Aleksandra Kubas-Kruk – sopran
Anna Bernacka –mezzosopran
Monika Kruk – fortepian
Jakub Karmelita – prowadzenie koncertu
W programie:
Tadeusz Zygfryd Kassern – Kołysanka
Piotr Perkowski – Uty japońskie op. 4
Stanisław Lipski – Biedne pieśni mojej duszy op. 15 nr 1
Stanisław Lipski – Tak mi czegoś żal op. 15 nr 6
Jerzy Gablenz – Ty nie wiesz nawet jak mi źle op. 7 nr 4
Jerzy Gablenz – W słonecznym blasku op. 11 nr 2
Szymon Laks – Pięć pieśni do wierszy Juliana Tuwima na głos i fortepian
Stanisław Wiechowicz – Wybór trzech pieśni ze zbioru 8 Pieśni na głos i fortepian
Szymon Laks – O Grzesiu kłamczuchu
Szymon Laks – Dyzio marzyciel
Zbigniew Popielski – Cykl pieśni Do snu
Pieśń to nie tylko forma artystyczna, lecz także nośnik emocji, historii i kultury. Podczas koncertu Nasza ta pieśń usłyszymy rozmaite kompozycje, które odzwierciedlają różne style i epoki muzyczne. Wykonywane będą zarówno pieśni o charakterze lirycznym, jak i bardziej dynamiczne utwory pełne energii i dramatyzmu, a także subtelne dzieła inspirowane polską poezją.
W świat ciszy i eterycznych dźwięków wprowadzi nas łagodna, kojąca linia melodyczna Kołysanki Tadeusza Zygfryda Kasserna. Utwór ten pozwala na chwilę wytchnienia i kontemplacji, a zarazem prezentuje liryczne spojrzenie na temat snu oraz dzieciństwa.
Następnie przeniesiemy się w rejony egzotycznych dźwięków. Uty japońskie op. 4 Piotra Perkowskiego to cykl pieśni inspirowanych kulturą i poezją Japonii. Uty to japońska nazwa pieśni lirycznych, które opierają się na krótkich, sugestywnych tekstach, wyrażających emocje w sposób niezwykle skondensowany, często za pomocą obrazów natury. Perkowski nadał tym pieśniom nie tylko orientalny koloryt, lecz także wyrazistą konstrukcję formalną.
Zupełnie inny pejzaż odmalowują Biedne pieśni mojej duszy op. 15 nr 1 Stanisława Lipskiego. Ta przejmująca kompozycja ilustruje melancholię, tęsknotę i wewnętrzne rozterki, wpisując się w tradycję polskiej liryki wokalnej przełomu XIX i XX wieku. Lipski operuje śpiewną linią melodyczną, która płynnie prowadzi słuchacza przez pełne nostalgii i zadumy frazy.
Podobny nastrój oddaje również kolejna pieśń Lipskiego, Tak mi czegoś żal op. 15 nr 6. Pełna delikatnych zwrotów melodia i oszczędna harmonia tego utworu podkreśla nieuchwytne poczucie straty. Powtarzający się motyw żalu oddaje nieokreślony, ale intensywny smutek – uczucie, które trudno wyrazić słowami, a które muzyka Lipskiego potrafi uchwycić z niezwykłą wrażliwością.
W atmosferze niewypowiedzianego bólu pozostaje także pieśń Ty nie wiesz nawet, jak mi źle op. 7 nr 4 Jerzego Gablenza. Linia wokalna tej kompozycji prowadzi słuchacza przez falujące napięcia i łagodnie opadające frazy, podkreślając intymność przekazu. Tekst pieśni wyraża głęboki żal i osamotnienie – to wyznanie kogoś, kto cierpi w milczeniu, niezrozumiany przez ukochaną osobę.
W przeciwieństwie do wielu melancholijnych utworów Gablenza, W słonecznym blasku op. 11 nr 2 to pełna radości pieśń, która dzięki finezyjnym zmianom w dynamice i harmonii wydaje się migotać, jakby rzeczywiście była malowana blaskiem słońca. To muzyczna opowieść o ulotnym, ale pełnym spokoju szczęściu, które na chwilę rozświetla życie. Utwór ten przynosi słuchaczowi odrobinę światła i ciepła zaklętego w dźwiękach.
Szymon Laks przedstawi nam z kolei własne spojrzenie na dzieła jednego z najznakomitszych polskich poetów. Pięć pieśni do wierszy Juliana Tuwima to cykl muzycznych miniatur, w których kompozytor zręcznie podkreśla brzmieniowe walory języka polskiego, oddając subtelny humor czy ironię wierszy. Poezja i muzyka łączą się tu w jednolitą całość, niosąc zarówno wzruszenie, jak i intelektualną refleksję.
