Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Opolskiej
Przemysław Neumann – dyrygent
Marcin Zdunik – wiolonczela

Program:
Johannes Brahms – Uwertura tragiczna op. 81
Robert Schumann – Koncert wiolonczelowy a-moll op. 129
Witold Maliszewski – I Symfonia g-moll op. 8

Koncert pod patronatem Polskiego Wydawnictwa Muzycznego w ramach przedsięwzięcia TUTTI.pl promującego wykonawstwo muzyki polskiej.

Filharmonia Opolska im. Józefa Elsnera uczestniczy w programie filharmonia/ostrożnie, wciąga!!! organizowanym przez Instytut Muzyki i Tańca ze środków MKiDN.

Romantyzm to bogactwo. Mnogość pomysłów, mozaika przeżyć, feeria uczuć. Nie ma w romantyzmie złej muzyki – jest tylko prawdziwa. 

Johannes Brahms jest autorem dwóch uwertur koncertowych: Akademickiej oraz Tragicznej. Powstały one w 1880 roku i w zamyśle kompozytora miały stanowić zestaw kontrastujących ze sobą utworów, o których mówił, że „jedna z nich śmieje się, kiedy druga płacze”. Dziś rzadkością jest wykonywanie ich w swoim bezpośrednim towarzystwie – 66. Sezon Artystyczny Filharmonii Opolskiej jest jednak bogatszy  od poprzednich o ten szczegół, że obie fenomenalne uwertury Brahmsa zabrzmią tu w odstępie zaledwie trzech tygodni. Oczywiście, w kolejności zamierzonej przez ich twórcę.

Schumanna i Brahmsa wiele łączyło w prywatnym życiu. Byli przyjaciółmi, którzy mieli dla swojej twórczości wzajemny podziw. Kochali tę samą kobietę, Klarę Schumann. Uczucie Johannesa Brahmsa, który pozostał wierny obojgu (Schumannowi nigdy nie odebrał żony, a z żadną kobietą nie związał się nawet po jej śmierci), najprawdopodobniej pozostało na zawsze jedynie w sferze platonicznej. Po śmierci Roberta, Johannes podjął się cichej, wspierającej opieki nad Klarą, jej domem i dziećmi.

Swój Koncert wiolonczelowy a-moll Robert Schumann napisał w 1850 roku. Był to czas, w którym już mocno zmagał się z problemami psychicznymi. Smutek, nostalgia, a może nawet echa przeżywanej depresji przebijają wyraźnie przez karty tej partytury. Ciekawe że Brahms, który nie stworzył nigdy solowego dzieła na ten instrument, słynne słowa: „Gdybym wiedział, że wiolonczela jest zdolna do takich rzeczy, sam bym napisał ten koncert!” wypowiedział dopiero czterdzieści pięć lat później, w odniesieniu do Koncertu Dvořáka. Dziś obie kompozycje określa się mianem arcydzieł, a trzy części płynnie tworzące zamkniętą całość schumannowskiej wizji (Nicht zu schnell – Langsam – Sehr lebhaft) z towarzyszeniem Filharmoników Opolskich i Przemysława Neumanna wykona jeden z najbardziej utytułowanych wiolonczelistów młodego pokolenia – Marcin Zdunik.
Witold Maliszewski – wybitny reprezentant grupy zapomnianych polskich twórców okresu zaborów – miał dwadzieścia cztery lata w chwili śmierci Brahmsa. Nigdy się jednak nie spotkali; Maliszewski studiował w Petersburgu u innego wielkiego, romantycznego twórcy – Mikołaja Rimskiego-Korsakowa. W I Symfonii g-moll można się doszukać wpływów muzyki Potężnej Gromadki, wszystko to jednak pozostaje wciąż oryginalnym, podszytym polskością stylem przyszłego nauczyciela Witolda Lutosławskiego.

fot. Fundacja 2.8

Przemysław Neumann
Dyrektor Filharmonii Opolskiej

Urodził się w 1979 roku w Poznaniu. Jest absolwentem Poznańskiej Szkoły Chóralnej Jerzego Kurczewskiego oraz Szkoły Muzycznej II stopnia w Poznaniu w klasie śpiewu. Ukończył studia na Akademii Muzycznej w Poznaniu – dyrygentura symfoniczno-operowa w klasie prof. Jerzego Salwarowskiego oraz prof. Antoniego Grefa.

Jest laureatem I nagrody na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Ludomira Różyckiego w Gliwicach w 1999 roku. W 2002 roku na III Przeglądzie Młodych Dyrygentów w Białymstoku zajął III miejsce.

