Orkiestra Filharmonii Opolskiej
Chór Filharmonii Narodowej
Bartosz Michałowski – przygotowanie chóru

Jolanta Kowalska-Pawlikowska – sopran
Magdalena Pikuła – sopran
Rafał Tomkiewicz – kontratenor
Karol Kozłowski – tenor
Maciej Straburzyński – bas

Przemysław Neumann – dyrygent

W programie:
Johann Sebastian Bach – Magnificat D-dur BWV 243 (27′)
Johann Sebastian Bach – Kantata Nun komm, der Heiden Heiland BWV 62 (19’)
Johann Sebastian Bach – Weihnachtsoratorium BWV 248/I (31’)

Prosimy o zapoznanie się z zasadami bezpieczeństwa obowiązującymi podczas koncertu, zgodnie z zalecaniami Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, dostępnymi w Regulaminie Bezpieczeństwa na stronie internetowej www.filharmonia.opole.pl/regulaminy.

O repertuarze:
„Bach jest Bachem tak jak Bóg jest Bogiem.” – powiedział kiedyś Hector Berlioz. Niektórzy twierdzą również, że gdyby Bach był katolikiem (a nie protestantem), z pewnością zostałby kanonizowany. Tego już nigdy się nie dowiemy – ale faktem jest, że muzyka sakralna stanowi ogromną część dorobku kompozytora. Czas poprzedzający Boże Narodzenie – w Kościele nazywany adwentem – aż prosi się o monograficzny koncert wypełniony Bachem po brzegi. I tak dwa wielkie dzieła z lat trzydziestych osiemnastego wieku, Magnificat oraz pierwsza część Weihnachtsoratorium (opowiadając o narodzinach Jezusa w Betlejem), zestawione zostały z wcześniejszym utworem o podobnej tematyce. Kantata Nun komm, der Heiden Heiland (Teraz przyjdź, Zbawicielu pogan) powstała w Weimarze i przeznaczona jest dla trojga solistów i chóru z towarzyszeniem niewielkiego zespołu smyczkowego. Orkiestra powiększona o flet, trąbki, oboje i kotły oraz pięcioro solistów i pięciogłosowy chór pojawiają się w niezwykle uroczystym kantyku Maryi, matki Jezusa. Magnificat, funkcjonujący po dziś dzień w codziennej modlitwie Kościoła – nieszporach – muzycznie opracowało wielu twórców: od Dufay’a w średniowieczu po Kilara w XXI wieku. Wersja Bacha, pozbawiona recytatywów, zwarta, różnorodna i polifonicznie kunsztowna – jest jednak chyba najbardziej esencjonalną wypowiedzią kompozytorską opartą na tym biblijnym tekście.

A to ciekawostka!
Bach napisał ponad tysiąc dzieł. Trzeba jednak uczciwie przyznać, że czasami wracał do raz już wykorzystanych pomysłów. Wszystkie z kompozycji napisanych dla uświetnienia najważniejszych świąt chrześcijańskich (Oratoria na Boże Narodzenie, na Wielkanoc, na Wniebowstąpienie) opierają się na tenorowych partiach Ewangelisty i zawierają – w różnej ilości – autocytaty z wcześniejszych utworów.

Jolanta Kowalska-Pawlikowska – sopran

Trzykrotna Stypendystka Ministra Kultury (2004/05, 2005/06, 2006/07), Miasta Krakowa (Stypendium Twórcze, 2009) oraz programu Młoda Polska (2009). Ukończyła z wyróżnieniem zarówno Akademię Muzyczną w Krakowie (klasa śpiewu prof. Agnieszki Monasterskiej) jak też studia podyplomowe w Guildhall School of Music&Drama w Londynie.
Uczestniczka kursów mistrzowskich m.in.: Heleny Łazarskiej, Teresy Żylis-Gara, Paula Esswooda, Barbary Schlick, Petera Kooji.
Jest laureatką pierwszej nagrody Międzynarodowych Konkursów: Bach Singer’s Prize w Londynie oraz The Thelma King. Laureatka III Nagrody na Międzynarodowym Konkursie im. Ady Sari w Nowym Sączu. Otrzymała Nagrodę Fundacji Bach-Marschall na Międzynarodowym Konkursie im. J. S. Bacha w Lipsku, Nagrodę Jurica Murai Prize za najlepszą interpretację na 39th Festiwalu Varaždin Baroque Evenings a także wyróżnienia m.in. na Mozartowskim Konkursie Wokalnym w Londynie.
Współpracuje z zespołem The Musicke Companye, z którym dała szereg koncertów w Wielkiej Brytanii. Od 2003 r. występuje także z zespołem Capella Cracoviensis, z którym koncertowała m.in. w Kazachstanie, Francji, Szwajcarii, Niemczech, Finlandii, Chorwacji, Włoszech, na Ukrainie, Białorusi.
Występowała z dyrygentami t.j.: Marc Minkowski, Andrew Parrott, Ottavio Dantone, Jordi Savall, Claudio Cavina, Ralf Sochaczevsky, Anthony Ford, Paul Esswood, Andreas Spering, Aleksander Liebrecht, Stanisław Krawczyński, Paweł Przytocki, Piotr Sułkowski, Massimiliano Caldi.
Koncertowała między innymi na Festiwalach Opera RARA, Misteria Paschalia, Chichester Festivities w Anglii, Festival La Folia w Szwajcarii, Festival de Cannes we Francji, Bachfest w Lipsku, Bachfest organizowanym przez London Bach Society i in.
Wielokrotnie występowała na festiwalu Opera Rara m.in. w Alcinie G.F. Haendla, którą poprowadził Marc Minkowski z towarzyszeniem orkiestry Les Musiciens du Louvre-Grenoble, co zaowocowało zaproszeniem na tournee po Hiszpanii, Francji i Niemczech z Pasją wg św. Mateusza J.S. Bacha.
W roku 2015 wystąpi między innymi na koncercie w Versailles wraz z Jordi Savallem czy na Festiwalu Opera Rara w Koronacji Poppei H. Purcella pod batutą Claudio Cavina z zespołem La venexiana.
Wystąpiła na zakończenie sezonu koncertowego NOSPR w partii Zerliny z opery Don Giovanni W.A. Mozarta pod batutą Aleksandra Liebreichta.
Prócz działalności artystycznej Jolanta Kowalska-Pawlikowska zajmuje się także dydaktyką jako Doktor Sztuki na Wydziale Wokalno-Aktorskim w Akademii Muzycznej w Krakowie.

Ankieta

Moje ulubione miejsce na ziemi to

Bretania we Francji.

Gdybym nie była muzykiem, pewnie byłabym

Zajmowałabym się rękodziełem, szydełkowaniem, szyciem, pracami ręcznymi. Ewentualnie byłabym matematykiem.

Za największy sukces artystyczny uważam

Każdą łzę wzruszenia u słuchaczy.

Człowiek, którego podziwiam

Stephen Hawking.

Co lubię czytać

Powieści Fiodora Dostojewskiego, książki psychologiczne np. Sigmunda Freuda.

Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna

Oratoria: Jefté Giacomo Carissimiego i George’a Friedricha Haendla.

Magdalena Pikuła – sopran

Jest absolwentką Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie śpiewu prof. Moniki Swarowskiej i Olgi Popowicz oraz Uniwersytetu Muzycznego F. Chopina w Warszawie w klasie śpiewu prof. Jadwigi Rappe. W 2017 roku została laureatką Międzynarodowego Konkursu Wokalnego Muzyki Dawnej Canticum Gaudium w Poznaniu, a w 2013 – Ogólnopolskiego Konkursu Wokalnego im. L. Różyckiego w Gliwicach. Dwukrotnie brała udział w Akademii Bachowskiej w ramach Międzynarodowego Festiwalu Bachowskiego w Świdnicy, gdzie śpiewała jako solistka pod dyrekcją Paula Goodwina i Andrew Parrota. Koncertowała we Włoszech, jako członek Stradella Young Project pod dyrekcją Andrei de Carlo, gdzie kreowała postać Erindy w operze A. Stradelli Amare e fingere. Ma na koncie również takie partie operowe, jak: Hiacynt (W. A. Mozart, Apollo i Hiacynt) Yniold (C. Debussy, Peleas i Melizanda), Ciro (A. Stradella, Il Trespolo tutore), Una Novizia (G. Puccini, Suor Angelica), Isifile, Sole (F. Cavalli, Il Giasone), Iside (A. Lotti, Giove in Argo). Jako solistka brała udział w takich festiwalach, jak Bydgoski Festiwal Śpiewy z Różnych Stron, Dramma per Musica, Gorczycki Festival, Bachwoche Stuttgart, Wratislavia Cantans, Łańcuch XII, Festival Barocco Alessandro Stradella di Viterbo e Nepi, Starosądecki Festiwal Muzyki Dawnej, Annum Festival, Festiwal Trzy-Czte-Ry itd. Współpracuje z różnymi zespołami wokalnymi, np. Octava Ensemble, JSB Ensamble Stuttgart, Chór Polskiego Radia.

Ankieta

Moje ulubione miejsce na ziemi to

Południowe Włochy.

Gdybym nie była muzykiem, pewnie byłabym

Polonistką.

Za największy sukces artystyczny uważam

Wykonanie głównej kobiecej roli (Iside) w operze A. Lottiego Giove in Argo, której premiera odbyła się 26.09.2020 w Gerhart-Hauptmann-Theater w  Görlitz.

Człowiek, którego podziwiam

Jadwiga Rappe – wspaniała artystka o ogromnej wiedzy i wrażliwości muzycznej (a również mój pedagog śpiewu z okresu studiów na Uniwersytecie muzycznym F. Chopina w Warszawie).

Co lubię czytać

Powieści (kryminalne, przygodowe, psychologiczne, sentymentalne).

Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna

VIII Symfonia Tysiąca, G. Mahlera.

Rafał Tomkiewicz – kontratenor

Ukończył w 2018 r. klasę śpiewu prof. Artura Stefanowicza na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie. W latach 2017/19 był członkiem Programu Kształcenia Młodych Talentów – Akademii Operowej przy Teatrze Wielkim w Warszawie, kształcąc się pod kierunkiem m.in. Matthiasa Rexrotha, Hedwig Fassbender, Eytana Pessena.

W 2017 roku zdobył I nagrodę na III Ogólnopolskim Konkursie Wokalnym im. Krystyny ​​Jamroz oraz specjalne wyróżnienie w IV Międzynarodowym Konkursie Wokalnym Muzyki Dawnej w Poznaniu.

Zadebiutował w 2017 roku w tytułowej roli w operze Il Giasone Cavalli’ego a następnie w 2018 roku wystąpił w roli Nino w operze Il Trespolo tutore Alessandro Stradelli, obie produkcje w Collegium Nobilium w Warszawie.

Od tego momentu artysta występuje na takich scenach jak Theater an der Wien/Kammeroper w Wiedniu (G. F. Händel Giustino – Anastasio, A. Vivaldi Bajazet – Tamerlano, R. Cavalli Il Giasone – Giasone, Teatro Comunale w Bolzano (Włochy), w Operze w Biel/Bienne (Szwajcaria) – P. Eötvös Radames – Radames, Teatrze Wielkim w Poznaniu G. F. Händel Giulio Cesare – Tolomeo, Jephta – Hamor, Polskiej Operze Królewskiej w Warszawie G. F. Händel Rodelinda – Unulfo, na festiwalach Dramma per Musica w Warszawie, Alessandro Stradella w Vitebro (Włochy) jak również w salach koncertowych Genewy, Lozanny, Bydgoszczy czy Warszawy.

Rafał Tomkiewicz występował z takimi dyrygentami jak m.in. P. Esswood, Ch. Moulds, B. Bayl, K. Garstka, L. Stawarz, R. Diaz-Cajamarca, M. Chryssicos czy A. de Carlo.

Artysta jest zapraszany przez takie orkiestry jak Freiburger Barockorchester, Mare Nostrum, Royal Baroque Ensemble, Bach Consort Wien, Capela Regia Polona i wiele innych.

W 2019 ukazało się pierwsze światowe nagranie DVD opery A. Stradella Il Trespolo tutore gdzie partię Nino wykonywał Rafał Tomkiewicz pod dyrekcją A. de Carlo  dla firmy DUX , a w październiku 2020 miało premierę nagranie CD z tą operą dla firmy Arcane.

Ankieta

Moje ulubione miejsce na ziemi to

Bieszczady.

Gdybym nie był muzykiem, pewnie byłbym

inżynierem.

Za największy sukces artystyczny uważam

zaśpiewanie tytułowej roli opery Amadigi G.F. Haendla w Meininger Staatstheater.

Człowiek, którego podziwiam

moja mama.

Co lubię czytać

książki Charlesa Bukowskiego oraz magazyny wędkarskie.

Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna

aria Sposa non mi conosci z opery La Merope G. Giacomelliego. Kiedy po raz pierwszy usłyszałem tę arię w wykonaniu Cecili Bartoli, rozpoczęła się moja fascynacja muzyką barokową.

Karol Kozłowski – tenor

Absolwent Akademii Muzycznej w Gdańsku oraz warszawskiej ASP. Laureat II nagrody na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym Hariclea Darclèe (Rumunia, 2005). Nominowany do Paszportu Polityki 2013 w kategorii: muzyka poważna. W latach  2007-2009 był solistą Opery Wrocławskiej, w której zadebiutował jako Alfred w Zemście Nietoperza J. Straussa i gdzie śpiewał również w Czarodziejskim flecie W. A. Mozarta, Cyruliku sewilskim G. Rossiniego, Otellu G. Verdiego, Raju utraconym K. Pendereckiego i Króu Rogerze K. Szymanowskiego. Występował na scenach m. in Łotewskiej Opery Narodowej w Rydze (Cyrulik sewilski G. Rossiniego), Staatstheater am Gärtnerplatz w Monachium (Włoszka w Algierze G. Rossiniego), Opery Kijowskiej (Król Roger K. Szymanowskiego), Narodniego Divadla w Brnie (Ferrando w Cosi fan tutte W. A. Mozarta) oraz Teatru Wielkiego – Opery Narodowej, gdzie śpiewał w m. in w Lukrecji Borgii G.Donizettiego, Borysie Godunowie M. Musorgskiego, Elektrze R. Straussa, Katii Kabanowej L. Janačka, Królu Rogerze K. Szymanowskiego, Strasznym dworze S. Moniuszki, Madame Butterfly  i  Manon Lescaut  G. Pucciniego oraz w Diabłach z Loudun K. Pendereckiego.

Jest cenionym wykonawcą dzieł barokowych m.in. partii Ewangelisty w obu Bachowskich pasjach. Śpiewał pod batutą m. in. Fabia Biondiego, Andreasa Speringa, Andrew Parrotta, Konrada Junghänela, Christophe’a Rousseta, Helmutha Rillinga, Benjamina Bayla, Jordiego Savalla i Jerzego Maksymiuka. Występował w operach: J. Ph. Rameau – Pigmalion i Les Indes galantes oraz G. F. Haendla – Alcina, Tamerlano i Ariodante. Ostatnio w Polskiej Operze Królewskiej w Warszawie wystapił jako tytułowy Orfeusz w dziele C. Monteverdiego oraz jako Hrabia Almaviva w Cyruliku sewilskim G. Rossiniego. Dla wydawnictwa DUX zarejestrował kilka albumów z liryką wokalną, w tym nominowane do nagrody Fryderyk Pieśni I. J. Paderewskiego oraz dwa cykle Franza Schuberta: Die schöne Müllerin  i Winterreise.

karolkozlowski.eu

Ankieta

Moje ulubione miejsce na ziemi to

Gdynia, po sezonie.

Gdybym nie był muzykiem, pewnie byłbym

Rzeźbiarzem.

Za największy sukces artystyczny uważam

Staram się unikać w sztuce operowania kategoriami rodem ze sportu wyczynowego.

Człowiek, którego podziwiam

Zawsze robi na mnie wrażenie otwarty i nieksenofobiczny umysł.

Co lubię czytać

Islandzkie kryminały. Koniecznie w górskim schronisku np. w karkonoskiej Samotni.

Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna

Winterreise Franza Schuberta.

Maciej Straburzyński – bas

Wychowanek Poznańskiej Szkoły Chóralnej Jerzego Kurczewskiego, absolwent Wydziału Wokalnego Akademii Muzycznej im. I. J. Paderewskiego w Poznaniu w klasie Wojciecha Drabowicza oraz Conservatorium van Amsterdam w klasie Davida Wilsona-Johnsona.

W czasie studiów współpracował z polskimi i zagranicznymi zespołami wokalnymi (m.in. Cameratą Silesią, Cappellą Amsterdam, Vocalconsort Berlin) pod batutą m.in. Placida Dominga, Kenta Nagana, Krzysztofa Pendereckiego, Fabia Luisiego, Vladimira Jurovskyego, Christophera Hogwooda, Petera Eötvösa i Bobby’ego McFerinna.

Należał do Zespołu Solistów Warszawskiej Opery Kameralnej. Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, zdobywca II nagrody w kategorii muzyka barokowa w konkursie Ritorna Vincitor w Ercolano w 2009 roku.

Występował m.in. w Théatre de Chaillot w Paryżu (Naked Lunch Y. Kyriakidesa), La Monnaie w Brukseli (Les Aveugles D. Janssensa), De Nederlandse Opera w Amsterdamie (Kopernikus C. Viviera, Czarodziejski flet W.A. Mozarta, Donnerstag aus Licht K. Stockhausena), Opéra-théâtre de Limoges i Opéra de Rouen (prawykonanie Daral Shagi K. Defoorta), Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie (prawykonanie Requiem dla ikony K. Głowickiej), Teatrze Wielkim w Poznaniu (The Fairy Queen H. Purcella), w Filharmonii Narodowej w Warszawie, Concertgebouw w Amsterdamie, Konzerthaus w Berlinie, na festiwalach Operadagen Rotterdam, Holland Festival, Warszawska Jesień i Wratislavia Cantans.

W 2012 roku uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych na Wydziale Filologii Polskiej i Klasycznej UAM w Poznaniu, a w 2018 doktora habilitowanego na Wydziale Wokalnym Akademii Muzycznej w Poznaniu. Jest wykładowcą gościnnym poznańskiej akademii oraz autorem dwóch książek: W meandrach dialektyki, w labiryntach ironii. Opery Louisa Andriessena oraz Wojtek Drabowicz.

W styczniu 2020 roku Maciej Straburzyński objął stanowisko profesora w Instytucie Muzyki Uniwersytetu Zielonogórskiego.

Ankieta

Moje ulubione miejsce na ziemi to:

Dom.

Gdybym nie był muzykiem, pewnie byłbym:

Aktorem.

Za największy sukces artystyczny uważam…

Debiuty w Operze Narodowej w Warszawie, La Monnaie w Brukseli i De Nederlandse Opera w Amsterdamie.

Człowiek, którego podziwiam?

Rodzice.

Co lubię czytać?

Stanisławskiego i Grotowskiego.

Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna:

Król Roger Szymanowskiego.

Chór Filharmonii Narodowej

Chór Filharmonii Narodowej rozpoczął profesjonalną działalność artystyczną w 1953 roku pod kierunkiem Zbigniewa Soi. Kolejnymi kierownikami choru byli: Roman Kuklewicz (1955-71), Józef Bok (1971-74), Antoni Szaliński (1974-78), Henryk Wojnarowski (1978-2016). W styczniu 2017 roku kierownictwo objął Bartosz Michałowski.

Głównym nurtem działalności artystycznej zespołu jest udział w koncertach symfonicznych i oratoryjnych z Orkiestrą Filharmonii Narodowej oraz a cappella na macierzystej estradzie. Chór występuje tu wielokrotnie w ciągu każdego sezonu, regularnie bierze udział w Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień” oraz w Międzynarodowym Festiwalu „Wratislavia Cantans”.