W dalszej części wieczoru usłyszymy trzy wybrane pieśni ze zbioru 8 Pieśni na głos i fortepian Stanisława Wiechowicza, cyklu utworów, w których kompozytor przejawia mistrzowskie wyczucie poetyckiego słowa. Każda z pieśni posiada indywidualny charakter – od spokojnych, nastrojowych, po żywe i dynamiczne. Doskonałe operowanie kolorystyką dźwiękową pozwala wydobyć różnorodne barwy tekstu literackiego.
Następnie Szymon Laks ponownie ukaże nam świat wierszy Tuwima, tym razem od bardziej dziecięcej strony. W pieśni O Grzesiu kłamczuchu skoczne motywy i lekkie, figlarne frazy odzwierciedlają psotną naturę małego Grzesia, który z uporem zaprzecza oczywistym faktom. Fortepian maluje tu obrazek pełen humorystycznej dynamiki i zawadiackiego wdzięku.
Dyzio marzyciel to utwór, który płynie swobodnie, w rytmach pełnych niewinności i dziecięcego zachwytu. Fortepian aktywnie uczestniczy w budowaniu klimatu pieśni, dodając nutę tajemniczości i wyrazistego charakteru.
Na koniec powrócimy do krainy marzeń sennych. Cykl pieśni Do snu Zbigniewa Popielskiego wprowadza w stan wyciszenia i relaksu. Melodia wiedzie głos przez pełne intymności frazy, a fortepian odgrywa rolę wrażliwego towarzysza, wzbogacając pieśni o harmoniczne niuanse. W całości cyklu granice między jawą a zbliżającym się snem zaczynają się coraz bardziej zacierać.
Nasza ta pieśń to koncert, który nie tylko ukazuje piękno muzyki wokalnej, lecz także przypomina o nieprzemijającej roli pieśni w kształtowaniu polskiej tożsamości kulturowej. Słowa i muzyka spotykają się tu w doskonałej harmonii – zróżnicowane style wykonawcze, połączone z wirtuozerią instrumentów i kunsztem wokalnym, sprawiają, że każdy utwór zyskuje indywidualną interpretację.
Aleksandra Kubas-Kruk – sopran
Ukończyła z wyróżnieniem studia na wydziale wokalnym Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu w klasie śpiewu prof. Danuty Paziuk-Zipser. Doskonaliła swoje umiejętności na Uniwersytecie Muzycznym w Wiedniu. Wielokrotnie wyróżniana śpiewaczka otrzymała m.in. I Nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Salomei Kruszelnickiej we Lwowie, I Nagrodę i Nagrodę Specjalną na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Stanisława Moniuszki w Warszawie, jak również I Nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Karola Szymanowskiego w Łodzi. Ponadto otrzymała Nagrody Specjalne na Międzynarodowym Konkursie Toti dal Monte w Treviso oraz na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w Tuluzie, a także Nagrodę Publiczności na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w Malm. Została wyróżniona Teatralną Nagrodą Muzyczną im. Jana Kiepury w kategorii Najlepsza Śpiewaczka, Wrocławską Nagrodą Muzyczną, Nagrodą Prezydenta Wrocławia za „Promowanie Wrocławia na polskich i międzynarodowych scenach operowych” oraz odznaką honorową „Zasłużony dla kultury polskiej” nadaną przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jest również laureatką nagrody Iuvenes Wratislaviae przyznawaną przez Polską Akademię Nauk. Występuje w wielu prestiżowych teatrach operowych i salach koncertowych, m.in. Opernhaus Zürich, Teatro di San Carlo w Neapolu, Teatr Bolszoj w Moskwie, Theater an der Wien, Teatr Wielki Opera Narodowa w Warszawie, Teatro Verdi w Trieście, Concertgebouw w Amsterdamie, Tokio Opera City Concert Hall, Sala Koncertowa im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie, Ateneul Roman w Bukareszcie, Filharmonia Narodowa w Warszawie, NOSPR w Katowicach, NFM we Wrocławiu. Artystka posiada w swoim repertuarze ponad 30 partii operowych, takich jak: Morgana (Alcina