Jako dyrygent prowadził orkiestrę Filharmonii Narodowej w Warszawie, Narodową Orkiestrę Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach oraz orkiestry: Filharmonii Białostockiej, Częstochowskiej, Lubelskiej, Krakowskiej, Szczecińskiej, Śląskiej w Katowicach, Dolnośląskiej w Jeleniej Górze, Świętokrzyskiej w Kielcach, Opery Bałtyckiej oraz Toruńską Orkiestrę Symfoniczną.

Już podczas studiów nawiązał współpracę z poznańskim Teatrem Muzycznym, do roku 2013 będąc jego etatowym dyrygentem i kierownikiem orkiestry. Przez 9 sezonów artystycznych przygotował kilka premier oraz poprowadził kilkaset spektakli i koncertów. Od 2010 roku współpracuje z Gliwickim Teatrem Muzycznym, od 2013 z Teatrem Wielkim w Poznaniu.

Po obronie doktoratu w roku 2009 podjął pracę naukową w katedrze dyrygentury poznańskiej Akademii Muzycznej.

1 września 2015 roku został dyrektorem Filharmonii Opolskiej.

Marcin Zdunik
Polski wiolonczelista, solista i kameralista. Wykonuje muzykę od renesansu po dzieła najnowsze, improwizuje, aranżuje i komponuje. Jest zapraszany do udziału w prestiżowych festiwalach muzycznych –  BBC Proms w Londynie, Progetto Martha Argerich w Lugano oraz Chopin i Jego Europa w Warszawie.
Wystąpił jako solista na estradach wielu renomowanych sal, m.in. Carnegie Hall w Nowym Jorku, Cadogan Hall w Londynie i Rudolfinum w Pradze. Wielokrotnie partnerowały mu znakomite zespoły – m.in. Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Narodowej w Warszawie, Orkiestrą Kameralną Unii Europejskiej, Orkiestrą Sinfonia Varsovia i City of London Sinfonia, a także wybitni dyrygenci – np. Andrzej Boreyko, Antoni Wit i Andres Mustonen. Ważną rolę w jego życiu artystycznym odgrywa współ-praca z inspirującymi muzykami, m.in. z Nelsonem Goenerem, Gerardem Causse, Krzysztofem Jabłońskim i Krzysztofem Jakowiczem. W ramach festiwalu Chamber Music Connects the World miał przywilej koncertować wspólnie z Gidonem Kremerem i Yuri Bashmetem. W sezonie artystycznym 2016/17 był artystą rezydentem Filharmonii Narodowej w Warszawie.
Był wielokrotnie nagradzany na międzynarodowych konkursach i festiwalach muzycznych. W 2007 roku został laureatem I nagrody, Grand Prix oraz 9 innych nagród w VI Międzynarodowym Konkursie Wiolonczelo-wym im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie. W 2008 roku reprezentował Polskie Radio w Bratysławie na Międzynarodowym Forum Młodych Wykonawców organizowanym przez Europejską Unię Radiową (EBU) zwycięża-jąc i zdobywając tytuł New Talent 2008. W 2009 roku otrzymał nagrodę Gwarancja Kultury przyznaną przez TVP Kultura.
W czerwcu 2009 roku ukazała się debiutancka płyta Marcina Zdunika zrealizowana z udziałem Orkiestry Kameralnej Wratislavia, pod kierownictwem Jana Staniendy, zawierająca m.in. nagrania dwóch koncertów wiolonczelowych J.Haydna. Za płytę tę otrzymał nagrodę Fryderyk 2010. Zdunik na płyty nagrał także również komplet utworów na wiolonczelę i fortepian Roberta Schumanna (z pianistką Aleksandrą Świgut; NIFC 2014), Fantazję na wiolonczelę i orkiestrę M.Weinberga (z Orkiestrą Sinfonia Varsiovia pod dyr. A.Mustonena; TWON 2015) oraz szereg kompozycji kameralnych. Najnowszy, dwupłytowy album Marcina Zdunika Bach Stories został nagrany przy współudziale pianisty Aleksandra Dębicza i wydany nakładem firmy Warner Classics. Artysta dokonał również wielu nagrań dla Polskiego Radia i Telewizji oraz dla Radia Słowackiego.

Marcin Zdunik kształcił się pod kierunkiem wybitnych muzyków – Andrzeja Bauera i Juliusa Bergera, zaś wiedzę muzykologiczną zgłębiał studiując na Uniwersytecie Warszawskim. Obecnie sam prowadzi klasę wiolonczeli w Akademii Muzycznej w Gdańsku, posiada również tytuł doktora sztuk muzycznych.

Artysta gra na instrumencie wykonanym przez Wojciecha Topę.

Materiały: źródło własne artystów