Chór Filharmonii Narodowej prowadzi intensywną działalność artystyczną na arenie międzynarodowej. Koncertował w Austrii, Belgii, Danii, Finlandii, Grecji, Hiszpanii, Islandii, Izraelu, Niemczech, Rosji, Szwajcarii, Turcji, na Litwie, Łotwie, we Francji i Włoszech, a ostatnio, w maju 2015 roku wraz z Orkiestrą Filharmonii Narodowej brał udział w tournée koncertowym w Wielkiej Brytanii. Zapraszany jest również na wspólne koncerty przez takie orkiestry, jak Berliner Philharmoniker, Münchner Philharmoniker, Rundfunk-Sinfonieorchester Berlin, RIAS-Symphonie-Orchester Berlin, Bamberger Symphoniker, orkiestry symfoniczne w Tel Awiwie i Jerozolimie, Orchestra dell’Accademia Nazionale di Santa Cecilia w Rzymie, Orchestre Symphonique de la Monnaie, Orchestra Sinfonica Siciliana w Palermo, Orchestra del Teatro alla Scala w Mediolanie.

Pierwszy występ Chóru na scenie operowej zaowocował kolejnymi zaproszeniami: do Mediolanu – La Scala (1989 – Oberon Webera, 1990 – Fidelio Beethovena), Wenecji – La Fenice (1986 – Żywot rozpustnika Strawińskiego, 1987 – Czarodziejski flet Mozarta), Paryż (1989 – Fidelio Beethovena), Palermo (1992 – Król Roger Szymanowskiego, 1993 – Król Edyp Strawińskiego, Antygona Honeggera) oraz Pesaro (1994 – Włoszka w Algierze Rossiniego). W latach 1988, 1990 i 2001 Chór Filharmonii Narodowej brał udział w uroczystych koncertach organizowanych dla Jana Pawła II w Watykanie.

Zespołem dyrygowali wybitni polscy i zagraniczni mistrzowie batuty i kompozytorzy – Moshe Atzmon, Gary Bertini, Andrzej Boreyko, Sergiu Comissiona, Henryk Czyż, Charles Dutoit, Vladimir Fedoseyev, Sir Charles Groves, Jacek Kaspszyk, Kazimierz Kord, Jan Krenz, Helmut Koch, Witold Lutosławski, Lorin Maazel, Jerzy Maksymiuk, Igor Markevitch, Andrzej Markowski, Kurt Masur, Zubin Mehta, Grzegorz Nowak, Seiji Ozawa, Krzysztof Penderecki, Zoltán Peskó, Sir Simon Rattle, Helmuth Rilling, Wolfgang Rennert, Ljubomir Romansky, Witold Rowicki, Hanns Martin Schneidt, Jerzy Semkow, David Shallon, Giuseppe Sinopoli, Stanisław Skrowaczewski, Leopold Stokowski, Igor Strawiński, Tadeusz Strugała, Stanisław Wisłocki, Antoni Wit, Bohdan Wodiczko.

Ogromny repertuar Chóru Filharmonii Narodowej obejmuje ponad 400 dzieł oratoryjnych i utworów a cappella rożnych epok – od średniowiecza do współczesności. Szczególne miejsce zajmuje w nim muzyka polska, a zwłaszcza twórczość Krzysztofa Pendereckiego. Zespół wykonuje i nagrywa wszystkie jego dzieła oratoryjne i a cappella. W lutym 2017 pierwsza płyta z cyklu Penderecki conducts Penderecki (Dies illa, Psalmy Dawida i Hymny do św. Daniiła i Wojciecha) otrzymała prestiżową nagrodę Grammy w kategorii Best Choral Performance, a pięć wcześniejszych nagrań uzyskało nominacje do tej nagrody: Pasja wg św. Łukasza (dwukrotnie, 1991 – pod dyrekcją kompozytora, 2004 – pod dyrekcją Antoniego Wita), Polskie Requiem (2005), VII Symfonia Siedem bram Jerozolimy (2007), Jutrznia (2009). Nominowano także płytę z dziełami Karola Szymanowskiego Stabat Mater, Demeter, Veni Creator (2008). Nagranie Polskiego Requiem otrzymało też Record Academy Award 2005 (przyznawaną przez japoński magazyn „Record Geijutsu”). W kwietniu 2009 roku pierwsza płyta z mszami Stanisława Moniuszki (DUX) nagrodzona została Fryderykiem w kategorii Album Roku – Muzyka Chóralna i Oratoryjna. W maju 2010 druga płyta została wyróżniona przez francuską Académie du Disque Lyrique „Złotym Orfeuszem – Arturo Toscanini” w kategorii: „Najlepsza inicjatywa fonograficzna”, za jaką uznano promocję twórczości Stanisława Moniuszki. Obie płyty stanowią jedyne na rynku światowym nagranie wszystkich mszy kompozytora. W marcu 2011 roku Chór otrzymał nagrodę Fryderyk za pochodzące z 1989 roku nagranie Requiem. Missa pro defunctis Romana Maciejewskiego, wydane ponownie w nowej szacie graficznej w 2010 roku z okazji 100. rocznicy urodzin kompozytora. Kolejne dwa Fryderyki Zespół otrzymał za nagrania dzieł Karola Szymanowskiego: w 2018 – za album z Litanią do Maryi Panny, Stabat Mater i III Symfonią Pieśń o nocy (wraz z Orkiestrą Filharmonii Narodowej pod batutą Jacka Kaspszyka), a w 2020 – za nagranie opery Hagith (wraz z Polską Orkiestrą Radiową pod dyrekcją Michała Klauzy). W 2018 roku Chór wziął udział w nagraniu monumentalnego zbioru 100 na 100. Muzyczne Dekady Wolności wydanego przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne, prezentującego 100 dzieł polskich kompozytorów z lat 1918-2019. Zespół zarejestrował dzieła Padlewskiego, Łuciuka i Twardowskiego, a do kolekcji dołączono też wcześniejsze nagrania utworów Szymanowskiego (cały zbiór również uhonorowano nagrodą Fryderyk w roku 2020).

W grudniu 2014 roku ukazało się DVD z nagraniem kolęd, a w 2015 CD z nagraniem kolęd. W dorobku płytowym Chóru znajdują się także m.in. Mesjasz, Izrael w Egipcie i Juda Machabeusz Händla, Requiem Mozarta, Fidelio i IX Symfonia Beethovena, Requiem Verdiego, Potępienie Fausta Berlioza, Te Deum Brucknera, Pasja Elsnera, VIII Symfonia Mahlera, Litanie Ostrobramskie Moniuszki, Msze Maklakiewicza, Sceny z „Fausta” Goethego Schumanna, Norma Belliniego, Holender tułacz Wagnera, Missa pro pace Kilara, Ein deutches Requiem Brahmsa, Requiem Dvořáka, VIII Symfonia Kwiaty Polskie Wajnberga.

Bartosz Michałowski

Od 2017 roku Dyrektor Chóru Filharmonii Narodowej w Warszawie.

Ukończył z wyróżnieniem wydział dyrygentury chóralnej Akademii Muzycznej im. I.J. Paderewskiego w Poznaniu. W latach 1998-2005 był asystentem prof. Stefana Stuligrosza i dyrygentem Chóru Filharmonii Poznańskiej.

Z Poznańskimi Słowikami koncertował wielokrotnie w Niemczech, Francji, Hiszpanii, Belgii, Holandii, Danii, Szwecji, Włoszech, Austrii, Szwajcarii, Czechach, na Litwie, w Rosji i w Japonii. Jest laureatem nagrody L’Orphée d’Or 2015, przyznanej przez Académie du Disque Lyrique w Paryżu, nominacji do Fryderyka 2015 za dwupłytowy album z muzyką Pasquale Anfossiego, laureatem Fryderyka 2019 za nagranie opery Hagith Karola Szymanowskiego, zdobywcą Złotej Płyty, a także zwycięzcą IX Ogólnopolskiego Konkursu Dyrygentów Chóralnych, w kt.rym przyznano mu r.wnież nagrodę specjalną za świadomość pracy nad emisją głosu w zespole chóralnym.

Bartosz Michałowski jest założycielem, dyrektorem artystycznym i dyrygentem Poznańskiego Chóru Kameralnego, pomysłodawcą i dyrektorem Ogólnopolskiego Konkursu Kompozytorskiego Opus 966, twórcą warsztatów kompozytorskich dla dzieci i młodzieży „Pisz muzykę – to proste!”, a także współautorem projektu „Obrazogranie”, realizowanego z Muzeum Narodowym w ramach Biennale sztuki dla dziecka w Poznaniu.

Wraz z Poznańskim Chórem Kameralnym był oklaskiwany podczas prestiżowych konkursów w Niemczech i Francji, otrzymał także I Nagrodę i Nagrodę Publiczności Międzynarodowego Festiwalu Chóralnego w Neuchâtel (Szwajcaria). Prowadzony przez niego Chór, jako jedyny zespół w Polsce, współpracuje z legendarną orkiestrą Concerto Köln, koncertował z Irish Baroque Orchestra, współpracował również wielokrotnie z Orkiestrą Filharmonii Poznańskiej, a także Polską Orkiestrą Radiową, Orkiestrą Filharmonii Dolnośląskiej, Orkiestrą Filharmonii Gorzowskiej, Czech Virtuosi.

Jako dyrygent zdobywał główne nagrody w uznanych konkursach Chóralnych oraz liczne nagrody specjalne: za najlepszą technikę wokalną zespołu, najlepsze wykonanie muzyki współczesnej, czy dla najlepszego dyrygenta.

W czasie swojej dotychczasowej pracy z Chórem Filharmonii Narodowej poprowadził w siedzibie Filharmonii i poza nią, m.in.: Pieśni kurpiowskie Szymanowskiego, Msze Kodály’a i Greczaninowa, Małą mszę uroczystą Rossiniego, Mszę Koronacyjną Mozarta. Jako dyrektor Chóru w październiku 2017 przygotował zespół do światowego prawykonaniu opery sakralnej Mojżesz Antona Rubinsteina (dyr. Michaił Jurowski), a w lutym 2018 Chór pod jego batutą wziął udział w projekcie PWM „100 na 100 – Muzyczne dekady wolności”, nagrywając Stabat Mater Romana Padlewskiego.

Brał również udział w przygotowaniach kilkunastu koncertów wokalno-instrumentalnych Chóru i Orkiestry Filharmonii Narodowej, współpracując ze znakomitymi dyrygentami: Tonem Koopmanem, Christophem Königem, Matthew Hallsem, Jackiem Kaspszykiem i in. oraz z Krzysztofem Pendereckim przy wykonaniu jego Polskiego Requiem.

Jest zapraszany do współpracy przez organizatorów renomowanych festiwali, takich jak Schleswig-Holstein Musik Festival, Wielkanocny Festiwal Ludwiga van Beethovena, Międzynarodowy Festiwal Muzyki Sakralnej Gaude Mater, Międzynarodowy Festiwal im. Grzegorza Gerwazego Gorczyckiego, Transatlantyk Festival, Nostalgia Festival, Festiwal Muzyki Współczesnej im. Wojciecha Kilara, Festiwal Muzyki Współczesnej Poznańska Wiosna Muzyczna, Festiwal Muzyki Oratoryjnej Musica Sacromontana, Dolnośląski Festiwal Muzyczny, czy Mikołowskie Dni Muzyki.

Artysta przygotował i zaprezentował dotychczas kilkaset utworów a cappella wszystkich epok, regularnie podejmuje też współpracę z renomowanymi instytucjami i orkiestrami przy wykonaniach dzieł wokalno-instrumentalnych. Ma w dorobku liczne prawykonania, wziął udział w nagraniu ponad 20 płyt.

Obok bogatego doświadczenia dyrygenckiego, Bartosz Michałowski przez wiele lat doskonalił umiejętności i wiedzę z zakresu emisji głosu – ukończył kursy mistrzowskie u Poppy Holden (Wielka Brytania), Christiana Elssnera (Niemcy) i Józefa Fraksteina (Polska).

Jest wykładowcą Uniwersytetu Muzycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie.

Materiały własne artystów. 

Współpraca redakcyjna: