Szanowni Państwo,

z przykrością informujemy, że z przyczyn niezależnych od Filharmonii Opolskiej, koncert symfoniczny 11 listopada 2021 r. został odwołany.

Bilety zakupione na koncert podlegają zwrotom.

W przypadku biletów zakupionych przez internet prosimy o kontakt mailowy pod adresem: kasa@filharmonia.opole.pl, w treści wiadomości podając swoje imię i nazwisko oraz datę koncertu. Zwrot biletów zakupionych stacjonarnie możliwy jest w kasie Filharmonii.

Orkiestra Filharmonii Opolskiej
Jakub Jakowicz – skrzypce
Przemysław Neumann – dyrygent

W programie:
Albert Lortzing – Uwertura do opery Der Pole und sein Kind (4′)
Karol Szymanowski – I Koncert skrzypcowy op. 35 (27′)
Witold Maliszewski – III Symfonia c-moll op. 14 (38’)

Prosimy o zapoznanie się z zasadami bezpieczeństwa obowiązującymi podczas koncertu, zgodnie z zalecaniami Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, dostępnymi w Regulaminie Bezpieczeństwa na stronie internetowej www.filharmonia.opole.pl/regulaminy.

O repertuarze:
„Czym jest ojczyzna?” – zapytał Janickiego (bohatera singspielu Der Pole und sein Kind) jego syn, Franciszek. „To kraj, gdzie człowiek się urodził, który kocha, jak dobre dziecko kocha swoich rodziców (…). Kiedy ktoś powie: Ojczyzna!, to człowiek, który był udręczony, zaczyna odczuwać wolność w sercu.” Sama opera Lortzinga nie jest oryginalną kompozycją – twórca zaczerpnął muzyczne pomysły od Weigla, Aubera czy Boieldieu. Autorską koncepcję stanowi jednak niespełna czterominutowa uwertura, a zacytowany w niej Mazurek Dąbrowskiego wzbudza emocje opisane w zacytowanym fragmencie libretta. Jeśli zaś wolność ducha objawia się nieskrępowaną niczym wyobraźnią, trudno wśród Polaków o kompozytora wolnego bardziej niż Karol Szymanowski. Jego I Koncert skrzypcowy otworzył nowy rozdział w historii koncertów instrumentalnych. Od wielkich kompozycji romantycznych (jak dzieła Sibeliusa, Czajkowskiego czy Brahmsa) różni go… wszystko: forma (jednoczęściowa, ale składająca się z pięciu ogniw), wirtuozeria wykonawcza w zupełnie nowym ujęciu; ekspresja, która swoim wysublimowanym sposobem prowadzenia frazy przypomina dotyk, który właśnie swoją delikatnością potrafi doprowadzić do obłędu. Wieczór zakończy III Symfonia Witolda Maliszewskiego, powstała w 1907 roku – czyli w ostatnich miesiącach bytności kompozytora w Petersburgu. Pewnym novum jest tu część trzecia, gdzie Maliszewski (w miejscu tradycyjnego scherza) umieścił Temat z wariacjami, charakteryzujący się szczególnie barwną instrumentacją i ambitnym podejściu do warstwy rytmicznej.

A to ciekawostka!
W czerwcu tego roku ukazało się trzypłytowe wydawnictwo Filharmonii Opolskiej: Witold Maliszewski. Dzieła symfoniczne. Nagrania kompletu symfonii oraz czterech innych dzieł przeznaczonych na wielką orkiestrę powstawały w latach 2018-2020. Aż siedem z nich to tzw. „World Premiere Recording” czyli kompozycje zarejestrowane i wydane po raz pierwszy w historii.

Jakub Jakowicz – skrzypce

Gry na skrzypcach uczył się u swojego ojca Krzysztofa Jakowicza, pod którego kierunkiem studiował w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Był również ostatnim uczniem jednego z twórców polskiej szkoły skrzypcowej, prof. Tadeusza Wrońskiego.

Koncertuje od 11 roku życia. Grał ze wszystkimi czołowymi polskimi orkiestrami. W 1998 r., na zaproszenie Krzysztofa Pendereckiego, wystąpił na festiwalu imienia kompozytora w Krakowie, prezentując Capriccio per violino e orchestra pod batutą Jerzego Maksymiuka. W 2001 r. skrzypek zadebiutował z Filharmonikami Monachijskimi pod dyrekcją Pinchasa Steinberga, wykonując I Koncert skrzypcowy Karola Szymanowskiego. Od tego czasu występował jako solista z wieloma renomowanymi orkiestrami, m.in. z Orkiestrą Filharmonii Narodowej w Warszawie, Orchestra del Maggio Musicale we Florencji, Filharmonią Czeską w Pradze, Orchestra di Santa Cecilia w Rzymie, Filharmonią Drezdeńską, Orchestre de la Suisse Romande w Genewie, Orquesta Nacional w Madrycie, Royal Stockholm Philharmonic, Orquestra Sinfônica do Estado de São Paulo i Concerto Köln. Współpracował z takimi dyrygentami, jak Pinchas Steinberg, Jerzy Semkow, Antoni Wit, Jerzy Maksymiuk, Jacek Kaspszyk, Kazimierz Kord, Jan Krenz, Yan Pascal Tortelier, Eiji Oue, Marek Pijarowski, Krzysztof Penderecki, Agnieszka Duczmal, Kirill Karabits, Michail Jurowski, Marc Minkowski czy Stefan Solyom. W latach 2009 oraz 2011 na zaproszenie Antoniego Wita artysta brał udział jako solista w tournées koncertowych Orkiestry Filharmonii Narodowej w Wielkiej Brytanii.

Jako kameralista Jakub Jakowicz od lat tworzy duet skrzypcowy z ojcem, Krzysztofem. Od 2000 r. gra z pianistą Bartoszem Bednarczykiem – wspólnie nagrali płyty Subito (Polskie Radio), Beethoven Violin Sonatas (Subito Records), krążek z Partitą Witolda Lutosławskiego (CD Accord) oraz  płytę z muzyką kameralną Franza Schuberta (Polskie Radio). Artysta występował ponadto z takimi muzykami, jak Heinz Holliger, Paul Gulda, Jan Krzysztof Broja, Michel Lethiec, Anna Maria Staśkiewicz, Ruth Killius, Katarzyna Budnik-Gałązka, Ryszard Groblewski, Avri Levitan, Ursula Smith, Daniel Müller-Schott, Andrzej Bauer, Rafał Kwiatkowski, Marcin Zdunik, Karol Marianowski oraz Zvi Plesser.

Jest również związany z dwoma kwartetami smyczkowymi: w latach 2008–2014 był prymariuszem Lutosławski Quartet, z którym dokonał m.in. nagrania kompletu kwartetów smyczkowych Grażyny Bacewicz, a od 2006 r. jest członkiem Zehetmair Quartet, zespołu stworzonego przez austriackiego skrzypka i dyrygenta Thomasa Zehetmaira. Płyta zespołu (ECM) z utworami Béli Bartóka i Paula Hindemitha otrzymała nagrodę Diapason d’Or de l’Année 2007. Jakub Jakowicz w Zehetmair Quartet występował m.in. w Filharmonii Berlińskiej, Wigmore Hall w Londynie, Suntory Hall w Tokio, Gulbenkian Center w Lizbonie, Konzerthaus w Wiedniu, Zankel Hall i Y Hall w Nowym Jorku, a także na słynnych festiwalach muzycznych, m.in. w Schleswig-Holstein, Salzburgu, Lucernie, Aldeburgh czy Edynburgu. W 2014 r. zespół otrzymał prestiżową Nagrodę im. Paula Hindemitha Miasta Hanau.

Jakub Jakowicz jest laureatem pierwszych nagród na konkursach skrzypcowych w Lublinie (1993), Wattrelos we Francji (1995) i Takasaki w Japonii (1999). W 2001 r. został jednym z trzech zwycięzców Międzynarodowej Trybuny Młodych Wykonawców w Bratysławie, organizowanej pod auspicjami Europejskiej Unii Radiowej i Międzynarodowej Rady Muzyki UNESCO. W 2002 r. otrzymał nagrodę Fundacji polsko-japońskiej dla najlepiej zapowiadającego się skrzypka młodej generacji. Jest także laureatem Paszportu „Polityki” za rok 2003. W 2007 r. otrzymał nagrodę „Orfeusz” podczas Festiwalu „Warszawska Jesień”, zaś w roku 2018, w uznaniu za wybitny wkład w upowszechnienie muzyki Witolda Lutosławskiego, został uhonorowany Medalem 100-lecia urodzin kompozytora, przyznawanym przez Towarzystwa im. Witolda Lutosławskiego.

Współpraca redakcyjna: