Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Opolskiej
Hubert Salwarowski – fortepian
Jerzy Salwarowski – dyrygent

W programie:
Ferenc Liszt – Preludia
Wolfgang Amadeusz Mozart – Koncert fortepianowy B-dur KV 595
Johannes Brahms – IV Symfonia e-moll op. 98

Koncert realizowany w ramach programu  filharmonia / ostrożnie, wciąga!!!
Program współorganizuje Instytut Muzyki i Tańca.
Realizacja programu na terenie Województwa Opolskiego została objęta honorowym patronatem Opolskiego Kuratora Oświaty 

Istnieją dwa rodzaje artystów: tacy, którzy stoją przed muzyką i tacy, którzy pozostają w jej cieniu. Nie da się jednoznacznie ocenić, która postawa jest lepsza. Tak naprawdę obie są potrzebne.

Najpierw był Liszt. Wysoki, szczupły, pociągający, długowłosy. Celebryta, przez którego zrodziła się lisztomania. Wrażliwy i skłonny do depresji, a jednak wyczuwał koniunkturę – pomysł na stanie się Paganinim fortepianu z pewnością nie był chybiony. Autor setek oryginalnych kompozycji i jeszcze większej liczby wpadających w ucho transkrypcji i opracowań dzieł innych twórców. Najpierw był Liszt, potem jego muzyka. Czy to źle? To nie był wcale głupi mężczyzna. W jednym ze swoich licznych tekstów napisał: „O ile naukowcy mogą jedynie wskazywać środki wiodące do celu, o tyle artystom przypada głoszenie ideałów, do których powinno dążyć społeczeństwo.” I on głosił: po swojemu, atrakcyjnie i tym, dla których inna forma mogłaby być niezrozumiała. Poemat symfoniczny Preludia, inaugurujący przedostatni koncert w tym sezonie, jest wiernym odbiciem Liszta. Nie brak w nim pierwszoplanowych fajerwerków – nie przyćmiewają one jednak kreatywnego człowieka, któremu historia muzyki właśnie formę poematu symfonicznego zawdzięcza.

Franciszek Liszt żył w niezwykłym czasie, na pograniczu epok. Nie mógł osobiście spotkać Wolfganga Amadeusza Mozarta, ale poznał Beethovena, a studiował u Salieriego. Niestety – prawdopodobnie nigdy nie wykonywał ostatniego z dwudziestu siedmiu koncertów fortepianowych największego klasyka wiedeńskiego, Koncertu B-dur KV 595. W ogóle, trudno ustalić dokładne okoliczności powstania i prawykonania tej kompozycji. Dość minimalistyczny pod względem środków wykonawczych (niewielka obsada), Koncert wyraźnie wyprzedza swój czas silną integracją tematyczną pomiędzy częściami i jest pozycją bezsprzecznie wartą poznania.

Czy gdyby Liszt i Brahms żyli, mieliby coś przeciwko wykonywaniu ich utworów na jednym koncercie? Prawdopodobnie tak. Johannes Brahms był jednym z tych twórców, którzy pozostając na służbie muzyki, nie potrafili tolerować efekciarstwa i czczej wirtuozerii. I tak właśnie IV Symfonia e-moll (nazywana czasem również Elegijną) to brahmsowski statut. Potwierdzenie jego światopoglądu i kompozytorskich założeń. Czyste piękno przejrzystej formy i brzmienie nie do podrobienia. Tak pisał tylko Brahms.

(MK)

Hubert Salwarowski należy do grona najwybitniejszych pianistów polskich młodego pokolenia. Jest absolwentem Akademii Muzycznej w Katowicach, którą ukończył z wyróżnieniem w roku 2002 w klasie prof. Andrzeja Jasińskiego.

Swoje umiejętności doskonalił na międzynarodowych kursach pianistycznych w Dusznikach – Zdroju (T. Szebanowa), Accademii Musicale Chigiana w Sienie – Włochy (P. Badura-Skoda, M. Campanella, oraz J. Achucarro), Buckow i Puigcerdzie (O. Yablonskaya). Jest absolwentem The Juilliard School w Nowym Jorku, gdzie będąc stypendystą szkoły studiował 2 lata w klasie mistrzowskiej prof. Oxany Yablonskiej (studia podyplomowe) i otrzymał dyplom w maju 2004r. Następnie – będąc stypendystą Ministerstwa Kultury „Młoda Polska” – kontynuował naukę w Letniej Akademii Wyższych Studiów Gry Fortepianowej w Merano (Włochy) pod kierunkiem Prof. Dr. Lwa Natochennego.

Jest laureatem czołowych nagród konkursów krajowych i zagranicznych.

Jako solista z orkiestrą debiutował w wieku lat 17-tu i od tego czasu współpracuje z orkiestrami w Polsce i za granicą, m.in. występował w Filharmonii Narodowej w Warszawie, z Narodową Orkiestrą Polskiego Radia, a także koncertował w Czechach, Hiszpanii, Włoszech, Szwecji, Egipcie, Belgii, Austrii, Niemczech, na Tajwanie, i w USA, otrzymując pochlebne recenzje. Nagrywa dla Radia i Telewizji. Był stypendystą Towarzystwa im. F. Chopina, Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci, Ministra Kultury i Sztuki (czterokrotnie), oraz Prezydenta Miasta Katowice.

W lutym 2002 odbył tournee z Junge Philharmonie Koln, dajac 12 koncertów, m.in. w filharmoniach w Kolonii, Dusseldorfie, Hamburgu i Monachium, prezentując tam II koncert fortepianowy S. Rachmaninowa. W styczniu 2002 nagrał III koncert C-dur S. Prokofiewa z Filharmonikami Szczecińskimi, natomiast z Narodową Orkiestrą Symfoniczną PR – I koncert fortepianowy J. Brahmsa (kwiecień 2002), co zaowocowało wydaniem CD przez firmę DUX. Orkiestry poprowadził Jerzy Salwarowski. Płyta otrzymała znakomite recenzje, oraz nominację do „Fryderyka” 2003.

W roku 2004 za swe osiągnięcia był trzykrotnie nominowany do „Paszportu Polityki”, a także uhonorowany koncertem w Filharmonii Narodowej.

Sezon koncertowy 2003/2004 zaowocował nagraniem drugiej płyty (tym razem solowej) z muzyką J. Brahmsa (III Sonata op. 5 oraz 4 Ballady op. 10) dla firmy DUX.

Równolegle z ożywioną działalnością koncertową we wrześniu 2005 rozpoczął pracę pedagogiczną w Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach oraz w Liceum Muzycznym w Katowicach. W 2007 roku nawiązał współpracę artystyczną z wiolonczelistą Michałem Dmochowskim, co zaowocowało udziałem w koncertach na festiwalach w Hiszpanii oraz w kursach prowadzonych przez prof. Natalię Szachowską.

W lipcu 2008 wygrał konkurs na stanowisko asystenta w Katedrze Fortepianu w Akademii Muzycznej w Katowicach.

Źródło:  www.hubertsalwarowski.pl

Jerzy Salwarowski urodził  się  w  Krakowie  i  tam  ukończył  studia  w   Akademii  Muzycznej  –  kompozycję u  Tadeusza  Machla  i   Krzysztofa   Pendereckiego  oraz   dyrygenturę   u   Henryka   Czyża i Krzysztofa Missony. Swoje umiejętności doskonalił w Accademia Chigiana u Franco Ferrary. Jest  laureatem czołowych nagród  krajowych i międzynarodowych konkursów  dyrygenckich: I i II konkursu w Katowicach (I nagroda i nagroda Krytyki Muzycznej),  w  Sienie  (I nagroda) i Budapeszcie (zwycięstwo). Dyryguje orkiestrami w Europie, Azji, Afryce i Ameryce, współpracuje z czołowymi orkiestrami i operami w Polsce. Z polskimi  orkiestrami  odbył  wiele   tournees  koncertowych w Europie. Znajdował się w gronie dyrygentów licznych festiwali, m.in.: Warszawska Jesień, Festiwal  Flandryjski,  Pražske Jaro i  Millenium  Pace.  Współpracując z polskimi orkiestrami radiowymi dokonał  wielu nagrań archiwalnych. Regularnie zasiadał w Jury Międzynarodowych Konkursów Dyrygenckich w Katowicach i Białymstoku i wokalnych w Częstochowie.
Dyskografia Jerzego Salwarowskiego zawiera wiele płyt nagranych dla firm zagranicznych:  Amreco,  Adda, Thorofon  –  oraz  polskich:  Tonpress,  Selene,  Wifon,  DUX i Polskie Nagrania. Dla tej ostatniej wytwórni nagrał album płytowy z muzyką G.Gershwina, nagrodzony w 1994 roku „Złotą Płytą”, a w 1999 roku wydany na CD. Dokonał pierwszego kompletnego nagrania  poematów symfonicznych Mieczysława Karłowicza, wydanych na  CD i nominowanych do nagrody „Fryderyk‘99”. Jerzy Salwarowski nagrał również dwa CD z Toruńską Orkiestrą Kameralną oraz pierwszą w historii Filharmonii Szczecińskiej płytę „Słynne Kaprysy”, która otrzymała nominację do nagrody „Fryderyk‘98”. Wiosną 2002 roku wraz z synem Hubertem nagrał krążek, na którym znalazły się I Koncert fortepianowy d-moll op.15 Johannesa Brahmsa (z towarzyszeniem NOSPR-u) i III Koncert fortepianowy C-dur  op.26  Siergieja Prokofiewa  (z  towarzyszeniem  Filharmoników  Szczecińskich). Ta płyta otrzymała nominację do nagrody „Fryderyk 2002”. Dla firmy fonograficznej DUX nagrał w 2008 roku , dyrygując Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej, płytę z Symfonią e-moll „Odrodzenie” op. 7 Mieczysława Karłowicza, która otrzymała znakomite recenzje.
Dyryguje  także  za  granicą:  w  Paryżu, Madrycie, Pradze, Bratysławie, Hamburgu, Kairze,  Osace, Skopje,  Porto,  Luksemburgu,  Lukce, Everett  (Washington), La Crosse (Wisconsin), Kijowie, Berlinie, Essen, Bergamo, Mediolanie, Walencji i Kopenhadze. Wiosną 2003 roku poprowadził gościnnie wykłady  w Towson University Baltimore oraz Central Washington University w Ellensburgu.

Od 2000 roku wykłada w Akademii Muzycznej w Poznaniu, gdzie kieruje Katedrą Dyrygentury. W 2005 roku, z rąk Prezydenta RP, otrzymał nominację profesorską. W 2008 został mianowany profesorem zwyczajnym. W czerwcu 2012, zaproszony do Konserwatorium w Neapolu w ramach programu „Erasmus”, poprowadził tam kursy mistrzowskie.

W latach 2005-2007 był, po raz drugi, Dyrektorem Artystycznym Toruńskiej Orkiestry Kameralnej, późniejszej  Toruńskiej  Orkiestry  Symfonicznej,  z  którą w październiku 2006 roku odbył tournee w Anglii. Od 2005 – 2011 roku był Dyrektorem Artystycznym Filharmonii Częstochowskiej, z którą nagrał Suitę Nowoorleańską z jazzowym zespołem Five O’Clock Orchestra oraz wydawnictwo, w którym Filharmonicy Częstochowscy towarzyszyli pianiście jazzowemu Adamowi Makowiczowi (płyta zawiera utwór zadedykowany Częstochowie).

W sierpniu 2008 roku, zaproszony przez Narodową Orkiestrę z Rio de Janeiro, dyrygował tam koncert z muzyką Moniuszki, Chopina i Mendelssohna. Jesienią 2009 r. odbył wraz z Częstochowskimi Filharmonikami serię koncertów w Niemczech. W 2008 roku uhonorowany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Zagraniczne występy 2010 r. objęły zarówno sąsiedzką Ukrainę (koncert w Filharmonii w Dniepropietrowsku) jak i egzotyczną Jordanię, w stolicy której dyrygował Orkiestrą Filharmonii Łódzkiej podczas koncertu na zakończenie Roku Chopina. Rok 2011 przyniósł kolejny występ w NOSPR, i koncerty w Niemczech, a 2012 – koncerty na Poznańskiej Wiośnie i w Filharmonii Narodowej. Niebawem wystąpi we Lwowie i w Bejrucie.

Materiały własne artystów