej sławy instrumentalistami, wokalistami i dyrygentami, przy projektach dotyczących muzyki różnych epok. Jest ponadto: dyrektorem artystycznym Gliwicko-Zabrskiego Okręgu ŚZChiO, wiceprezesem Gliwickiego Towarzystwa Muzycznego oraz Towarzystwa Przyjaciół Gliwic; współorganizatorem i jurorem Festiwalu Cantate Deo i członkiem Niemieckiego Towarzystwa Muzycznego. W katowickiej Akademii Muzycznej prowadzi m.in. zajęcia z dyrygentury chóralnej oraz zespoły wokalne Instytutu Wokalno-Aktorskiego. Od roku 2012 jest kierownikiem chóru Gliwickiego Teatru Muzycznego. Od roku 2014 kieruje chórem Opery Śląskiej w Bytomiu.

Źródło: opera-slaska.pl

fot. Kinga Karpati

Tadeusz Kozłowski – dyrygent

Studia dyrygenckie ukończył w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie w klasie dyrygentury symfoniczno-operowej prof. Bogusława Madeya. Jeszcze w czasie studiów został zaangażowany do Teatru Wielkiego w Łodzi, gdzie przeszedł wszystkie stopnie kariery dyrygenckiej (asystent dyrygenta, dyrygent, kierownik wokalny, dyrygent-szef orkiestry), by w latach 1981-87 pełnić funkcję dyrektora artystycznego tej sceny.

W roku 1985 wraz z zespołem Teatru Wielkiego w Łodzi i gwiazdami takimi jak Maria Chiara, Fiorenza Cossotto, Nunzio Todisco i Ivo Vinco zainaugurował działalność odrestaurowanego Teatro Vittorio Emanuele w Messynie. W latach 1987-92 był pierwszym dyrygentem Macedońskiej Opery Narodowej i Macedońskiej Filharmonii Narodowej w Skopje, koncertował także w wielu miastach republiki oraz wielokrotnie prowadził gościnnie spektakle w Chorwackiej Operze Narodowej w Zagrzebiu.

Po powrocie do kraju w latach 1996-98 pełnił funkcję dyrektora artystycznego Teatru Muzycznego w Łodzi. We wrześniu 1998 roku na nowo objął stanowisko dyrektora artystycznego Teatru Wielkiego w Łodzi i pełnił ją do roku 2000, a następnie ponownie w latach 2004-2005. Dla tej sceny przygotował 70 premier, w tym prapremiery polskie: Echnaton Ph. Glassa, Dialogi karmelitanek F. Poulenca, Adriana Lecouvreur F. Cilei, Kandyd L. Bernsteina, Gajane A. Chaczaturiana, Mefistofeles A. Boito, Tramwaj zwany pożądaniem A. Previna. W latach 2001-2002 był dyrektorem artystycznym Opery i Operetki w Krakowie.

Ma w repertuarze ponad 120 pozycji operowych, baletowych i operetkowych. Przygotował ponad 90 spektakli premierowych. Poprowadził blisko 3000 spektakli oraz koncertów symfonicznych i kameralnych. Występował gościnnie w niemal wszystkich krajach Europy. Jest laureatem brązowego i srebrnego Medalu Zasłużony Kulturze GLORIA ARTIS i Maski Masek – Nadzwyczajnej Złotej Maski przyznanej podczas jubileuszu 40-lecia Teatru Wielkiego w Łodzi za 50 znakomitych realizacji w tym teatrze. Od 2005 był w nim I dyrygentem, od października 2008 pełnił w Teatrze również funkcję dyrektora muzycznego, a następnie do lipca 2011 – zastępcy dyrektora ds. muzycznych.  Począwszy od września 2009 do maja 2011 był także dyrektorem muzycznym Opery Narodowej w Warszawie. W 2013 roku Minister Kultury przyznał mu odznakę Zasłużony dla kultury polskiej. W Teatrze Wielkim w Poznaniu przygotował w 2013 roku polską prapremierę Portretu M. Weinberga za którą otrzymał nagrodę dla najlepszego polskiego dyrygenta operowego od Fundacji im. Jana Kiepury.

W latach 2014-2016 był dyrektorem muzycznym Opery Bałtyckiej w Gdańsku.

W roku 2019 ponownie otrzymuje nagrodę najlepszego dyrygenta za spektakl Tramwaj zwany pożądaniem A. Previna oraz nagrodę za całokształt działalności artystycznej.

W bieżącym roku obchodzi jubileusz 50-lecia działalności artystycznej.

Ankieta

Moje ulubione miejsce na ziemi to
moja tajna plaża (nad Bałtykiem).

Gdybym nie był muzykiem, pewnie byłbym
innym muzykiem.

Za największy sukces artystyczny uważam
otwarcie teatru operowego we Włoszech (Messyna).

Człowiek, którego podziwiam
Carlos Kleiber.

Co lubię czytać
dobre kryminały.

Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna
jest ich wiele ale np. Tramwaj zwany pożądaniem A. Previna.

 

 

Współpraca redakcyjna:

Projekt i realizacja: netkoncept.com