Orkiestra Filharmonii Opolskiej
Krzysztof Jakowicz – skrzypce
Jakub Chrenowicz – dyrygent

W programie:
Stanisław Moniuszko – Uwertura do opery Halka (8’)
Karol Szymanowski – I Koncert skrzypcowy (23′)
Zygmunt Noskowski – Step op. 66 (20′)

11 listopada Filharmonia Opolska otworzy swoje drzwi na wyjątkowy, uroczysty koncert z okazji Narodowego Święta Niepodległości. Tego wieczoru muzyka stanie się hołdem dla polskiej historii, a zarazem podróżą przez dzieła, które ukształtowały naszą muzyczną tożsamość.

Tego wieczoru usłyszymy Uwerturę do opery Halka Stanisława Moniuszki, czyli kompozycji, która już od pierwszych taktów przenosi słuchacza w świat dramatycznej opowieści o miłości, zdradzie i ludowej tradycji. Moniuszko, nazywany ojcem polskiej opery narodowej, zawarł w tej muzyce zarówno tragizm losów bohaterów, jak i energię polskiego folkloru. Co ciekawe, uwertura bywa dziś wykonywana samodzielnie, a jej popularność często dorównuje samej operze.

Na scenie Filharmonii Opolskiej zabrzmi również arcydzieło Karola Szymanowskiego – I Koncert skrzypcowy. To jedno z najbardziej niezwykłych dzieł w światowej literaturze skrzypcowej, pełne mistycznego liryzmu i niezwykłych barw orkiestry. Koncert ten maluje muzyczne pejzaże, w których odnaleźć można echo Tatr i inspiracje ludową kulturą Podhala, tak bliską kompozytorowi. Wirtuozowski popis skrzypiec nie jest tu walką z orkiestrą, lecz subtelnym dialogiem.

Na zakończenie usłyszymy Step op. 66  Zygmunta Noskowskiego – poemat symfoniczny, który niczym malarska panorama rozwija przed słuchaczami obraz bezkresnych przestrzeni. To muzyka, która oddaje potęgę natury i romantyczny zachwyt nad jej surowym pięknem. utwór Step op. 66 od lat zachwyca bogactwem orkiestracji i dramatyzmem, a niektórzy słuchacze określają go jako zapowiedź filmowych pejzaży muzycznych XX wieku.

Całość poprowadzi Jakub Chrenowicz – dyrygent, który z pasją i finezją potrafi wydobyć z orkiestry najdrobniejsze niuanse.

Będzie to wieczór, w którym muzyka opowie o wolności, tradycji i dumie z tego, kim jesteśmy. Filharmonia Opolska zaprasza do wspólnego przeżycia tego święta – poprzez sztukę, która łączy pokolenia i przemawia do serc bez słów.

Krzysztof Jakowicz – skrzypce

Wybitny polski skrzypek, szczególnie ceniony przez Witolda Lutosławskiego, który powierzył mu polskie prawykonanie wszystkich utworów skrzypcowych (Łańcuch II, Partita w wersji z orkiestrą, Subito) i zapraszał do wykonywania dyrygowanych przez siebie kompozycji orkiestrowych w prestiżowych centrach muzycznych. „The New York Times” nazwał go „tytanem skrzypiec”, „Haller Kreisblatt” – „polskim Menuhinem”, a sam Witold Lutosławski jego wykonanie Łańcucha II określił jako „niezrównane”.

Ukończył z odznaczeniem studia wiolinistyczne pod kierunkiem takich mistrzów jak Tadeusz Wroński, Josef Gingold, Eugenia Umińska, János Starker czy Henryk Szeryng. Zdobył I nagrodę w Konkursie im. Eugène’a Ysaÿe’a w Warszawie (1959) oraz III nagrodę i nagrodę specjalną Henryka Szerynga w IV Międzynarodowym Konkursie im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu (1962).

Wielokrotnie otrzymywał zaproszenia do udziału w festiwalach o światowej renomie, między innymi Warszawskiej Jesieni, Edinburgh Festival, Berliner Festspiele, City of London Festival, Bregenzen Festspiele i Schleswig-Holstein Music Festival. Występował z tak sławnymi orkiestrami jak English Chamber Orchestra, Israel Philharmonic Orchestra, Wiener Symphoniker, Bamberger Symphoniker, BBC Scottish Symphony Orchestra, Orchestre National de France, Filharmonia Narodowa, Sinfonia Varsovia, Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia, Oslo Philharmonic, Orquesta Nacional de España, Polska Orkiestra Kameralna, Orkiestra Amadeus czy Dresden Philharmonie. Był solistą podczas licznych tournées zagranicznych większości polskich orkiestr – z Filharmonią Narodową, Polską Orkiestrą Kameralną, Sinfonią Varsovią, Orkiestrą Amadeus i NOSPR-em na czele, a także z filharmoniami: Łódzką, Wrocławską, Śląską, Krakowską i Bydgoską. Z Orkiestrą Kameralną Filharmonii Narodowej pod dyrekcją Karola Teutscha zagrał kilkadziesiąt koncertów w Europie, Australii i Nowej Zelandii.

Współpracuje ze wszystkimi wybitnymi dyrygentami polskimi na czele z Jerzym Semkowem, Kazimierzem Kordem, Jerzym Maksymiukiem, Agnieszką Duczmal, Tadeuszem Strugałą i Markiem Pijarowskim, a także z takimi artystami zagranicznymi jak Riccardo Chailly, Leopold Hager, Chikara Imamura, Pinchas Steinberg, Michael Tabachnik, George Cziczinadze i Takuo Yuasa.

Przez dwa lata był pierwszym skrzypkiem słynnego Kwintetu Warszawskiego – pierwszego polskiego zespołu kameralnego światowej klasy, z którym dał kilkadziesiąt koncertów w Europie, Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Od kilkunastu lat tworzy duet skrzypcowy ze swoim synem, Jakubem. Współpracuje też z innymi artystami różnych generacji, między innymi Joanną Bocheńską, Krystyną Borucińską, Bronisławem Gimplem, Krzysztofem Jabłońskim, Stefanem Kamasą, Hadrianem Filipem Tabęckim, Waldemarem Malickim, Robertem Morawskim, Tomaszem Strahlem, Władysławem Szpilmanem, Tsuyoshi Tsutsumim, Marcinem Zdunikiem i Danielem Olbrychskim. Wielokrotnie uczestniczył w pracach jury krajowych i zagranicznych konkursów skrzypcowych: między innymi im. Niccolò Paganiniego w Genui, im. Tadeusza Wrońskiego w Warszawie, im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu, im. Carla Nielsena w Odensee oraz im. Karola Szymanowskiego w Łodzi.

Otrzymał wiele wyróżnień i odznaczeń, w tym nagrodę Związku Kompozytorów Polskich za wielokrotne wykonania muzyki współczesnej (w tym licznych utworów jemu dedykowanych) oraz nagrodę Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków „Orfeusz” za najlepsze wykonanie utworu polskiego kompozytora podczas Warszawskiej Jesieni (1986) i Diapason d’Or (1989) za Łańcuch II Lutosławskiego. Jego nagranie Partity tego kompozytora Akademia Fonograficzna nagrodziła Fryderykiem (1996). Artystę uhonorowano ponadto licznymi nagrodami państwowymi, między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi i Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Jest emerytowanym profesorem Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina oraz profesorem wizytującym w Soai University w Osace (Japonia). W 2016 roku otrzymał tytuł profesora honorowego UMFC, a w 2025 – doktora honoris causa UMFC.

Dokonał licznych nagrań dla polskich i zagranicznych wytwórni, w tym EMI, Angel, Le Chant du Monde, Riikonsert, Polskich Nagrań, DUX i innych. W dorobku ma między innymi płyty z czterema koncertami Wolfganga Amadeusza Mozarta (Orkiestra Kameralna Filharmonii Narodowej, dyr. Karol Teutsch), Czterema porami roku Antonia Vivaldiego (Polska Orkiestra Kameralna, dyr. Jerzy Maksymiuk), Koncertem skrzypcowym Johannesa Brahmsa (Orkiestra Polskiego Radia i Telewizji w Krakowie, dyr. Marek Pijarowski), sonatami Gabriela Faurégo i Césara Francka (Waldemar Malicki), polskimi miniaturami skrzypcowymi (Krystyna Borucińska, Joanna Bocheńska), utworami Fritza Kreislera i George’a Gershwina (Waldemar Malicki), III Koncertem skrzypcowym Grażyny Bacewicz (Orkiestra Opery i Filharmonii Podlaskiej w Białymstoku, dyr. Marcin Nałęcz-Niesiołowski). Nagrał dedykowany mu przez Sławomira Czarneckiego Hombark-Concerto oraz Concerto liliowe tego kompozytora na dwoje skrzypiec i orkiestrę (Jakub Jakowicz, Concerto Avenna, dyr. Andrzej Mysiński).  Na kolejnej płycie zaprezentował piętnaście różnych polskich skrzypiec – od Groblicza po instrumenty współczesne – grając piętnaście różnych kompozycji rodzimych twórców. W 2012 roku dla Agencji Artystycznej MTJ zarejestrował Sonaty i partity na skrzypce solo Johanna Sebastiana Bacha. W 2024 roku wspólnie z Robertem Morawskim zarejestrował utwory Henryka Wieniawskiego, Ignacego Jana Paderewskiego i Witolda Lutosławskiego dla Chopin University Press. Album nagrodzono Fryderykiem 2025.

Krzysztof Jakowicz uważany jest za „skrzypcowego praprawnuka” Henryka Wieniawskiego. Gra na skrzypcach włoskich, które podarował mu jego mistrz, Tadeusza Wroński.

Materiały (biogram i zdjęcia) są publikowane dzięki uprzejmości Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina.