Szanowni Państwo,

w trosce o zdrowie i bezpieczeństwo melomanów, pracowników Filharmonii Opolskiej oraz zaproszonych Artystów informujemy, iż  koncert SYMFONIA DOKOŃCZONA zaplanowany na 8 maja 2020 r. zostaje odwołany.

W przypadku chęci otrzymania zwrotu pieniędzy za bilety zakupione przez internet prosimy o kontakt mailowy pod adresem: kasa@filharmonia.opole.pl, w treści wiadomości podając swoje imię i nazwisko oraz datę koncertu, którego dotyczy zwrot.

Zwrot biletów zakupionych stacjonarnie możliwy będzie w kasie Filharmonii po zakończeniu okresu kwarantanny (również po terminie odwołanych koncertów) do końca bieżącego sezonu artystycznego. Wyjątkowo zwrot biletów możliwy będzie bez dowodu zakupu.

Licząc na Państwa zrozumienie życzymy zdrowia i prosimy o pozostanie z nami w kontakcie za pośrednictwem strony internetowej www.filharmonia.opole.pl i naszego fan page’a na Facebook

Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Opolskiej 
Eugene Tzigane – dyrygent

W programie:
Anton Bruckner – IX Symfonia d-moll (85′)

O repertuarze:
Pierwsze symfonie o kształcie, który znamy dzisiaj z piątkowych koncertów na całym świecie, zawdzięczamy grupie kompozytorów działających w XVIII wieku na dworze w Mannheim oraz Josephowi Haydnowi. To oni wypracowali wszelakie formalne zasady – między innymi, że symfonia powinna mieć cztery części, oraz że orkiestra powinna składać się z kwintetu smyczkowego i podwójnej obsady instrumentów dętych. Te klasyczne symfonie trwały najczęściej około kwadransa, były przejrzyste w budowie i lekkie w odbiorze. Pierwszy zaczął kombinować już Ludwig van Beethoven: tradycyjnego menueta zamienił na scherzo, stworzył symfonię pięcioczęściową (Pastoralną) oraz wokalno-instrumentalną (Dziewiątą).
Z biegiem lat symfonie stawały się coraz obszerniejsze – zarówno pod względem obsady jak i czasu trwania. W drugiej połowie XIX wieku, kiedy to żył i tworzył austriacki neoromantyk – Anton Bruckner – w muzyce symfonicznej nie było już właściwie żadnych ograniczeń. Anton świetnie grał na organach, i jego dzieła – w tym IX Symfonia – wyraźnie ukazują podobny majestat fakturalny. Jest to muzyka pełna metafizyki, zgodnie zresztą z dedykacją, która głosi: Umiłowanemu Bogu. Śmierć przerwała Brucknerowi proces twórczy, pozostawił trzy ukończone części symfonii i szkice części finałowej. Prawie cały wiek później czterech mężczyzn: Nicola Samale (kompozytor i dyrygent), John A. Philips (muzykolog), Benjamin-Gunnar Cohrs (dyrygent i wydawca) oraz Giuseppe Mazzuca (kompozytor) poświęcili ponad dwadzieścia lat, by na podstawie zapisków mistycznego Austriaka skonstruować brakującą część utworu. Po raz pierwszy kompletne dzieło wykonał i nagrał w 2012 roku Sir Simon Rattle wraz z Filharmonikami Berlińskimi. Opolskie wykonanie IX Symfonii Antona Brucknera w czteroczęściowej wersji SPCM będzie polską premierą.

A to ciekawostka!
Bruckner był introwertykiem, a pewność siebie nie należała do jego mocnych cech. Wielu dyrygentów prowadzących wykonania jego dzieł krytykowała pomysły kompozytora i sugerowała liczne zmiany, które miały rzekomo ułatwić pracę nad utworami. Często zbyt pokorny Bruckner faktycznie nanosił poprawki na swoje partytury. Pierwsze trzy części IX Symfonii, której nie zdążył dokończyć, są zatem wyjątkową kompozycją – prawdziwie zgodną z koncepcją autora i pozbawioną ingerencji osób trzecich.

Ten koncert polecamy szczególnie:
Słuchaczom potrafiącym dojrzale odbierać muzykę. Prawie półtoragodzinna symfonia wypełni (bez zwyczajowej przerwy) cały koncert – tak rozbudowana forma wymaga skupienia i odpowiedniego nastawienia. Gotowym na taki wieczór, orkiestra i dyrygent odwdzięczą się niezapomnianą muzyką.

Eugene Tzigane – dyrygent

Okrzyknięty przez gazetę Berliner Morgenpost „opanowanym liderem orkiestry” wraz z „prawie fanatycznym zamiłowaniem do precyzji… przypomina młodego Carlosa Kleibera” (Neue Volksblatt).  Eugene Tzigane koncertuje w całej Europie, Ameryce Północnej, Japonii i Australii. Poprzez swoje badania nad materiałami źródłowymi oraz kontekstem muzycznym, Tzigane wnosi historyczną perspektywę do utworów z repertuaru romantycznego oraz klasycznego, dzięki czemu znakiem rozpoznawczym jego koncertów stała się agogika tempa oraz charakterystyczne jego modyfikacje.

W bardzo młodym wieku zyskał rozgłos zdobywając nagrodę główną na Międzynarodowym Konkursie Dyrygentów im. Grzegorza Fitelberga w 2007 roku, a także drugą nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Sir Georga Soltiego. Jest także zwycięzcą drugiej nagrody w konkursie Lovro von Matačić Competition (2007 r. w Zagrzebiu). Wygrane konkursy zaowocowały licznymi zaproszeniami do dyrygowania takimi orkiestrami jak m.in. Bayerisches Staatsoper, Oper Frankfurt, Deutsches Symphonie-Orchester Berlin, Frankfurt Radio Symphony, Nordwestdeutsche (NWD) Philharmonie. Otrzymał także nominację na stanowisko Głównego Dyrygenta w Nordwestdeutsche Philharmonie, które sprawował do 2014 roku.

Tzigane pozostaje w bardzo bliskich relacjach z wieloma orkiestrami, m.in. Orchestre National d’ile de France, Bruckner Orchestra Linz, Royal Swedish Opera, Helsingborg Symphony Orchestra, RTE National Orchestra of Ireland oraz BBC Scottish Symphony Orchestra. W ostatnim czasie dyrygował takimi orkiestrami jak: London Philharmonic Orchestra, Netherlands Philharmonic Orchestra, Staatsphilharmonie Rheinland-Pfalz, Copenhagen Philharmonic, Norwegian Radio Symphony, Orquesta Sinfonica de Galicia, Lahti Symphony, Tapiola Sinfonietta, Swedish Chamber Orchestra, Basel Symphony oraz Royal Scottish National Orchestra.

Od wielu lat regularnie współpracuje z teatrami operowymi, począwszy od swojego debiutu w Bayerische Staatsopera w nowej produkcji Così fan tutte. Pod jego kierownictwem przygotowano spektakle we Frankfurcie nad Menem (Zemsta nietoperza), w Hamburgu (Czarodziejski flet) i w Sztokholmie (Carmen i Fedora).

Tzigane współpracował z wieloma wybitnymi solistami m.in. Mischa Maisky, Alban Gerhardt, Leif Ove Andsnes, Alessio Bax, Lise de la Salle, Inon Barnatan, Kevin Kenner, Vilde Frang, Baiba Skrida, Stefan Jackiw, Chloe Hanslip, Hye-Yoon Park, a także Arabella Steinbacher.

Sezon artystyczny 2019/2020 Eugene Tzigane rozpoczął od debiutu w Kanagawa Philharmonic Orchestra. Podczas kolejnych koncertów współpracował z takimi orkiestrami jak m.in.: RTE National Symphony Orchestra of Ireland, BBC Scottish Symphony Orchestra oraz Helsingborg Symphony Orchestra.

Eugene Tzigane otrzymał dyplom z dyrygentury w Juilliard School, gdzie studiował w klasie Jamesa DePreista, a także zdobył stypendium Bruno Walter Memorial Scholarship. W ramach studiów podyplomowych kształcił się także u Jorma Panula w Royal College of Music w Sztokholmie, gdzie otrzymał nagrodę Franz Berwald Memorial Prize. Studiował również teorię muzyki, solfeż, orkiestrację, kontrapunkt i czytanie partytur u Christophera Stone’a w Mannes College of Music w Nowym Jorku. Brał udział w kursach mistrzowskich prowadzonych przez Daniela Hardinga, Michaela Tilson-Thomasa oraz Jukka-Pekka Saraste.

www.eugenetzigane.com

Koncert realizowany w ramach programu filharmonia / ostrożnie, wciąga!!!
Program współorganizuje Instytut Muzyki i Tańca.

Patronat medialny:

Współpraca redakcyjna: