Orkiestra Filharmonii Opolskiej
Tomasz Tomaszewski – skrzypce
Adam Tomaszewski – fortepian
Scott Lawton – dyrygent
Tomasz Raczek – prowadzenie koncertu

W programie utwory Franza Waxmana:
Uwertura z filmu Taras Bulba
Rapsodia na fortepian i orkiestrę z filmu The Paradine Case (Akt oskarżenia)
Café Waltzes z filmu Hotel Berlin
Fantazja Tristan i Izolda na skrzypce, fortepian i orkiestrę
Suita z filmu Rear Window (Okno na podwórze)
Suita z filmu Die Braut von Frankenstein (Narzeczona Frankensteina)
Suita z filmu Sunset Boulevard (Bulwar Zachodzącego Słońca)

Zrealizowano z finansowym wsparciem Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej

Spotkania z muzyką filmową można nazwać przeciwstawnym doświadczeniem. Zamiast, jak zazwyczaj, skupiać się na obrazie, odwracamy naszą percepcję ku dźwiękom. Muzyka tworzy przed nami zupełnie inne kadry, niekiedy głębsze i bardziej poruszające niż te, które znamy z ekranu. To jakby najpierw zanurzyć się w książce, a dopiero potem obejrzeć jej ekranizację. Pod batutą maestro Scotta Lawtona Orkiestra Filharmonii Opolskiej zaprezentuje program wypełniony muzyką Franza Waxmana. Wieczór poprowadzi Tomasz Raczek, a na scenie wystąpią wybitni soliści: Tomasz Tomaszewski na skrzypcach oraz Adam Tomaszewski przy fortepianie.

Stop klatka #1
Koncert rozpocznie się od majestatycznej Uwertury z Taras Bulba, która natychmiast wciągnie nas w wir patetycznej narracji. Dźwięki orkiestry rozbrzmiewają niczym otwierająca scena epickiego filmu, przenosząc nas na rozległe, dzikie stepy Ukrainy, gdzie walka i odwaga stają się jednością. Triumfalne tony przypominają o losach legendarnego kozackiego bohatera, a każda nuta to zatrzymana w kadrze chwila – pełna dramatyzmu i dumy.

Stop klatka #2
Następnie, za sprawą Rapsodii na fortepian i orkiestrę z filmu The Paradine Case, przeniesiemy się w świat legendarnych filmów Alfreda Hitchcocka. Pianista Adam Tomaszewski, niczym protagonista balansujący na krawędzi losu, wprowadzi nas w labirynt lirycznych emocji i narastającego napięcia. Każda fraza staje się filmową sekwencją, pełną dramatyzmu i niedopowiedzeń, prowadząc nas krok po kroku do rozwiązania, które wciąż wydaje się nieuchwytne – jak finał, na który w napięciu czekamy.

Stop klatka #3
Cóż to byłoby za spotkanie z muzyką filmową Franza Waxmana bez lirycznych dźwięków Café Waltzes z Hotelu Berlin? Za sprawą tej kompozycji przenosimy się do eleganckiej kawiarni, gdzie każdy dźwięk jest jak delikatny obrót w rytmie walca. Muzyka maluje obrazy dawnej Europy, pełnej subtelnych detali.

Stop klatka #4
Każda symfonia ma swój punkt kulminacyjny – podobnie jak muzyczno-filmowa opowieść Franza Waxmana osiąga swoje apogeum w Fantazji Tristan i Izolda. Tym, którym bohaterowie Tristan i Izolda kojarzą się z dziełami Wagnera, przyznajemy rację. Waxman korzysta bowiem z cytatów, nastrojowości i emocjonalności charakterystycznej dla Wagnera. W waxmanowskiej fantazji nie zabraknie też tak charakterystycznego i symbolicznego dla historii muzyki akordu tristanowskiego, będącego kluczowym elementem tonalnym. Symbolizuje on napięcie, tęsknotę i nierozwiązane pragnienia, które dominują w relacji między Tristanem a Izoldą.

Stop klatka #5
Mroczny świat suity z Rear Window wyjawi się w piątej klatce tej filmowo-muzycznej opowieści. To kolejny przejaw współpracy Alfreda Hitchcocka z Franzem Waxmanem. Muzyka stopniowo odsłania przed nami sekrety ukryte za zasłoniętym oknem, a dźwięki pulsują niczym oddech głównego bohatera, obserwującego świat z niepokojem i niepewnością. Wykorzystanie naturalnych dźwięków i muzyki otoczenia tworzy poczucie realizmu, które idealnie współgra z miejscem akcji filmu – zatłoczonym kompleksem mieszkaniowym w Nowym Jorku.

Stop klatka #6
Suita z Die Braut von Frankenstein przenosi nas w świat pełen napięcia i niepokoju. Muzyka oddaje burzliwe emocje towarzyszące tragicznej historii stworzenia potwora. Każdy dźwięk odzwierciedla dramat miłości i odrzucenia, tworząc atmosferę grozy. Orkiestra buduje napięcie, a wznoszące się frazy podkreślają narastający lęk bohaterów. Waxman mistrzowsko oddaje wewnętrzny konflikt postaci, a mroczne brzmienia prowadzą nas przez psychologiczne zakamarki tej historii.

Stop klatka #7
Wieczór zakończy się suitą z Sunset Boulevard, muzyczną opowieścią o blasku Hollywood i upadku jego gwiazd. Waxman doskonale uchwycił kontrast między świetnością a tragicznym końcem kariery Normy Desmond. Melancholijne motywy podkreślają niespełnione ambicje i rozczarowania, które towarzyszą bohaterce. Każdy dźwięk niesie poczucie utraconych marzeń i nieuchronnego przemijania, tworząc przejmujący finał tej filmowo-muzycznej podróży.

Choć ta muzyczna podróż składa się z różnych „klatek filmowych”, całość splata pewna harmonijna logika, która zbliża się do symfonii – opowieści pełnej emocji, kulminacji i chwil refleksji. Od dramatycznej uwertury po chwile ukojenia w rytmie walca, aż po finał pełen melancholii. Symfonia ta, jak bieg wydarzeń w filmie, prowadzi nas od sceny do sceny, zamykając wszystko w jednej, niezapomnianej muzyczno-filmowej historii.

Tomasz Tomaszewski – skrzypce

Początki wykształcenia muzycznego w PSM w Opolu. Średnią Szkołę Muzyczną w Opolu ukończył z wyróżnieniem w roku 1969 w klasie Danuty Sujaty.Dalej studiował w klasie Prof.Tadeusza Wrońskiego i Doc.Stanisława Kawalli w Akademii Muzycznej w Warszawie.Dyplom magisterski 1976.W latach 1974 do 1979 uczestniczył w rozmaitych kursach muzycznych pracując z O.Krysą, B.Drużyninem,W.Marschnerem,J.Fournierem,
H.Szeryngiem.
W 1979roku dzięki stypendium Ministerstwa Kultury wyjechał na roczne studia podyplomowe do Leningradu gdzie studiował w klasie skrzypiec prof.Borysa Gutnikowa oraz klasie kameralnej Prof.Tamary Fidler.Od roku 1980 z przerwami do roku 1982
pracował znowu pod kierunkiem Prof.Marschnera we Freiburgu.
W 1970 roku ,w czasie studiów w Warszawie został członkiem Orkiestry Kameralnej „Con moto ma cantabile”a potem od 1971 do 1976 był członkiem Orkiestry Kameralnej Filharmonii Narodowej pod dyrekcja Karola Teutscha.Z orkiestrą tą występował – również jako solista w wielu krajach Europy, w USA i w Japonii.
Od 1975 r do 1979 r.był członkiem a potem koncertmistrzem Polskiej Orkiestry Kameralnej Jerzego Maksymiuka z którą występował także jako solista.
Od 1974 do 1979 r.był drugim skrzypkiem Kwartetu Polskiego,który w 1975 zdobył I nagrodę na Konkursie w Belgradzie oraz III nagrodę na konkursie ARD w Monachium w 1976 r.
Od 1980 roku mieszka w Niemczech.Od grudnia 1980 do czerwca 1981 był koncertmistrzem Orkiestry w Baden – Baden.W 1981 był członkiem Orkiestry National Theater w Mannheim.
Od sierpnia 1982 do dzisiaj zajmuje stanowisko 1 koncertmistrza Orkiestry Deutsche Oper Berlin.
Od października 1983 jest docentem Hochschule der Künste Berlin – od 2002 roku z tytułem Profesora.
Jako koncertmistrz DOB a także gościnnie innych orkiestr grał pod dyrekcją wielu sławnych dyrygentów takich jak : Barenboim, Sinopoli,Stein,Rattle,Tielemann, Viotti,Frübeck de Burgos,Bertini,Barszaj,Mariner,Hoogwod,Abbado,Gergiev i inni.

T.T. prowadzi ożywiona działalność jako solista i kameralista.W ciągu ostatnich 35 lat swojej muzycznej kariery działał w rozmaitych formacjach :
–  jako  wieloletni członek a także jako solista orkiestry kameralnej
” PHILHARMONISCHE STREICHER SOLISTEN”
– „ARTE QUARTETT BERLIN”
–  zespołu „D’AL SOLO AL TUTTI”
– „DEBUSSY ENSEMBLE BERLIN”
– „STRADIVARI SEXTETT HABISREUTINGER”
– „EUROPEAN FINE ARTS TRIO”
– jako założyciel i prymariusz POLISH STRING QUARTET  Deutsche Oper Berlin
– jako założyciel i kierownik artystyczny orkiestry kameralnej :
„KAMMERSOLISTEN  DER DEUTSCHEN  OPER BERLIN”
– jako założyciel i Steh Geiger „SALON ORCHESTER DER DEUTSCHEN OPER BERLIN”
– jako koncertmistrz i Doradca  Artystyczny Orkiestry „BALTIC NEOPOLIS”

Jako kameralista współpracował z pianistami: Bruno Canino,Fabio Bidinim, François Kilianem,Jerzym  Tosikiem – Warszawiakiem,Alicją  Paletą – Bugaj,Eleną Nogaevą, Ewą Tomaszewską,Mają Nosowską,Elzbietą Neumann.

Tomasz Tomaszewski jest Inicjatorem i Dyrektorem Artystycznym działajacego od 2002 roku Festiwalu „ŚLĄSKIE LATO MUZYCZNE”
Jest też prezydentem założonego w 2000 roku w Berlinie INTERNATIONALE  BEETHOVEN GESELLSCHAFT oraz założycielem i prezesem zarządu
EUROPEJSKIEGO FORUM MUZYKI POLSKIEJ w Berlinie.
Tomasz Tomaszewski jest też Dyrektorem i przewodniczącym Jury MIĘDZYNARODOWEGO KONKURSU MUZYKI KAMERALNEJ IM.LUDWIGA VAN BEETHOVENA, który od 2015 odbywa się co dwa lata w EUROPEJSKIM CENTRUM MUZYKI KRZYSZTOFA PENDERECKIEGO W LUSŁAWICACH.

Tomasz Tomaszewski jest dwukrotnym zdobywca nagrody fonograficznej „FRYDERYK”
– w 2001 roku za nagrania triów fortepianowych Chopina i Debussego
z  EUROPEAN FINE ARTS TRIO”
– jako dyrygent i solista za nagrania muzyki Pawła Łukaszewskiego i Mikołaja Góreckiego
z  BALTIC NEOPOLIS  ORCHESTRA

W 1998 r Tomasz Tomaszewski za wybitne osiągnięcia artystyczne i rozpowszechnianie kultury polskiej za granicą otrzymał z rąk prezydenta RP Złoty Krzyż Zasługi.
W tym samym roku otrzymał też od berlińskiego Kultur Senatora tytuł Kammervirtuose.
Tomasz Tomaszewski jest Honorowym Obywatelem miasta Opola i miasta Tortorici na Sycylii.

Adam Tomaszewski – fortepian

Rozpoczął naukę gry na fortepianie w bardzo młodym wieku. Studiował w klasie Prof. Fabio Bidiniego, najpierw w Instytucie Juliusa Sterna na Universität der Künste Berlin, potem w Musikhochschule Hanns Eisler. Studiował także na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina, w klasie Janusza Olejniczaka. Adam Tomaszewski uczestniczył w wielu kursach mistrzowskich, ucząc się pod kierunkiem Andrzeja Jasińskiego, Pavla Gavrilova, Aleksandera Maltera, Eugena Indica, Christiana Beldiego, Alicji Palety-Bugaj i Karla-Heinza Kämmerling.

Adam jest laureatem wielu konkursów pianistycznych. W 2003 był finalistą II Międzynarodowego Konkursu Młodych Pianistów w Głubczycach. Od roku 2002 był wielokrotnie nagradzany zarówno jako solista jak i kameralista na Ogólnoniemieckim Konkursie Jugend Musiziert. W 2005 roku zdobył pierwszą nagrodę na konkursie pianistycznym w Berlinie i drugą nagrodę na ogólnoniemieckim konkursie w Erlangen. W 2007 otrzymał na tym Konkursie także nagrodę specjalną za najlepsze wykonanie utworu współczesnego – „Subita” Witolda Lutosławskiego. W roku 2009 otrzymał pierwszą nagrodę z najwyższą punktacją oraz nagrodę Eduard-Söring-Preis Fundacji Deutches Musikleben, a także nagrodę specjalną miasta Erlangen podczas konkursu Bundeswettbewerb Jugend Musiziert. Umożliwiło mu to spektakularny debiut w ramach FestiwaluYoung Euro Classic w Berlińskim Konzerthausie. W 2009 występował także na prestiżowym Festiwalu Kissinger Sommer oraz na Tag Der Talente w Berlinie. W 2010 roku Adam Tomaszewski debiutował jako solista w Berlińskiej Filharmonii wraz z Orkiestrą Symfoniczną Hohenfelsa, wykonując Koncert fortepianowy a-moll Edwarda Griega. Znakomite przyjęcie zaowocowało wykonaniem z tą samą orkiestrą w roku następnym II Koncertu Fortepianowego Sergiusza Rachmaninowa.

W 2017 roku wystąpił razem z orkiestrą kameralną Leopoldinum na rozpoczęciu Śląskiego Festiwalu im. Ludwiga van Beethovena w Głogówku. Adam Tomaszewski prowadzi ożywioną działalność jako solista i kameralista, występując w Niemczech, Polsce, Włoszech, Hiszpanii, Francji i Belgii. Jest stypendystą Deutscher Musikrat, Europejskiego Forum Muzyki Polskiej, Międzynarodowego Towarzystwa Beethovenowskiego w Berlinie. Razem z Simonem Zhu zdobył Grand Prix na VI Turnieju Muzyki Kameralnej w Bydgoszczy, otrzymując jednocześnie możliwość nagrania wspólnej płyty. Muzycy koncertowali również na Festiwalu Summer Classic w Kopenhadze.

W 2021 roku Adam Tomaszewski, wraz z Krzysztofem Polonkiem, zainaugurował Śląski Festiwal Muzyczny w Opolu.

Scott Lawton – dyrygent

Tomasz Raczek – prowadzenie koncertu

Krytyk filmowy i youtuber (prowadzi własny kanał wideorecenzji filmowych nagrodzony statuetką BEST STREAM AWARDS 2023), autor audycji RACZEK MOVIE w Radiu Nowy Świat i ZEROEKRANOWE w Kanale Zero. Wcześniej m.in. kierownik literacki Zespołu Filmowego Oko, redaktor naczelny polskiej edycji PLAYBOYA i miesięcznika FILM, dyrektor kanałów telewizyjnych nfilmHD oraz wicedyrektor TVP2. Razem z Zygmuntem Kałużyńskim stworzył nadawany przez kilkanaście lat cykl filmowy Perły z lamusa w TVP2. Autor 17 książek o filmie i telewizji, w tym m.in. Kinopassana czyli sztuka oglądania filmów, Perła z lamusem i Ekran w proszku oraz 3 albumów płytowych z muzyką filmową. Laureat Nagrody im. Stanisława Wyspiańskiego, Wiktora, Nagrody PISF za popularyzowanie filmu w telewizji oraz właściciel tytułu „Mistrz Mowy Polskiej”.

Materiały własne artystów