Orkiestra Filharmonii Opolskiej
Aleksandra Świgut – fortepian
Alexander Humala – dyrygent

W programie:
Carl Nielsen – Rhapsody Overture An Imaginary Trip to the Faroe Islands (10′)
Edvard Grieg – Koncert fortepianowy a-moll op. 16 (30′)
Jean Sibelius – V Symfonia Es-dur op. 82 (33′)

W 2020 roku wiele się zmieniło w kwestii codziennego funkcjonowania ludzi na całym świecie. Pandemia COVID-19, choć obecnie w pewnym odwrocie, wpłynęła również na naszą aktywność kulturalną. Dla szefów filharmonii i teatrów to trudny orzech do zgryzienia; wiele wydarzeń trzeba było odwołać lub znaleźć im nowe terminy. Z podobną sytuacją spotkał się najwybitniejszy duński kompozytor, Carl Nielsen. W styczniu 1927 roku Teatr Królewski zamówił u niego okolicznościowy utwór na koncert uświetniający wizytę delegatów z Wysp Owczych. Pierwotny termin realizacji zamówienia był wyjątkowo krótki (niewiele ponad tydzień), ale ze względu na epidemię grypy galę przeniesiono aż o jedenaście miesięcy.

Kompozytor wspominał, że jego Rapsodia-Uwertura nie powstała z wewnętrznego natchnienia, utwór postrzegał raczej w kategorii sztuki użytkowej – mimo to, był z niego bardzo zadowolony. Podtytuł Wyobrażona podróż na Wyspy Owcze zdradza treść dzieła, które składa się z pięciu odcinków. Pierwszy ilustruje Spokojne morze, jego monotonię, głębię i nieskończoność. Po kilku minutach nieco dysonującego, ósemkowego ostinata oczom odbiorców ukazuje się ląd, Ziemia w dniu przyjazdu. To dostojny, hymniczny temat, przedstawiony najpierw przez waltornie. Muzyka z czasem zagęszcza się, wolumen wzrasta – dokładnie tak, jakby archipelag był już na wyciągnięcie ręki. Kolejne ogniwa (Taniec i śpiew, Pożegnanie oraz Spokój na morzu) łączą w sobie energiczne i taneczne melodie Wysp z autorskimi pomysłami Nielsena.

Koncert fortepianowy a-moll Edwarda Griega (Norwega szkockiego pochodzenia) powstał… w Danii. Również ta kompozycja, od momentu premiery po dzisiejsze czasy ciesząca się niesłabnącym zainteresowaniem wykonawców i melomanów, w dużej części bazuje na muzyce ludowej.

Twórczość Jeana Sibeliusa nie jest w Polsce bardzo popularna. Tymczasem autor Finlandii ma w swoim dorobku aż siedem symfonii! V Symfonia Es-dur reprezentuje dojrzały, indywidualny styl kompozytora, który wymyka się nieco typowej dla tego gatunku formie (na Piątą składają się trzy części) i strukturze. Na szczególną uwagę zasługuje finał, Allegro, właściwie w całości osnuty na przejmującym, romantycznym motywie rogów.

Aleksandra Świgut – fortepian

Pianistka, solistka i kameralistka, doktor sztuk muzycznych, pedagog Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie.
Zdobywczyni II nagrody i trzech nagród specjalnych: nagrody publiczności, nagrody orkiestry i nagrody Steinwaya (koncert w Gewandhaus w Lipsku) na 17. Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Edvarda Griega w Bergen oraz laureatka II nagrody na I Międzynarodowym Konkursie Chopinowskim na Instrumentach Historycznych w Warszawie.
Wykonawstwo na fortepianach historycznych jest ważnym nurtem działalności koncertowej pianistki. Zdolność poruszania się w różnych tradycjach wykonawczych czyni ją artystką wszechstronną i nie zamykającą się na jednym nurcie wykonawczym.
Półfinalistka Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Artura Rubinsteina w Tel Avivie i uczestniczka XVIII Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego w Warszawie.
Zdobywała II nagrody w międzynarodowych konkursach pianistycznych dla młodych muzyków w Ettlingen, Enschede, Nowym Orleanie. Brała udział w ogólnopolskich i międzynarodowych festiwalach muzycznych m.in. Chopin i Jego Europa, Festiwalu Pianistycznym w Nohant, Wielkanocnym Festiwalu Beethovenowskim, Festiwalu Chopin a Paris, Międzynarodowym Festiwalu w Dusznikach Zdroju, Międzynarodowym Festiwalu Midis-Minimes w Brukseli.
Jako solistka koncertowała wieloma z orkiestrami: Bergen Philharmonic Orchestra, Helsingborg Symphony Orchestra, Orkiestrą XVIII wieku, AUKSO, Filharmonii Łódzkiej, Filharmonii Lubelskiej, Filharmonii Zielonogórskiej, Orkiestrą Opery i Filharmonii Podlaskiej, Netherland Symphony Orchestra, Liepaja Symphony Orchestra. Ponadto współpracowała z dyrygentami: Lawrence Foster, Maxim Pascal, Johannes Gustavsson, Bassem Akiki, Grzegorz Nowak, Jurek Dybał, Rafał Kłoczko, Marek Moś.
Koncertuje również jako kameralistka. W 2014 roku wraz z wiolonczelistą Marcinem Zdunikiem nagrała płytę z utworami Roberta Schumanna wydaną przez Narodowy Instytut Fryderyka Chopina w Warszawie.
Stypendystka Krajowego Funduszu na Rzecz Dzieci (2003-2010), który aktualnie wspiera jej działalnością pedagogiczną. Wielokrotna stypendystka Ministerstwa Kultury, Fundacji im. Franciszka Wybrańczyka, niemieckiej Fundacji Jutting. W 2020 roku otrzymała stypendium Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego dla Młodych Naukowców oraz Stypendium Młoda Polska.
Absolwentka Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie, a także Guildhall School of Music and Drama w Londynie. Aleksandra Świgut jest reprezentowana przez Stowarzyszenie im. Ludwiga van Beethovena.

Ankieta:

Moje ulubione miejsce na ziemi to
Polska.

Gdybym nie była muzykiem, pewnie byłabym
Lekarzem.

Za największy sukces artystyczny uważam
Kiedy słuchacze wracają do mnie ze łzami w oczach.

Człowiek, którego podziwiam
Moja mama Maria.

Co lubię czytać
Książki J. R. Tolkiena, wiersze Romana Brandstattera.

Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna
Święto Wiosny I. Strawińskiego.

Alexander Humala – dyrygent

Studiował dyrygenturę chóralną w Białoruskiej Państwowej Akademii Muzycznej w Mińsku i dyrygenturę symfoniczną w Konserwatorium w Rotterdamie. Wiedzę pogłębiał na kursach mistrzowskich pod kierunkiem takich nauczycieli, jak Collin Metters, Jurij Simonow, Jorma Panula. W 2010 roku otrzymał prestiżowe stypendium Huygensa. W ramach programu stypendialnego L. Kirklanda studiował ponadto zarządzanie kulturą na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie (2019–2020).
Zadebiutował w 2003 roku z orkiestrą kameralną Białoruskiej Akademii Muzycznej. W tym samym roku wystąpił z Orkiestrą Symfoniczną Młoda Białoruś, po czym odnotował debiut międzynarodowy z Litewską Państwową Orkiestrą Symfoniczną i został zaproszony do występów gościnnych z włoską Orchestra Giovanile della Saccisica.
W latach 2009 – 2012 w ramach programu stypendialnego „Gaude Polonia” odbył staże dyrygenckie w Operze Wrocławskiej i Filharmonii Narodowej w Warszawie, 2014–2016 był asystentem dyrygenta w Narodowej Orkiestrze Polskiego Radia w Katowicach, 2013–2019 głównym dyrygentem białoruskiego zespołu Capella Sonorus. Od  2017 do 2021 roku był dyrygent Rosyjskiej Narodowej Orkiestry Filharmonicznej.
Współpracował m.in. z Orkiestrą Filharmonii Narodowej w Warszawie, Filharmonii Bałtyckiej i Łódzkiej, Orkiestrą Symfoniczna z Hajfy, Moskiewską Państwową Orkiestrą Filharmonią, Białoruską Narodową Orkiestrą Symfoniczną, Litewską Narodową Filharmoniczną oraz orkiestrami z filharmonii w Saratowie i Samarze. W sezonie 2013/2014 był asystentem Martyna Brabbinsa przy wystawieniu opery Dog’s Heart Alexandra Raskatova w Operze w Lyonie.
Występował podczas Festiwalu w Lucernie ( z Orkiestrą Festiwalową Akademii w Lucernie pod kierunkiem Pétera Eötvösa w 2012 roku), Letniego Festiwalu w Pärnu (2011), gdzie był uczniem Neeme Järviego i Paavo Järviego, St Magnus International Festival na Orkadach (2011), gdzie pracował z takimi zespołami, jak Scottish Chamber Orchestra i London Sinfonietta. W 2014 roku był asystentem Lorina Maazela na Castleton Festival. W 2007 roku, jako dyrektor muzyczny Mińskiej Orkiestry Festiwalowej, sam zorganizował kilka festiwali, m.in. muzyki barokowej, poświęcony A. Vivaldiemu, oraz muzyki współczesnej, dedykowany młodym kompozytorom białoruskim i europejskim. W 2013 roku był głównym dyrygentem jednego z najbardziej prestiżowych festiwali muzycznych Białorusi – Magutny Boza (Bóg Wszechmogący) w Mohylewie.
Występował z wieloma wybitnymi solistami, takimi jak Boris Berezowsky, Geneviève Strosser, Marco Blaauw, Szymon Nehring i inni. Dyrygował podczas koncertów z udziałem światowej rangi solistów jazzowych, jak m.in. Chick Corea, Brandford Marsalis, Arturo Sandoval czy Jamie Cullum.
Laureat I nagrody na Międzynarodowym Konkursie Dyrygenckim im. J. Vitola w Rydze w 2009 roku, gdzie wystąpił z Łotewską Państwową Akademicką Orkiestrą Symfoniczną oraz Łotewskim Chórem Narodowym i Chórem Radiowym. Podczas Międzynarodowego Turnieju Dyrygentury Chóralnej W stronę polifonii w 2011 roku we Wrocławiu, oprócz I nagrody zdobył wszystkie nagrody dodatkowe (nagrodę publiczności, nagrody specjalne Ambasad Włoskiej i Niemieckiej, nagrodę specjalną za najlepszą interpretację polskiej muzyki). W 2013 roku został finalistą Konkursu dla Młodych Dyrygentów w Sankt Petersburgu. Otrzymał różne nagrody państwowe Białorusi, Polski, Holandii.
Od sezonu 2021/2022 pełni funkcję Dyrektora Artystycznego Filharmonii Krakowskiej im. K. Szymanowskiego.

Ankieta:

Moje ulubione miejsce na ziemi to
To miejsce gdzie jestem tu i teraz.

Gdybym nie był muzykiem, pewnie byłbym
Gdybym nie był muzykiem pewnie nie byłbym sobą.

Za największy sukces artystyczny uważam
Bycie muzykiem.

Człowiek, którego podziwiam
Moi rodzice.

Co lubię czytać
Partytury.

Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna
Pēteris Vasks Vientulais Engelis (Samotny Anioł).