Händla), Pamina (Czarodziejski Flet Mozarta), Konstancja (Uprowadzenie z Seraju Mozarta), Violetta (La Traviata Verdiego), Nannetta (Falstaff Verdiego), Gilda (Rigoletto Verdiego), Fiakermilli (Arabella Straussa), Norina (Don Pasquale Donizettiego), Adina (Napój miłosny Donizettiego), Amina (La Sonnambula Belliniego). Posiada również szeroki repertuar oratoryjny i pieśniarski. Aleksandra Kubas-Kruk współpracowała z takimi dyrygentami, jak: J. Bernacer, P. Fournillier, V. Sinaisky, V. Petrenko, P. Eötvös, E. Boncompagni, J. Axelrod, S. Blunier, Ch. Moulds, J. Kaspszyk, J. Lopez-Cobos, A. Yurkevych, G.G. Calvo, A. Mendez, F. Bottigliero, M. De Rose, Ł. Borowicz, T. Kozłowski, T. Strugała, E. Michnik, P. Klinichev, M. Pijarowski, M. Klauza, J.M. Zarzycki, S. Chrzanowski, P. Przytocki. Artystka dokonuje wielu nagrań płytowych. W skład jej dorobku dyskograficznego wchodzą: Weinberg (Un)Discovered Songs (DUX 2022), Impressions for soprano and viola (DUX 2022), opera Leonardo Vinciego Gismondo, re di Polonia (Parnassus Arts Productions 2020), Arminio G.F. Händla (UNITEL 2018), nominowane do nagród Fryderyki: Musica Sacromontana – Józef Zeidler – Missa D-dur (DUX 2018) i płyta z muzyką Michała Bergsona (DUX 2020), a także nagrodzone Fryderykami 2019 Widma S. Moniuszki (CD Accord 2018). Od 2012 roku pracuje jako pedagog śpiewu w Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu. We wrześniu 2019 otrzymała stopień doktora habilitowanego.
Anna Bernacka –mezzosopran
Artystka wszechstronna. Posiada w swoim repertuarze ponad 50 partii operowych jest także cenioną wykonawczynią muzyki oratoryjno-kantatowej od muzyki dawnej po najnowszą. Debiutowała w 2006 roku w Oldenburgisches Staatstheater jako Driada w Ariadnie na Naxos Straussa. Występuje zarówno na scenach polskich teatrów operowych: w Białymstoku, Gdańsku, Krakowie, Poznaniu, Łodzi, Szczecinie i Warszawie, w tym Teatru Wielkiego – Opery Narodowej i Warszawskiej Opery Kameralnej, jak i na scenach europejskich, m. in.: Komische Oper w Berlinie i Staatsoper Stuttgart. W latach 2007–2017 związana z Operą Wrocławską, gdzie wykonywała m.in. partie Octaviana w Kawalerze srebrnej róży R. Straussa, Cherubina w Weselu Figara, Dorabelli w Così fan tutte i Donny Elviry w Don Giovannim Mozarta, Niklasa w Opowieściach Hoffmanna Offenbacha, Rosiny w Cyruliku sewilskim Rossiniego, Jadwigi w Strasznym dworze Moniuszki, Maryny Mniszek w Borysie Godunowie Musorgskiego, Maddaleny w Rigolettcie Verdiego czy Księcia Orlofskiego w Zemście nietoperza J. Straussa. Współpracuje ponadto z Filharmonią Narodową, Podlaską, Dolnośląską, Śląską, Wrocławską, Łódzką, Bałtycką i Podkarpacką oraz z Filharmonią Kameralną w Łomży, a także z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach, Polską Orkiestrą Radiową, orkiestrą Capella Cracoviensis, Sinfonietta Cracovia, Mitteldeutsche Kammerphilharmonie, Musicae Antiquae Collegium Varsoviense. Jej wykonań można było wysłuchać w ramach licznych festiwali, takich jak Wielkanocny Festiwal im. Ludwiga van Beethovena czy Festiwal Mozartowski w Warszawie. W swojej karierze miała okazję pracować z wybitnymi reżyserami, jak Mariusz Treliński, Keith Warner, Ivo van Hoeve, David Pountney, Christopher Alden, Willy Decker, Moshe Leiser, Patrice Caurier, Lydia Steier, Benedict Andrews, Christoph Marthaler, Laco Adamik, Waldemar Zawodziński, oraz dyrygentami, w tym m.in. z Partickiem Fournillierem, Stefanem Solteszem, Konradem Junghanelem Friedrichem Heiderem, Benjaminem Baylem, Keri Lynn-Wilson, Stefano Montanarim, Andriyem Yurkevych, José Marią Florêncio, Carlo Montanarim, Bassemem Akkikim, Stevenem Sloanem, Jackiem Kaspszykiem, Tadeuszem Kozłowskim, Jerzym Maksymiukiem, Łukaszem Borowiczem, Michałem Klauzą, Wojciechem Semerau-Siemianowskim. Jest finalistką i laureatką wielu międzynarodowych konkursów wokalnych, m.in. Konkursu im. Stanisława Moniuszki w Warszawie, Konkursu im. Antonína Dvořáka w Karlowych Warach oraz Konkursu im. Haliny Halskiej-Fijałkowskiej we Wrocławiu. W 2015 roku zdobyła Teatralną Nagrodę Muzyczną im. Jana Kiepury w kategorii „najlepsza śpiewaczka” (rola w nowej inscenizacji Kawalera srebrnej róży), a w 2017 roku premierowej Goplanie Żeleńskiego z jej udziałem przyznano statuetkę International Opera Awards. W 2021 roku została laureatką programu „Scena dla muzyki polskiej”. Kształciła się we wrocławskiej Akademii Muzycznej w klasie śpiewu solowego Ewy Czermak oraz hanowerskiej Hochschule für Musik und Theater w klasie Carol Richardson-Smith. Uczestniczyła ponadto w kursach tak znakomitych pedagogów, jak Teresa Berganza, Christa Ludwig, Teresa Żylis-Gara, Helena Łazarska i Ryszard Karczykowski.
Monika Kruk – fortepian
Absolwentka Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu – studiów pianistycznych poszerzonych o profil coachingu wokalnego: dyplom w klasie fortepianu Michała Szczepańskiego i klasie kameralistyki Magdaleny Blum (2012). Ukończyła także Międzywydziałowe Podyplomowe Studium Pieśni w Warszawie. Duży wpływ na jej rozwój artystyczny miały spotkania z takimi indywidualnościami świata muzycznego, jak m.in. Jerzy Marchwiński, Olga Pasiecznik, Jadwiga Rappé, Stephen Drury, Esther de Bros, Ubaldo Fabbri czy Ronan O’Hora. Współpracowała także ze znakomitymi flecistami, jak Aldo Baerten, Mario Caroli, Paolo Taballione czy Carlo Jans. Laureatka stypendiów i wielu nagród w konkursach kameralnych w Polsce i za granicą, m.in. nagrody Chopin 2010 dla najlepszego pianisty kameralisty podczas II Letniej Akademii Śpiewu w Sopocie czy dyplomów za wyróżniający się akompaniament (m.in. XVII Międzynarodowy Konkurs Sztuki Wokalnej im. Ady Sari w Nowym Sączu, Międzynarodowy Konkurs „Stonavská Barborka” w Kromieryżu, Międzynarodowy Konkurs „Písňová Soutěž B. Martinů” w Pradze). Artystka wielokrotnie występowała w najważniejszych salach koncertowych w Polsce, takich jak Filharmonia Narodowa, Narodowe Forum Muzyki we Wrocławiu, filharmonie w Łodzi, Częstochowie, Jeleniej Górze, Studio Koncertowe im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie i in. Otrzymała liczne stypendia i wyróżnienia. W 2021 roku razem z Aleksandrą Kubas-Kruk (sopran) oraz Anną Bernacką (mezzosopran) wzięła udział w prawykonaniu pieśni Mieczysława Wajnberga do wierszy Juliana Tuwima oraz Adama Mickiewicza, nagrała także płytę Weinberg (un)discovered z tym repertuarem. W roku 2023 ukazała się jej kolejna płyta z nieznaną dotąd muzyką kameralną Paula Caro – kompozytora dawnego Breslau. W 2019 roku Monika Kruk obroniła pracę doktorską i obecnie pracuje na macierzystej uczelni jako pianista korepetytor w klasach śpiewu. W tej roli zapraszana jest także na kursy i warsztaty. Od kilku lat współpracuje z Narodowym Forum Muzyki w ramach projektu Polski Narodowy Chór Młodzieżowy oraz z Fundacją „Europejczyk” w roli kameralisty podczas letnich Warsztatów „Zagraj z mistrzem” w Gnieźnie. Pełni funkcję dyrektora generalnego Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Kameralnej im. Felixa Mendelssohna-Bartholdy’ego w Dusznikach-Zdroju oraz Letniego Festiwalu Kameralnego „Muzyka w dawnym Wrocławiu”. Wraz z wiolonczelistą Krzysztofem Karpetą jest inicjatorką i organizatorką Wrocławskiego Forum Kameralistów.
